«Αναζήτηση της αλήθειας για την δολοφονία τού Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια»

«Αναζήτηση της αλήθειας για την δολοφονία τού Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια»

Ομιλητές ήταν οι:

• Ξεπαπαδάκος Αντώνιος, Ιστορικός και θεατρικός συγγραφέας και ο οργανωτής της εκδήλωσης
• Καρούνου Παναγιώτα, Εκπαιδευτικός
• Φιλιππάκος Τζανέτος, π.Γ.Γ. Συντονισμού Υπουργ. Εσωτερικών, Επικεφαλής Παρατάξεως Δήμου Ανατολικής Μάνης
• Δημακόγιαννης Γεώργιος, Εκδότης «Αδούλωτης Μάνης»
• Κόκκινος Κυριάκος, Δικηγόρος, Πρόεδρος «Κοσμόπολις»
• Μιχαλοπούλου Σοφία, Πρόεδρος Συλλόγου «Προναία Αθηνά»

Χαρακτήρισα στην αρχή την εκδήλωση ατυχή γιατί πράγματι κατέληξε σε μια παταγώδη αποτυχία την αποκλειστική ευθύνη της οποίας φέρει ο οργανωτής της κ. Αντώνιος Ξεπαπαδάκος.

Πράγματι η εκδήλωση έλαβε ελάχιστη δημοσιότητα παρά τις φιλότιμες προσπάθειας του προσφιλούς Γιώργου Δημακόγιαννη ο οποίος την διαφήμισε διαδυκτιακά. Ο ίδιος ο οργανωτής δήλωσε στην εκδήλωση ότι μοίρασε πολλές προσκλήσεις στην πόλη και προσωπικά σε όλες τις αρχές του τόπου.

Το αποτέλεσμα ήταν απολύτως απογοητευτικό. Μόλις σαράντα άτομα παρέστησαν στην εκδήλωση και από τους επισήμους μόνον ο κ. Αθανάσιος Δαβάκης ο οποίος είκοσι λεπτά μετά την έναρξη της εκδήλωσης αποχώρησε για να παρευρεθεί σε άλλη εκδήλωση.

Δυστυχώς ο οργανωτής δεν σκέφτηκε να ερευνήσει αν τη ίδια ημέρα γινόντουσαν και άλλες εκδηλώσεις στη πόλη. Σαν από κακή συγκυρία, περίπου τη ίδια ώρα, είχαν ανακοινωθεί -μέρες πριν- δυο άλλες εκδηλώσεις με πολύ ενδιαφέροντα θέματα. Συγκεκριμένα:

• Στις 18:30 εκδήλωση με θέμα «Εσπερίδα Ευαισθητοποίησης για την Σωματική και Ψυχική Υγεία» στην Πνευματική Εστία Σπάρτης, αίθουσα «Αλέξανδρος Κουρής»
• Στις 18:30 επίσης είχε προγραμματιστεί από τον Δήμο  Σπάρτης «Εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Αγρότισσας» στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού

Όπως ήταν φυσικό οι παραπάνω εκδηλώσεις προσήλκυσαν το ενδιαφέροον μεγάλου μέρους του Σπαρτιατικού κοινού με αποτέλεσμα η εκδήλωση στην Βιβλιοθήκη να περάσει επιεικώς απαρατήρητη.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω ότι οι απόγονοι της οικογενείας Μαυρομιχάλη δεν είχαν ενημερωθεί, ούτε είχαν προσκληθεί στην εκδήλωση. Προσωπικά ενημερώθηκα από τον φίλτατο Γιώργο Δημακόγιαννη τρείς ημέρες πριν.

Αντιλαμβανόμενος το επικείμενο φιάσκο της όλης προσπάθειας δεν ανακατεύτηκα καθόλου ούτε παρέστην στην εκδήλωση (εξ άλλου ήμουν απρόσκλητος) μη θέλοντας να χρεωθώ στο ελάχιστο την διαφαινόμενη παταγώδη αποτυχία της. Όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων έπραξα πολύ καλά.

Ακόμη αδυνατώ να κατανοήσω τα βαθύτερα κίνητρα του οργανωτή ο οποίος αποφάσισε να προχωρήσει σε εκδήλωση που αφορά την οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων χωρίς να ζητήσει, ως όφειλε, όχι την συνδρομή, την παρουσία έστω, της οικογένειας. Όποια και αν ήταν αυτά (ο καθένας μπορεί να υποθέσει διάφορα), ένα είναι σίγουρο. Ότι η τάση αυτοπροβολής, οι προχειρότητες και η έλλειψη κοινής λογικής από την πλευρά του οργανωτή οδήγησαν σε αποτυχία αυτή την σημαντική εκδήλωση.

Φυσικά οι υπόλοιποι ομιλητές (τους οποίους γνωρίζω και τιμώ έναν προς έναν προσωπικά) ουδεμία ευθύνη φέρουν για την αποτυχία. Οι άνθρωποι ήρθαν από Αθήνα, Γύθειο και Αρεόπολη, παράτησαν τις οικογένειές τους και τις δουλειές τους για να μας διαφωτίσουν για τις πολύ σοβαρές κρυφές και φανερές πτυχές του θέματος. Απλώς παρασύρθηκαν από τον οργανωτή και βρέθηκαν μπροστά στο ολιγοπληθέστερο κοινό που είχαν βρεθεί ποτέ. Προσωπικά τους ευχαριστώ από καρδιάς για την αγνή διάθεσή τους να φωτίσουν ένα τόσο σκοτεινό σημείο της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

Μόνο πίκρα και στεναχώρια μου προκαλεί όλη αυτή η ιστορία. Χάθηκε έτσι άδοξα μια μοναδική ευκαιρία να κοινοποιηθεί στο ευρύ κοινό της Σπάρτης η νέα άποψη της ιστορίας που εστιάζεται στην δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος.

Το θέμα είναι πολύ σημαντικό. Δεν σταματά στα στενά πλαίσια του αν οι Μαυρομιχαλαίοι δολοφόνησαν ή όχι τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος. Το ζήτημα ξεπερνά τα όρια της οικογενείας, της Μάνης, ακόμα και της Ελλάδας. Είναι θέμα εθνικό.

Σκεφτείτε ότι αυτοί που σχεδίασαν και εκτέλεσαν την δολοφονία του Καποδίστρια, πέτυχαν με ένα «σμπάρο δυο τρυγόνια». Αφενός μεν να βγάλουν από την μέση έναν κυβερνήτη που δεν τους έκανε τα χατίρια, αφετέρου δε να αφοπλίσουν μια από τις ισχυρότερες τότε οικογένειες της Ελλάδος που θα είχαν πρωτεύοντα λόγο στην διαδοχή του.

Είναι σαν μας έλεγαν «Εσείς Έλληνες δεν είστε ικανοί να αυτοκυβερνηθείτε. Σκοτώνεστε μεταξύ σας. Αφήστε εμάς να σας δώσουμε λύσεις και να σας σώσουμε». Και έτσι μας φόρτωσαν, «ελέω Θεού», τον βασιλέα Όθωνα.

Εδώ και σχεδόν διακόσια χρόνια ο Έλληνας πάσχει από αυτό το Εθνικό σύμπλεγμα κατωτερότητας: «Αν δεν δολοφονούσαν τον πρώτο κυβερνήτη οι Μαυρομιχαλαίοι, οι Μανιάτες, οι Έλληνες, η πορεία του Έθνους θα ήταν διαφορετική».

Μέχρι που ένας μαθητής Γυμνασίου, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Κοκκινάκης (ο Γυθεάτης) αναρωτήθηκε: «Πως είναι δυνατόν ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης να πυροβολεί τον Κυβερνήτη κατά πρόσωπο και η σφαίρα να καρφώνεται στο πίσω και κάτω μέρος του κρανίου του;». Και άλλα πολλά τέτοια προκλητικώς παράλογα.

Μετά από χρόνια έρευνας σε σκονισμένα υπόγεια και απαγορευμένα αρχεία, συνδυαστικής και μεθοδολογικής σκέψης, ο Κωνσταντίνος Κοκκινάκης δημοσίευσε ένα δίτομο βιβλίο με τίτλο: «Η Δολοφονία του Καποδίστρια: Αθώοι οι Μαυρομιχαλαίοι δεν χτύπησαν αυτοί» με πλήθος ενδείξεων και αποδείξεων.

Έχουν περάσει ήδη είκοσι χρόνια από την δημοσίευση του βιβλίου και η αναθεώρηση της ιστορίας αρχίζει να συζητείται σιγά - σιγά σε διάφορους κύκλους ακαδημαϊκούς και μη.

Αυτά προσπάθησαν να πουν στους Σπαρτιάτες (και όχι σε μια χούφτα ανθρώπων) οι φίλτατοι ομιλητές στην εκδήλωση για την οποία γίνεται λόγος. Ο κ. Κόκκινος μάλιστα, ο δικηγόρος, είναι έτοιμος να ζητήσει αναθεώρηση της δίκης που έγινε τότε και οδήγησε στην καταδίκη σε θάνατο και εκτέλεση του Γεωργίου Μαυρομιχάλη.

Επειδή λοιπόν το ζήτημα είναι εθνικής εμβέλειας, δεσμεύομαι να διορθώσω την ανωμαλία που δημιουργήθηκε στην παρουσίαση του θέματος για πρώτη φορά στη Σπάρτη και να οργανώσω στο εγγύς μέλλον μια σχετική εκδήλωση, για να ενημερωθούν αναλόγως οι αγαπητοί μου συμπολίτες για το παιχνίδι που έπαιξαν τότε οι «μεγάλες προστάτιδες δυνάμεις» εις βάρος του Έθνους.

Σας ευχαριστώ,

Νίκος Μαυρομιχάλης