«Θαυμαστές Εμπειρίες κοντά στο Μακαριστό Γέροντά μας π. Διονύσιο Μπέκο - Μέρος Γ΄» από τον Δ. Δημητράτο

Το καλοκαίρι του 2010 κεραυνοβολήθηκα όταν εντελώς αναπάντεχα πληροφορήθηκα τον θάνατο αγαπητού φίλου συναδέλφου σε μεγάλο νησί του Αιγαίου που υπηρετούσε και είχε ιδιαίτερη πίστη και ευθύνη.

Όταν ύστερα από 3 χρόνια, με την ευκαιρία κάποιων σεμιναρίων συναντήθηκα με συναδέλφους από το γραφείο του, πρώτο μου μέλημα ήταν να μάθω για την οικογένειά του, την γυναίκα του και τα παιδιά του. Τα νέα δεν ήταν καθόλου ευχάριστα, αφού έμαθα ότι υπήρχαν χρέη και η σύζυγός του, νομικός, δέχθηκε επανειλημμένως αρνήσεις να διοριστεί στη θέση του μακαρίτη αν και τούτο προβλέπεται σε περιπτώσεις όπως αυτή αφού ο συνάδελφος πέθανε επί τω έργω. Ήταν Δευτέρα όταν συνάντησα τους συναδέλφους οι οποίοι παρέμεναν μέχρι την Παρασκευή και θα επέστρεφαν το Σαββατοκύριακο στην βάση τους. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τηλεφώνησα στον Γέροντα και του μετέφερα τα δυσάρεστα νέα της οικογένειας του συναδέλφου. Ο Γέροντας θεώρησε ότι «η αδιαφορία είναι αμαρτία» και ότι πρέπει να βοηθήσουμε άμεσα την οικογένεια και για αυτό και επικοινώνησε με την χήρα, προκειμένου πρώτα πρώτα να στείλει χρήματα για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι επειδή πλησίαζαν οι γιορτές και ήθελε να δώσει χαρά στην οικογένεια την οποία σημειωτέον δεν γνώριζε, ούτε και τον μακαρίτη. Όταν μάλιστα έμαθε ότι η χήρα δεν μπόρεσε να διοριστεί για να βοηθήσει την οικογένειά της στεναχωρήθηκε πολύ.

Το εκπληκτικό στην εξέλιξη των πραγμάτων είναι ότι την Δευτέρα της νέας εβδομάδος, όταν οι συνάδελφοι πήγαν στο γραφείο, ενημερώθηκαν ότι η χήρα διορίζεται επιτέλους στη θέση του μακαρίτη και έκπληκτοι μου τηλεφώνησαν για να με πληροφορήσουν ότι εκδόθηκε Υπουργική Απόφαση που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ με την οποία δινόταν λύση μετά από αρνήσεις 3 ετών. Οι συνάδελφοι μου έστειλαν μάλιστα με φαξ το δημοσιευμένο ΦΕΚ προκειμένου να λάβω γνώση ομολογώντας έκπληκτοι ότι «εμείς δεν πιστεύουμε» και έχουμε μείνει άφωνοι μπροστά στην άμεση απάντηση καθώς ήξεραν ότι ο Γέροντάς μου προσευχόταν για την χήρα και τα ορφανά του συναδέλφου με πόνο καρδιάς.

Τα τελευταία χρόνια μέσα στην οικονομική κρίση, φιλικό μου πρόσωπο που ασχολείται με χονδρικό εμπόριο, βίωνε εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές καταστάσεις στη δουλειά του με αφόρητες πιέσεις από την δουλειά του. Ο φίλος, όπως ο ίδιος μου αποκάλυψε, επικοινωνούσε συστηματικά τα πρωινά με τον Γέροντα, συζητούσε τα προβλήματά του αι ζητούσε την ευχή και προσευχή του. Κάποια συγκεκριμένη Κυριακή, ενώ η εβδομάδα που ξεκινούσε ήταν καθοριστική για την εξέλιξη των υποχρεώσεών του, δόθηκε απρόσμενα λύση στο πρόβλημά του χωρίς να το περιμένει. Τελευταία στιγμή έκλεισε μεγάλη συμφωνία με έμπορο από μεγάλο νησί, ο οποίος απρόβλεπτα του έφερε στο παρά πέντε, ενώ ήταν Κυριακή, ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για μια μεγάλη παραγγελία προς μεγάλη του έκπληξη.

Οι ψυχικοί και πνευματικοί δεσμοί που είχα αναπτύξει με τον Γέροντά μου ήταν στενότατοι και είχαν να κάνουν σε σχέση πατέρα και παιδιού. Κάποιο βράδυ του 2009, ήταν το πρώτο διάστημα που βρισκόμουν στον Πύργο της Ηλείας, πριν το Πάσχα, έπεσα να κοιμηθώ ανυποψίαστος για το τι θα επακολουθούσε. Από τα μεσάνυχτα και έπειτα βίωνα μια έντονη ταραχή και υπερένταση αδικαιολόγητη. Προσπάθησα να ηρεμήσω μέχρι να φωτίσει ο Θεός την ημέρα του και να επικοινωνήσω με τον Γέροντα. Πολύ πρωί όταν τηλεφώνησα στον παππούλη στο τηλέφωνο απάντησε κάποιο πνευματικοπαίδι του από τον οποίο έμαθα ότι ο Γέροντας έπεσε και έσπασε το ισχίο του. Βασανιζόμενος όλη τη νύχτα με ανυπόφορους πόνους περίμενε καρτερικά να ξημερώσει για να ζητήσει βοήθεια από κάποιον. Ήταν η μοναδική φορά όπου ο παππούλης εκδήλωσε τους πόνους του σε όλο το μεγαλείο τους και εγώ κατάλαβα γιατί όλη τη νύχτα δεν έβρισκα ησυχία. Ο ίδιος βέβαια φρόντισε να με καθησυχάσει λίγο πριν το χειρουργείο αφού με διαβεβαίωσε ότι όλα θα πάνε καλά και δεν πρέπει να στεναχωριέμαι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Γέροντας έπεσε κάτω και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Κάποτε, επειδή συνήθιζε να προσεύχεται σε ένα μικρό ελαιώνα κοντά στο σπίτι του, έπεσε και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Περίμενε υπομονετικά να ξυπνήσει κάποιος καλός γείτονας για να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Περί της προσευχής του παππούλη μου είχε μιλήσει και ο επιστάτης του γειτονικού Εθνικού Σταδίου Σπάρτης καθώς πήγαινε πολύ πρωί το καλοκαίρι να ποτίσει το γκαζόν και έτυχε να δει τον Γέροντα γονατιστό να προσεύχεται κάτω από τις ελιές μιμούμενος ίσως τον Κύριό του στο Όρος των Ελαιών.

Η αδυναμία του και τα διάφορα κινητικά προβλήματα που είχαν σωρευτεί λόγω του πάρκινσον ήταν ο λόγος κυρίως που αποφάσισε να αποτραβηχτεί στο αγαπημένο του Μοναστήρι των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. Κάποιο βράδυ μάλιστα, όπως ο ίδιος μου απεκάλυψε, έπεσε κάτω και για ώρες προσπαθούσε απεγνωσμένα να φτάσει στο κρεβάτι του καθώς σερνόταν στο δάπεδο με τις πενιχρές του σωματικές δυνάμεις κάνοντας άσκηση υπομονής, όπως συχνά έλεγε σε τέτοιες περιπτώσεις.

Στο Μοναστήρι βρήκε την αγάπη, στοργή και φροντίδα που περίμενε και παρέμεινε τα τελευταία χρόνια της ζωής του πριν να καταλήξει αναπόφευκτα λίγο πριν την κοίμησή του στο Άσυλο Ανιάτων της Μητρόπολης καθώς χρειαζόταν ιδιαίτερη και συστηματική ιατρική και γενικά νοσηλευτική περίθαλψη. Εκεί στο Μοναστήρι έζησε κάτι μοναδικό καθώς του δόθηκε η ευκαιρία να εξομολογηθεί εκ βαθέων με μεγάλη συγκίνηση, που κράτησε αρκετές ημέρες και όπως εν μέρει μας έδωσε να καταλάβουμε, μετά από αυτό έζησε πρωτόγνωρες πνευματικές εμπειρίες για τις οποίες, με την διάκριση που τον διέκρινε δεν θα μπορούσε να μιλήσει συγκεκριμένα ούτε και να αποκαλύψει περισσότερα.

Λίγους μήνες μετά την κοίμησή του, πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων του 2021, μόλις εξέφρασα το παράπονό μου σε φιλικό μου πρόσωπο, ότι δηλαδή δεν έχω κάποιο ρούχο του για να τον θυμάμαι αλλά κυρίως για ευλογία, ανέλπιστα, χωρίς να το ζητήσω μια καλή κυρία από την Σπάρτη, πνευματικοκόρη του, μου έστειλε ταχυδρομικά κομμάτι από το ράσο του αλλά συγχρόνως και κάποια φωτογραφία του την οποία συμπτωματικά μόλις τότε μου ζήτησαν κάποιοι φίλοι από τον Ναό του Αγίου Νεκταρίου στην Βούλα Αττικής που είχαν γνωρίσει τον Γέροντα και πολύ τον ευλαβούντο.

Μέρος Α΄ Μέρος Β΄

Την ευχή σου Παππούλη μου

Ο Καλός σου ο Διαμαντής

Διαμαντής Νικ. Δημητράτος