Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου 2024
«Η Ανάμνηση μιας Συνάντησης και το Ερώτημα Περί Ηγεσίας II» από τον Δημήτρη Γ. Κατσαφάνα
(Συνέχεια από το προηγούμενο)
Από τη σύντομη εκείνη συνάντησή μου με τον Κωνσταντίνο
Τσάτσο έφυγα σκεφτικός. Ο καλόπιστος, ο ακεραιωμένος λόγος του ήταν σαν να
τάραζε κάποια λιμνάζοντα νερά μέσα μου. Παραμέριζα λέξεις τριμμένες και
χαλασμένες που χωρούσαν κάθε λογής νοήματα, κάθε λογής μεγέθη που ο καθένας τις
χρησιμοποιούσε στην τιμή που θέλει. Αν ο αναγνώστης έχει τη διάθεση, ας ακούσει
ακόμη λίγο έναν πνευματικό και πολιτικότατο νου, όπως ήταν ο Κ. Τσάτσος. ---Ιδεολόγος και ρεαλιστής ταυτόχρονα πρέπει να είναι ο
ηγέτης. Ο ηγέτης, συνθέτοντας μέσα του ιδέα και πραγματικότητα, κρίνει με τη
δύναμη του νου και ύστερα, με την ανδρεία της ψυχής, εκτελεί την απόφαση του
νου. Αλλά δεν την εκτελεί μόνος του. Διατάσσει και την εκτελούν άλλοι. Πρέπει
νάχει την διαγνωστική δύναμη του κατάλληλου προσώπου. Ο ηγέτης, όσο δεν έχει
αυτό το δώρο της διαγνωστικής δύναμης των συνεργατών του, δεν έχει τίποτε. Η
ηγεσία σε μια σύγχρονη πολιτεία δεν είναι ένα μονοκόμματο κατασκεύασμα. Είναι
ένα πυραμοειδώς συγκρότημα ανθρώπων με κορυφή τον πρώτο, ας τον ονομάσουμε
έτσι, ηγέτη. ---Ο κακός ηγέτης έχει την τάση να συγκεντρώνει την εξουσία
και την εργασία επάνω του. Το κάνει από αδυναμία να βρει συνεργάτες, το κάνει
από δυσπιστία, το κάνει από την επιθυμία να ασκεί ο ίδιος την μικροπολιτική. Ο
καλός ηγέτης πρέπει να διώχνει κάθε εκτελεστική εξουσία και να συγκεντρώνει όλη
του την εργατικότητα στα ουσιωδέστερα μονάχα και στην εποπτεία των συνεργατών
του. ---Η πίεση να τα φορτωθεί όλα, ιδιαιτέρως στον τόπο μας,
είναι πίεση δύναμης πολλών ίππων. Αν δεν βρει τη δύναμη να της αντισταθεί, έχει
παύσει να είναι ηγέτης. (Ελληνική Πορεία, Πολιτικά δοκίμια) (Η συνέχεια στο επόμενο) Για την αντιγραφή
Δημήτρης Γ. Κατσαφάνας
