Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου 2024
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», από την Ειρήνη Μπόμπολη
«...να διεκδικήσω μαζί με όλους τους συνανθρώπους μια ελεύθερη ζωή. Μια ζωή που να έχει οξυγόνο, μια ζωή που η ιατρική επιστήμη, η εκπαίδευση και όλες οι άλλες επιστήμες να μπουν στην υπηρεσία του ανθρώπου...»
Το να εκφράζεις άποψη αυτές τις μέρες μοιάζει πολύ γραφικό,
τη στιγμή που όλοι μας προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει και παράλληλα
να βρούμε τρόπο να διαχειριστούμε ανώδυνα αυτόν τον εγκλεισμό που κάποιοι τον
βάπτισαν και ευλογία αναστοχασμού (αλήθεια πόσοι γνωρίζουμε ακριβώς τη σημασία
του όρου;). Πολλοί έσπευσαν να προτείνουν τρόπους, όπως να δεις τα αγαπημένα
σου πρόσωπα, να διαβάσεις βιβλία, να μαγειρέψεις με την ησυχία σου για τους
αγαπημένους, να δεις τις προτεινόμενες σειρές, θεατρικές παραστάσεις κλπ. Άρα
και στην επιλογή διαχείρισης του εγκλεισμού ο παράγοντας υποκείμενο-άνθρωπος
δεν υπάρχει; Τόσο άβουλος και ανερμάτιστος είναι ο σημερινός άνθρωπος που ακόμα
και στη διαχείριση του χρόνου της φυλακής του θέλει δεκανίκια; Πάλι μας
προτείνετε να κάνουμε όλοι τα ίδια; Και μάλιστα ακούω και «σοφούς»,
διανοούμενους και «καλλιτέχνες» να μασάνε και να ξαναμασάνε αυτή την ηλίθια
καραμέλα που καταντά πολύ ενοχλητική. Και σου λέει ο απλός άνθρωπος. Δε θέλω να
δω ταινίες ούτε παραστάσεις, ούτε να διαβάσω βιβλία, ούτε να ακούσω μουσική. Δε
φτάνει που απολυμαίνω από το πρωί ως το βράδυ πόμολα, κινητό, γυαλιά, και
πατώματα, θέλεις να «αναστοχαστώ» κιόλας; ΕΔΩ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ που απευθύνεται σε όλους. Θέλετε
αναστοχασμό; Πολύ καλά. Θα τον κάνω. Όχι όμως για να βρω μέσα μου δυνάμεις και
τρόπους που θα με κάνουν να ανεχτώ καλύτερα ένα τέρας ολοκληρωτισμού που κρούει
την θύρα του σημερινού ανθρώπου και απλώνει ρίζες και κλαδιά, αλλά θα σκεφτώ
ΠΩΣ θα μπορέσω όταν περάσει αυτό το κακό, αλλά και από το σπίτι μου, να
διεκδικήσω μαζί με όλους τους συνανθρώπους μια ελεύθερη ζωή. Μια ζωή που να
έχει οξυγόνο, μια ζωή που η ιατρική επιστήμη, η εκπαίδευση και όλες οι άλλες
επιστήμες να μπουν στην υπηρεσία του ανθρώπου έμπρακτα και καθημερινά και όχι
στην υπηρεσία ατομισμού και συμφερόντων. Να σκεφτώ από πριν για το καλό μου και το καλό μας. Τώρα
διαμαρτυρόμαστε όλοι για το σαθρό υγειονομικό σύστημα. Ποιος από εμάς
διαμαρτυρήθηκε δυναμικά πριν το κακό; Σήμερα είναι το σύστημα υγείας. Αύριο θα
είναι ένα άλλο σύστημα και μεθαύριο όλο το σύστημα. ΑΡΑ αυτές τις μέρες
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ το μέλλον μου και μόνο αυτό. ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΑΙ έναν καλύτερο κόσμο. Επαγρυπνώ. Δε βολεύομαι στον καναπέ. Δεν ονειρεύομαι τα καλοκαιρινά μπάνια. Δεν
είναι καιρός για περισσό χιούμορ, γλυκανάλατους συναισθηματισμούς και
εφησυχασμό. Το διαδίκτυο μπορεί να είναι κατάρα, αλλά είναι και ευλογία. Είναι
ο πιο δυναμικός τρόπος ανταλλαγής ιδεών και συσπείρωσης ενάντια στο μέτωπο που
λέγεται σκλαβιά. Ίσως εκεί βρίσκεται και η αχίλλειος πτέρνα όσων μεθοδεύουν
ανθρώπινα δεινά. ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ Ειρήνη Μπόμπολη, Φιλόλογος
