«Η Ανάμνηση μιας Συνάντησης και το Ερώτημα Περί Ηγεσίας III» από τον Δημήτρη Γ. Κατσαφάνα

---Υπάρχουν άνθρωποι που, αν έφθαναν στην ηγεσία, θα ήξεραν να την ασκήσουν με επιτυχία, αλλά στερούνται από τις ικανότητες που χρειάζονται για να ανεβούν ώς την ηγεσία.

---Στην ηγεσία φθάνει κανείς ή με τη βία ή με την πειθώ είτε με την σύμμειξη των δύο. Μπορεί να πείσεις φωτίζοντας λογικά τον άνθρωπο, μπορεί να τον πείσεις ξυπνώντας τον συναισθηματικό του κόσμο. Κάθε φορά που τον φωτίζεις λογικά, τον μορφώνεις, τον παιδεύεις, τον υψώνεις, βρίσκεσαι στον καλό δρόμο.

---Τις πιο πολλές φορές ένας καλός ηγέτης αγαπήθηκε από το λαό, περισσότερο για τα ελαττώματά του παρά για τις αρετές του. Είναι σκληρό να ακούει κανείς τα διδάγματα αυτά της αμείλικτης ιστορίας.

---Ο καλός ηγέτης είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα παιδαγωγός του λαού του.

---Είναι κακός ηγέτης εκείνος που νομίζει ότι είναι ηγέτης, γιατί τέτοιον τον ονόμασε ο λαός. Είναι κακός ηγέτης μιας δημοκρατίας όποιος νομίζει ότι ο πρώτος τίτλος για την ηγεσία είναι η ταχυδακτυλουργία του λόγου.

---Κακός ο ηγέτης που στηρίζει τη νίκη του στην πτώση του αντιπάλου του και όχι στην υπερύψωση τη δική του. Αλλά υπάρχουν και οι ηγέτες που έγιναν εκ τύχης. Αξίζει άραγε να μιλήσουμε γι’ αυτούς;

(Ελληνική Πορεία, Πολιτικά δοκίμια) 

Για την αντιγραφή
Δημήτρης Γ. Κατσαφάνας

ΜέροςΙ ΜέροςΙΙ