«Είναι δυνατόν να θέλουμε την πράσινη ενέργεια χωρίς τα μέσα που την παράγουν;», από τον Ηλία Παναγιωτακάκο

Η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτεί βιώσιμη στρατηγική με συμμέτοχο την Κοινωνία των Πολιτών, αρκεί να υπάρξει γνώση για το μέλλον και το γενέσθαι των επερχόμενων αλλαγών.

Ανέκαθεν οι κοινωνίες είχαν ροπή στον λαϊκισμό και οι τυχοδιωκτικές πολιτικές βρίσκουν ερείσματα γιατί κάθε νέα τεχνολογική αλλαγή δημιουργεί φοβικά σύνδρομα και ανασφάλειες.

Η διακυβέρνηση του όποιου θεσμικού επιπέδου δεν επιτρέπει ακροβατισμούς στην εποχή που διανύουμε, της παρατεταμένης κρίσης με κυρίαρχες την κλιματική και υγειονομική κρίση με επιπτώσεις πρωτίστως στην οικονομία και την υγεία.

Αναμφίβολα ένας από τους βασικούς άξονες ανάπτυξης μιας χώρας και εν προκειμένω της Ελλάδος είναι η Ενέργεια.

Το ελλειμματικό ενεργειακό ισοζύγιο της Πατρίδας μας απαιτεί τομές και αλλαγές.

Όλοι όσοι κόπτονται για το μέλλον της χώρας και εκφέρουν πολιτικό λόγο/μονόλογο δεν απαντούν στο καίριο ερώτημα, πως η Ελλάδα θα καλύψει τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες σε ενέργεια και θα εναρμονιστεί με Διεθνείς, αλλά κυρίως Ευρωπαϊκές συμφωνίες για μια «ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» που θα περιορίσει τις επιπτώσεις τις κλιματικής κρίσης (φαινομένου του θερμοκηπίου – εκπομπές CO2);

Οι πηγές ενέργειας είναι οι Γαιάνθρακες (λιγνίτης, λιθάνθρακας κ.λ.π.), το Πετρέλαιο, το  Φυσικό αέριο τις αποκαλούμενες ΜΗ ανανεώσιμες πηγές και την Ηλιακή ενέργεια, την Αιολική ενέργεια, την Βιομάζα, την Γεωθερμική ενέργεια, την Υδραυλική ενέργεια, τις αποκαλούμενες ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας.

Συνεπώς η άρνηση για την άρνηση στις ΑΠΕ, σημαίνει εμμονή στα ορυκτά καύσιμα με τις όποιες επιπτώσεις. Άλλωστε η κυριαρχία στα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου πυροδοτούν τελευταία απρόβλεπτες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

Υπάρχει λοιπόν πειστική απάντηση από τους θιασώτες του ΟΧΙ και μονίμως αντιδρώντες;

Το  Green Deal μπορεί να αποτελέσει τον βασικότερο πυλώνα διαμόρφωσης του νέου παραγωγικού μοντέλου της Ελλάδος. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να μετεξελιχθεί σε μία «πράσινη» χώρα, δεδομένων των πολύ καλών κλιματολογικών συνθηκών που έχουμε, σε σχέση με τον ήλιο, σε σχέση με τον αέρα, αλλά βεβαίως και στην γεωθερμία την βιομάζα και την υδραυλική ενέργεια που έχουμε καλές προϋποθέσεις.

Εκείνο που απουσιάζει είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός και το Ειδικό Χωροταξιακό «που και πόση παραγωγή» ενέργειας μπορεί να αντέξει η κάθε περιοχή.

Υπενθυμίζω και επικαλούμαι την μαρτυρία του πρώην Νομάρχη Γρ. Αποστολάκου όταν το 1999  συζητήθηκε για πρώτη φορά οι ΜΠΕ αιολικών πάρκων στην περιοχή του Κάβο Μαλιά.

Το Νομαρχιακό Συμβούλιο ναι μεν απέρριψε τις τότε ΜΠΕ αλλά κατέθεσε συνολικό στρατηγικό σχέδιο για την Λακωνία απαιτώντας πρωτίστως μελέτη για ειδικό χωροταξιακό για τις Α.Π.Ε ώστε να αποφευχθεί η άναρχη τοποθέτηση και αφ’ ετέρου να υπάρξει μετεξέλιξη του ενεργειακού μείγματος εναρμονισμένου με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Επίσης για πρώτη φορά τέθηκε στα συναρμόδια Υπουργεία, το αίτημα του ανταποδοτικού ενεργειακού τέλους, επί των Α.Π.Ε. Στον ίδιο βηματισμό κινήθηκε και ο μετέπειτα Νομάρχη Κ. Φούρκας. Τα Νομαρχιακά συμβούλια εκείνης της περιόδου, έδρασαν με ομοφωνία και με συμφωνίες προοπτικής και όσο και αν φαίνεται περίεργο από την Λακωνία μπήκαν οι βάσεις των μετέπειτα ΚΥΑ και του ανταποδοτικού τέλους, γιατί παρόλο την έντονη κομματική πόλωση της εποχής, τα νομαρχιακά συμβούλια λειτούργησαν έμπρακτα υπερκομματικά και για το συμφέρον της Λακωνίας.

Αυτό πρέπει να συμβεί και τώρα.

Η μετάβαση στην μεταλιγνιτική εποχή είναι αποφασισμένη, αλλά το ζήτημα είναι ότι πρέπει να γίνει με ομαλό και στρατηγικό σχέδιο, για να περιοριστούν κατά το δυνατόν οι επιπτώσεις της ανεργίας (φυσικά οι θετικές συνέπειες στην υγεία και το περιβάλλον είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες).

Τα μέχρι σήμερα δεδομένα τεκμηριώνουν την θέση ότι οι Α.Π.Ε συνέβαλαν ουσιαστικά στην κάλυψη μέρους του ενεργειακού ελλείμματος της χώρας και συνεπώς του οικονομικού χρέους.

Δεν έχει όμως τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι υπάρχουν επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων, την χλωρίδα και της πανίδας των περιοχών λειτουργίας τους.

Φυσικά και υπάρχουν ανισορροπίες στην όλη διαδικασία και κενά στην νομοθεσία που πρέπει να υλοποιηθούν για την διαφάνεια και την επίτευξη των στόχων της «ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ».

Ως Ελλάδα πληρώνουμε κάθε χρόνο πάνω από 5 δις € για εισαγωγή και κατανάλωση πετρελαίου, σε Καζακστάν, Ιράκ, Αίγυπτο, Ρωσία, κ.α. Η Ελλάδα δυστυχώς, βρίσκεται στην τελευταία θέση διείσδυσης του αερίου, με μόνο 8%, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 55% και αρκετές χώρες ξεπερνούν το 70%.

Η εθνική ενεργειακή στρατηγική  στηρίζεται στην αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, την κατασκευή διεθνών αγωγών φυσικού αερίου και τις περιφερειακές ενεργειακές συνεργασίες, ώστε εκτός των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων, να τροφοδοτήσουμε εκτεταμένα την εθνική οικονομία με το κατά 30 φθηνότερο φυσικό αέριο από πολλαπλές πηγές τροφοδοσίας.

Επί πλέον αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια η εγκατεστημένη ισχύ Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας ΑΠΕ, κατά 230 και θα υπάρξει συνέχεια που εκτός των άλλων έχουν στόχο  οι Αποκεντρωμένες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στο πλαίσιο της Ψηφιακής Γεωργίας, θα μειώσουν κατά 60 το ενεργειακό κόστος άρδευσης ύψους 3-5.000 €/χρόνο για 300.000 αγρότες. Μια σύγχρονη δημόσια, πράσινη, αγροτική υποδομή ύψους 500 εκατ. €, που θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για εξωστρεφή, βιώσιμη, ανθεκτική Γεωργία ποιοτικών προϊόντων και υψηλό εισόδημα στους αγρότες.

Στο πλαίσιο του 3 του κύκλου εργασιών των εν λειτουργία Α.Π.Ε πρέπει να αποδίδεται με διαφάνεια:

• 1,7% στους Δήμους (Τ.Κ) για την εκτέλεση αναπτυξιακών έργων (παρ. 4-7 του άρ. 25 του ν. 3468/2006)
• 0,3% στο Πράσινο Ταμείο
• 1% των εσόδων (προ φόρου) στους οικιακούς καταναλωτές των κοινοτήτων που φιλοξενούν τα έργα προκειμένου να μειώσουν το ύψος των λογαριασμών ρεύματος (Ν. 3851/2010 άρθρο 7).

Το εκκρεμές «Πρόοδος - Συντήρηση» άλλαξε φορά, υπερβαίνοντας παραδοσιακές κι εν πολλοίς ξεπερασμένες κομματικές γραμμές  Δεξιάς - Αριστεράς.

Προοδευτικές δυνάμεις νοούνται οι δυνάμεις που αντιλαμβάνονται την εποχή που διανύουμε και συνδιαμορφώνουν με την Κοινωνία των Πολιτών το σύγχρονο πατριωτικό μοντέλο μέσα στο Ευρωπαϊκό περιβάλλον αξιοποιώντας τα θετικά πλεονεκτήματα του Εθνικού μας πλούτου.

Προοδευτικές δυνάμεις νοούνται οι δυνάμεις που με δημοκρατικές διαδικασίες αντιλαμβάνονται την κρίση ως δημιουργική ευκαιρία στηριζόμενη στην παραγωγική εξωστρέφεια, την καινοτομία, τις εφαρμογές της 4ης Βιομηχανικής επανάστασης, την πράσινη Κυκλική Οικονομία.

Για να συμβεί αυτό απαιτείται τεχνογνωσία, επενδυτικά κεφάλαια και κυρίως καθαρή ενέργεια που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της εποχής.

Η επένδυση στο φόβο για την  διατήρηση εκλογικής πελατείας είναι μια αδιέξοδη, ανέξοδη αλλά εν τέλει εφήμερη πολιτική , γιατί οι κοινωνίες τελικά αποδέχονται και επικροτούν τις λύσεις απέναντι στην συντήρηση/διατήρηση της κρίσης.

Αποδεδειγμένα ιστορικά ότι ο μόνος ανίκητος ΙΟΣ δεν είναι ο Κορονοϊός αλλά ο Καπιταλισμός!