«Η σιωπή των …δυνατών» από την Ευγενία Κονίδη

Το θέμα, όμως, στο οποίο θέλω να σταθώ είναι άλλο. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, το επιχείρημα που ακούω, ως αθωωτικό των κατηγορουμένων είναι το έξης: «γιατί τα θύματα δεν μιλούσαν τόσο καιρό, αφού επρόκειτο για χρόνια κατάσταση;», «γιατί το θυμήθηκαν τώρα και όχι όταν συνέβη;», «μα έχουν περάσει τόσα χρόνια», «τι νόημα έχει;». Και μάλιστα, αυτά τα λόγια, βγαίνουν από το στόμα ή υποτιθέμενων συναδέλφων, ή υπεύθυνων των δομών ή συγγενών ή υφυπουργών, δηλαδή πρόκειται ή για άτομα που επί της ουσίας είναι ηθικά  συνυπεύθυνα για τα γεγονότα, ή άτομα με θέση εξουσίας, οπότε και νομικά συνυπεύθυνα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως για όλους αυτούς που απορούν γιατί τώρα, η απάντηση είναι μία. Γιατί έτσι! Γιατί τώρα βρήκα το κουράγιο. Γιατί τώρα στάθηκα στα πόδια μου. Γιατί τώρα δεν φοβάμαι. Γιατί τώρα που έκανε την αρχή κάποιος άλλος, έχω την ελπίδα να μη με περάσουν για τρελή. Γιατί τώρα έχω την ευκαιρία, που πέφτουν οι μάσκες και γκρεμίζονται τα είδωλα. Γιατί αν δε μιλήσω και τώρα, θα τρελαθώ. Γιατί τότε ήμουν μικρή, αλλά όχι ανήλικη και έτρεμα τις συνέπειες. Γιατί η οικογένειά μου, μου είχε μάθει να υπομένω. Γιατί ήταν τόσο χειριστικός ο άλλος, που με έκανε να πιστεύω όλες τις  απειλές του. Γιατί δεν είχα κανέναν να μιλήσω, να με συμβουλεύσει, κανέναν που να εμπιστεύομαι βαθιά. Γιατί με παρακολουθούσε μέρα νύχτα και το ήξερα. Γιατί με εκβίαζε. Γιατί με είχε χειραγωγήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε να έχω απομονωθεί από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Γιατί μεγάλωσα με το τι θα πει ο κόσμος. Γιατί όλοι εσείς που κράζετε δεν ήσασταν εκεί. Ήμουν μόνη μου. Γιατί δεν σας έτυχε και δεν ξέρετε πώς είναι. Και αφού δεν ξέρετε, τουλάχιστον μη μιλάτε, μη σχολιάζετε. Γιατί όταν αμφισβητείτε την αλήθεια, ο άλλος πονάει διπλά και  βιώνει από την αρχή όλους τους φόβους και τις ανασφάλειές του. Γιατί δεν μπορείτε να έχετε άποψη για όλα. Και τουλάχιστον, μην τα βάζετε όλα στο ίδιο τσουβάλι.

Και δεν αμφισβητώ ότι προφανώς υπάρχουν και τυχοδιώκτες που θέλουν να εκμεταλλευτούν πρόσωπα και καταστάσεις, είτε για να κερδίσουν χρήματα, είτε δημοσιότητα. Και πολλοί από αυτούς που σιωπούν, σιωπούν από φόβο μήπως ακριβώς κατηγορηθούν για τυχοδιωκτισμό. Άλλος ένας φόβος, δηλαδή, στους ήδη υπάρχοντες. Με λίγα λόγια, γίναμε ανθρωποφάγοι, είτε με τις πράξεις μας, είτε με τη στάση μας. Όμορφη που φαντάζει η ζούγκλα!!!

Κονίδη Ευγενία. Φιλόλογος