«Ένας υπέροχος Άνθρωπος - ένας σπάνιος Πολιτικός», από τον Παναγιώτη Παπαλεξανδράκο

Ένας Οραματιστής αλλά ταυτόχρονα  και Πραγματοποιός των ονείρων, ο οποίος με σχέδιο, βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα, χωρίς εκπτώσεις και απώλεια προσανατολισμού και χωρίς εμμονικότητα  και αγκυλώσεις προσέθετε  έναν κρίκο στην αλυσίδα πραγμάτωσης…

Στην πορεία σου αδιαπραγμάτευτα  οδοδείκτες- οριοθέσια « Η Εθνική Ανεξαρτησία- Η Λαϊκή Κυριαρχία και η Κοινωνική Δικαιοσύνη». Πόσο ζητούμενα διαχρονικά όλα τούτα από το ‘21 και ιδιαίτερα σήμερα!

Ποτέ δεν διαχώριζες τους ανθρώπους με βάση τις ιδέες και τις πορείες τους, αλλά διαρκώς σάλπιζες για Συνθέσεις ιδεών, Συνεννόηση και Συμπορεύσεις όλων  των ανιδιοτελών πολιτών που αγαπούνε την Ελλάδα μας, για μια καλύτερη ζωή στην «Χώρα του Ήλιου» «Στην Χώρα των Μουσών»… συνεισφέροντας ο καθένας ότι έχει ο καθένας στο «Ζεμπίλι» του…

«Δεν εγκατέλειψες ποτέ την Αλεξάνδρεια», αν και το έβλεπες,  ότι της ετοίμαζαν «Κούρσο» «Εφιάλτες-Μήδοι και Λαφυρολάτρες »… με στόχο τον χαμό της, με πρωτεργάτες μάλιστα «”Γιακωβίνους” Εντός των τειχών»…. Που διαπρύσια μιλούσαν για μάχη δήθεν «του φωτός απέναντι στο σκότος», την ώρα που εσύ έδινες  μια τέτοια μάχη ενάντια στον δικό τους «σκοταδισμό»…

Όλα τούτα εξηγούν το παράξενο ότι σε εξύμνησαν πολλοί «αντίπαλοί» σου και σε κατηγόρησαν πολλοί «σύντροφοί» σου…

Ενέπνεες με το ήθος σου, την καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής σου που επιβεβαίωναν τις Αρχές και τα Πιστεύω σου.

Αναρωτιέμαι γιατί ο «Θεός της Ελλάδας»  φρόντισε  «Να φύγεις νωρίς»; Η μόνη εξήγηση  είναι, ότι επειδή σε αγαπούσε, «Για να μην Δεις». 

Δεν μπορεί  να σ’ αγγίξει η Λήθη «Γιε του Ταΰγετου»…

Παναγιώτης Παπαλεξανδράκος

Σημείωση: Ο Γιώργος Γεννηματάς, πέθανε στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1994, από καρκίνο. Μετά το θάνατό του, για να τιμηθεί το έργο του, πολλά νοσοκομεία της Ελλάδας πήραν το όνομά του.