Vekrakos
Spartorama | «Έχουμε μόνο ένα δρόμο! Τη συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος για την Δημόσια Παιδεία», από τον Παναγιώτη Κουμουνδούρο

«Έχουμε μόνο ένα δρόμο! Τη συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος για την Δημόσια Παιδεία», από τον Παναγιώτη Κουμουνδούρο

Spartorama 29/05/2020 Εκτύπωση Δημοτικά Κοινωνία Παιδεία
«Έχουμε μόνο ένα δρόμο! Τη συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος για την Δημόσια Παιδεία», από τον Παναγιώτη Κουμουνδούρο
Εκπαιδευτικού στο 1ο ΕΠΑΛ Σπάρτης, πρώην προέδρου της ΕΛΜΕ Λακωνίας
Οδός Εμπόρων

Οι μέρες αυτές είναι από τις σπάνιες στιγμές που εμφανίζονται αντικειμενικές συνθήκες σύγκλισης για ένα μεγάλο πανεκπαιδευτικό κοινωνικό μέτωπο. Η απόφαση της Υπουργού Παιδείας για τη χρήση «μέσων τεχνολογίας» στην τάξη για τη μετάδοση των μαθημάτων είναι η φωτιά που πιθανόν θα κάψει τον κάμπο. Πόσο μάλλον που αυτός είναι ξερός.

Οι ΓΟΝΕΙΣ είναι βαθύτατα ανήσυχοι για την απόφαση της Κυβέρνησης να ανοίξει τα σχολεία με τόσες αβεβαιότητες που υπάρχουν σε σχέση με την πανδημία, διακινδυνεύοντας τη δημόσια και οικογενειακή υγεία. Κάνοντας χρήση της «δήλωσης», το 60 των μαθητών «έμεινε σπίτι». Η επιτρεπόμενη χρήση των καμερών, επιπλέον, σε δημοτικά και γυμνάσια έχει δημιουργήσει κλίμα αγανάκτησης.

Οι ΜΑΘΗΤΕΣ των σχολείων βλέπουν τα σχολεία να ξαναγίνονται εξεταστικά κέντρα, να καταργείται η ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια τουλάχιστον στα Τμήματα εκείνα που είχαν χαμηλή ζήτηση, να ξαναθεσμοθετείται η Τράπεζα Θεμάτων, να ενισχύονται περαιτέρω τα φροντιστήρια και να επανέρχεται η πιο ανόητη πειθάρχηση της «Διαγωγής»

Οι ΜΑΘΗΤΕΣ των ΕΠΑΛ βλέπουν την πραγματικότητα του «ταξικού σχολείου». Καταργήθηκαν τα διετή προγράμματα εξειδίκευσης των Πανεπιστημίων για αυτούς, το προαιρετικό τέταρτο έτος με το θεσμό της Μαθητείας έχει μπει στην κατάψυξη και τίθεται πλέον και ο ηλικιακός περιορισμός των 17 ετών για την εγγραφή τους. Στα ΕΠΑΛ δοκιμάζεται αυτήν την ώρα ο ισχυρότερος μηχανισμός σχολικής απόρριψης με θύματα τα παιδιά των λαϊκών και εργατικών οικογενειών.

Οι ΦΟΙΤΗΤΕΣ βλέπουν την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και την απαξίωση των πτυχίων τους να έρχεται από την πίσω πόρτα, είτε με την επαγγελματική ισοτίμηση των κολεγιακών πτυχίων είτε με το «παράλληλο Πανεπιστήμιο» των ιδιωτικών ξενόγλωσσων προγραμμάτων.

Οι ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΙ βλέπουν την απαξίωση του νηπιαγωγείου με τη μετατροπή του σε κέντρο κατάρτισης με εισαγωγή «δεξιοτήτων», με αύξηση των νηπίων / νηπιαγωγό, με αδιαφορία για τη στελέχωση σε επιστήμονες που έχουν ανάγκη.

Οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ βλέπουν την αναλογία μαθητών /τάξη να αυξάνεται αντί να μειώνεται, προδιαγράφοντας κλεισίματα σχολικών μονάδων και, βεβαίως, αναστολή των προσλήψεων σε νέους εκπαιδευτικούς.

Οι ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ βλέπουν να φορτώνονται την ευθύνη ενός «σχολείου – εξεταστικού κέντρου» και να ζουν τις κωμικοτραγικές διακηρύξεις περί «απευθείας μετάδοσης» των μαθημάτων ακόμα και με κινητό.

Οι ΝΕΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ με γνώσεις και ενέργεια βλέπουν να αποκλείονται από τη δυνατότητα πρόσληψης στη δημόσια εκπαίδευση, αφού η Κυβέρνηση δεν θέλει να ενισχύσει τα σχολεία και να προχωρήσει στις απαραίτητες προσλήψεις.

Οι ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ βλέπουν με έκδηλη ανησυχία την αυξανόμενη ασυδοσία μιας μεγάλης μερίδας ιδιοκτητών σχολείων που καταπατούν εργασιακά δικαιώματα και παιδαγωγικές προτεραιότητες.

Οι ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ βλέπουν τα Πανεπιστήμια να ψυχορραγούν οικονομικά, με τον αριθμό των πανεπιστημιακών δασκάλων να μειώνεται σταθερά κάθε χρόνο και να μην αναπληρώνεται και, τώρα, με τη νομιμοποίηση μηχανισμών ιδιωτικοποίησης και δημιουργίας «ταχυτήτων» μέσα στον ενιαίο πανεπιστημιακό χώρο

Οι ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ των Πειραματικών σχολείων βλέπουν να ακυρώνεται ο πειραματικός χαρακτήρας των σχολείων αυτών μετά από 91 χρόνια και να αποσυνδέεται το Δημοτικό Σχολείο με το Γυμνάσιο και αυτό με το Λύκειο, διαλύοντας τον οικογενειακό προγραμματισμό

Οι ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ – τεράστιο κεφάλαιο ανθρώπινου δυναμικού της χώρας – βλέπουν την Έρευνα να ξαναγυρίζει θεσμικά και οικονομικά στις μαύρες εποχές της απαξίωσης. Είδαν τις τεράστιες δυνατότητες των δημόσιων ερευνητικών εργαστηρίων και πανεπιστημιακών εργαστηρίων να αγνοούνται επιδεικτικά τις τελευταίες ημέρες στο μέτωπο της πανδημίας.

Οι ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΙ, ειδικότητα αιχμής σε όλον τον αναπτυγμένο μορφωτικά κόσμο, βλέπουν την κατάργηση του μαθήματος από τα ελληνικά σχολεία, ξαναγυρίζοντας την εκπαίδευση στα χρόνια της μετεμφυλιακής αμορφωσιάς.

Οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ και οι ΛΑΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ, βλέπουν το ταξικό σχολείο των αποκλεισμών να θέτει φραγμό στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Και αυτή είναι η κεντρική στόχευση της Κυβέρνησης της Δεξιάς. 

Απέναντι στην αντιδραστική πολιτική της Κυβέρνησης ΝΔ-Μητσοτάκη έχουμε μόνο ένα δρόμο. Τη σύγκλιση των κοινωνικών ομάδων και χώρων της εκπαίδευσης σε ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα που θα θέσει θέμα ανατροπής ΟΛΩΝ των Αντιεκπαιδευτικών Νόμων που θεσμοθετήθηκαν μέχρι σήμερα στην Εκπαίδευση.


Παναγιώτης Κουμουνδούρος


Οδός Εμπόρων