«Ρεμπέτες και Αγιογράφοι» από τον Γεώργιο Κόρδη

Η ιστορία αυτή με θύμισε την ευχάριστη έκπληξη που έλαβα όταν είδα για πρώτη φορά στο Άγιον Όρος στη Μονή  Δοχειαρίου τις σκηνές με τους κολασμένους στην παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού στο νάρθηκα του Καθολικού.

Η έκπληξή μου προερχόταν  από το πόσο όμορφοι ήσαν οι κολασμένοι μέσα στην μοναξιά και στα ποικίλα βάσανά τους. Όμορφοι πολύ όσοι και οι άγιοι που εικονίζονταν δίπλα τους.

Ο δικός μας βλέπεις τρόπος, με τον ίδιο κι απαράλλακτο τρόπο και με το αυτό ύφος ζωγραφίζει αμαρτωλούς και αγίους γιατί τιμά όλη την κτίση και τα κτιστά πράγματα έμψυχα και άψυχα κι όλα τα αποδίδει με τρόπο εύμορφο και ωραίο.

Τα ζωγραφίζει δηλαδή έτσι ώστε να  έχουν καλό σχήμα χωρίς περιττά πλουμίδια και στοιχεία αχρείαστα. Κι ακόμα τα ζωγραφίζει ωραία, στην πιο καλή τους δηλαδή χρονική στιγμή, στην ώρα τους, στον καιρό τους, τότε που όλα έχουν γενναιοδωρία για να δώσουν το μέγιστο της ύπαρξής τους και απλότητα για να ζητήσουν και να λάβουν από όλους τους άλλους το μέγιστο.

Σε αυτή την κατάσταση τα πλάσματα εικονίζονται ολοσχερώς ανοιχτά στην σχέση να αποζητούν την των πάντων κοινωνία και ένωση.

Όλα τα πράγματα, και δη οι άνθρωποι ως πρόσωπα κατ΄ εικόνα Θεού πλασμένα έχουν ζήτηση μέσα τους μυστική της αληθινής ζωής και πόθο αγάπης και ένωσης με όλους και όλα. Απλώς στη ζωή  κάποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα, ενώ  κάποιοι αστοχούν περισσότερο και αμαυρώνουν περισσώς το χρυσάφι της καρδιάς τους.  Όμως όλοι όσοι έχουν επίγνωση της αστοχίας τους είναι σε μια πορεία προς τη ζωή.

5 Φεβρουαρίου 2023. Τελώνου και Φαρισαίου αύριο. Καλό Τριώδιο και καλή πορεία προς το Πάσχα.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά, Ψηφιακή ζωγραφική, 2015