«Το πρόβατο που φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος» από τον Γιάννη Μητράκο

Αυτό συνέβη με τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗ. ΑΝΑ.) του αείμνηστου Κωστή Στεφανόπουλου, την Πολιτική Άνοιξη (ΠΟΛ.ΑΝ.) του Αντώνη Σαμαρά, το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών (ΚΕΠ) του Δημήτρη Αβραμόπουλου, τη Δημοκρατική Συμμαχία (ΔΗ.ΣΥ.) της Ντόρας Μπακογιάννη, με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής κι εν συνεχεία με το Σχέδιο Β κόμματα που ίδρυσε ο Αλέκος Αλαβάνος όταν αποχώρησε από τον Συνασπισμό, με τη Λαϊκή Ενότητα και το Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των συν αυτώ…κτλ.

Τα παραδείγματα αυτά είναι από τους χώρους των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και τα μικρότερα κόμματα δεν υστερούν σε διασπάσεις, αποχωρήσεις και ιδρύσεις νέων κομματικών σχηματισμών στο πέρασμα του χρόνου.

Τώρα το φαινόμενο επαναλαμβάνεται με τη διαφωνία και την επακόλουθη διαγραφή του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παύλου Πολάκη, ο οποίος διέρρευσε στα μέσα την πρόθεσή του να ιδρύσει δικό του κόμμα μετά τις εκλογές.

Είναι κρίμα που, ο δυναμικός έως παρορμητικός πολιτικός, υπερέβη τα εσκαμμένα και αυτονομήθηκε κυριολεκτικά, παραβιάζοντας τις αρχές κομματικής δεοντολογίας που διέπουν τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας του πολιτική ζημιά ενόψει της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Θα έλεγε κάποιος ότι όλες οι κινήσεις του το τελευταίο διάστημα αποσκοπούσαν στο να πλήξουν το  αρχηγικό γόητρο του Αλέξη Τσίπρα, να δοκιμάσουν την αποφασιστικότητά του και να επιβάλλουν την ατζέντα της αντιπαράθεσης του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία.

Κατά τα φαινόμενα ο εν λόγω Βουλευτής δεν υπολόγισε καλά την αντίδραση του Προέδρου του, που αν άφηνε αναπάντητες τις αναίτιες προκλήσεις θα γινόταν έρμαιο των διαθέσεων του οποιουδήποτε αντιρρησία. Ο Τσίπρας, όμως, απέδειξε πως διαθέτει δυναμισμό, κρίση και τόλμη, γι’ αυτό ενήργησε άμεσα και θεσμικά, απογοητεύοντας όσους τον θεωρούσαν υποχείριό τους. Είναι καιρός στο χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, που καυχάται για την εσωτερική της δημοκρατία, να μάθουν όλοι να εκφράζουν τις θέσεις, τις απόψεις και τις διαφωνίες τους στα συλλογικά όργανα, ώστε να εκλείψουν οι δημόσιες διαφοροποιήσεις και τα προσωπικά καπετανάτα, που οδηγούν σε στείρες αντιπαραθέσεις κι επιφέρουν ανυπολόγιστη ζημιά στην κοινή προσπάθεια για την ανάληψη της εξουσίας και την αλλαγή.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΡΑΚΟΣ