Μια από τις απαγορεύσεις που είχαμε εισπράξει τότε ήταν να μην καθόμαστε στα ζαχαροπλαστεία της πλατείας: «Θα τρώτε το γλυκό σας, θα πληρώνετε και θα φεύγετε»

Το ιστορικό Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης ήταν ένα αυστηρό αλλά δίκαιο σχολείο με πολύ καλούς καθηγητές και μαθητές, με φήμη πανελλήνια.  Όταν έγινε η Χούντα, τον Απρίλη του 1967, η αυστηρότητα χτύπησε κόκκινο. Κάθε πρωί, μετά την προσευχή, υπήρχαν διαγγέλματα από τον γυμνασιάρχη, ΤΙ επιτρέπεται και ΤΙ απαγορεύεται. Εμείς σαν τελικοί αποδέκτες της πειθαρχίας των καιρών και των συνεπειών της, είχαμε αναπτύξει μια προσαρμοστικότητα, μιαν υπομονή και μια καρτερία που έμοιαζε μ’ αυτό που οι καλόγεροι αποκαλούν «υπακοή».  Έτσι «επιβιώσαμε» στους δύσκολους καιρούς, αλλά και δεν μας έμειναν ψυχικά τραύματα, κάτι που σήμερα έχει γίνει «καραμέλα» στα στόματα γονέων και μαθητών, παρ’ όλο που η σχολική πειθαρχία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Μια από τις απαγορεύσεις που είχαμε εισπράξει τότε ήταν να μην κ...

Δεν υπάρχει μέτωπο πολέμου χωρίς ισχυρή οργάνωση και επιμελητεία στα μετόπισθεν

...

... θερμή παράκληση αφήστε τα πρόσωπα και τα πράγματα στην ησυχία τους, στην ερωτική τους διαδρομή μεσα στην ζωή και σιωπήσετε, αφήστε τον έρωτα να κάνει το θαύμα που εσείς ως σχολαστικοί δεν θα δείτε ποτέ

Γενικεύεις και πετσοκόβεις. Στρογγυλεύεις κει που δεν πρέπει και τετραγωνίζεις όπου δεν επιτρέπεται. Χάνεις την φύση των πραγμάτων που είναι τρεπτά και μάλιστα εύτρεπτα και αυτεξουσίως συμβάλλονται, θυληκώνουν προσαρμόζονται και υπάρχουν προσωπικά ως σχέση. Κι εκεί, στην εν σχέσει ύπαρξη τους, δεν έχουν ορισμό και δεν χωράνε σε γενικεύσεις και ορισμούς και δεν υπόκεινται φυσικά σε αφορισμούς. Ο Δυτικός «πολιτισμένος» κόσμος μας, απόπαιδο μιας λειψής ερμηνευτικής του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα με αρκετή σχολαστική Θεολογικοφιλοσοφική σάρκα, χάθηκε αιώνες τώρα στο κυνήγι των «μαγισσών»-ιδεών, την Ουσία του Θεού και των όντων και έχασε τα πρόσωπα και τα πράγματα, έχασε την εμπειρική γνώση του θεού για να απολαύσει την διανοητική προσέγγιση των αποδείξεων της ύπαρξης Του, έχασε την θ...

(Από το βιβλίο του Δημήτρη Κατσαφάνα «Ξαναδιαβάζοντας τον Γιούνγκ», Έκδοση ΙΔΙΟΜΟΡΦή, Σπάρτη 2017)

( Συνέχεια από το προηγούμενο https://www.spartorama.gr/articles/78358-xanadiabazontas-ton-gioungk-a-gia-tin-kaluteri-katanoisi-tou-anthropou---meros-chi/#google_vignette )   ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ          Β) Σύμπλεγμα Ο Γιουνγκ είναι εκείνος που εισήγαγε στην Ψυχολογία τον όρο σύμπλεγμα συντονισμένο από συναισθήματα. Αργότερα η φράση αυτή συντομεύτηκε και έμεινε ο μονολεκτικός όρος σύμπλεγμα. Με τον όρο αυτό ο Γιουνγκ ήθελε να δηλώσει μια ομάδα ιδεών, φορτισμένη με μια ασυνήθη, ιδιόμορφη οδυνηρή ποιότητα συναισθήματος, ένα ακατανόητο εμπόδιο που καθυστερούσε το συγκεκριμένο άτομο να αντιδράσει, να ενεργήσει φυσιολογικά. Την ύπαρξη του συμπλέγματος την επιβεβαίωσαν πολλά συνειρμικά τεστ που έκανε. Το σύμπλεγμα βρισκόταν στη ρίζα πολλών ακατανόητων ιδεών και οδυνηρών καταστά...

Είναι κρίμα που η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ψέλλισε μιαν αναιμική και χλιαρή ανακοίνωση, πολύ κατώτερη των περιστάσεων

Γράφουν οι ειδήσεις: «Διώξεις σε 100 άτομα για τον ΟΠΕΚΕΠΕ - Δήλωναν «μαϊμού» βοσκοτόπια και άρπαξαν 2,9 εκατ. ευρώ» Για να αξιώνεις να έχεις έντιμη κυβέρνηση και κράτος δικαίου ΠΡΕΠΕΙ εσύ πρώτα να γίνεις ΕΝΤΙΜΟΣ και ΔΙΚΑΙΟΣ. Διαφορετικά: «Τοιούτος έπρεπε ημίν Αρχιερεύς»   Η Ζωή,  ο Νίκος και ο Σωκράτης Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μετέτρεψε το κόμμα της σε «κόμμα των Τεμπών και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων έχουν διαπιστώσει την χρόνια ύπαρξη μιας μερίδας πολιτών σε ποσοστό του 25-30% (!!!) του συνόλου, το οποίο στερείται πολιτικού πολιτισμού και πολιτικής παιδείας και λειτουργεί μόνο με το θυμικό, με την παρόρμηση της στιγμής και με πολιτικο-κοινωνικές ψυχώσεις, έτοιμο να ακολουθήσει όποιον εκφράσει αυτήν  την προσωπική και ρηχή  θεωρία των πραγμάτων. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέποντα...

Νύχτωσε σε πολιτεία οικειοθελώς ζεμένη σε ιδέες και νοήματα, κουκουλωμένη απο σωρούς ψεύτικους εαυτούς και αμάλαγα κορμιά

Νύχτωσε. Βράδυασε και νύχτωσε σε μια πολιτεία όπου οι άνθρωποι αρέσκονται σε εύκολες εικονικές ζωές ριζωμένοι μπροστά σε θεάματα δήθεν εξαίσια και άλλα φτηνά, σκυμένοι σε βιβλία-εξόδους διαφυγής, μανιασμένοι κατά μόνας να γράφουν, να ποιούν τέχνας θηρεύοντας κολακείες με την ψευδαίσθηση πως ποιούν άθλα δήθεν αξιοθαύμαστα και ξακουστά για σύμπασα την πλάση. Νύχτωσε. Ακούω ρεμπέτικα. Αναπολώ άλλες εποχές με ανθρώπους κανονικούς που ξέρουν πως έχουν όρια, που ζουν μαζί. Εκείνους με τους παθιασμένους έρωτές τους, με τις πλατειές πανώριες αγάπες τους, τίς πελώριες κακίες τους, τα φρικτά μίση, τα ιεροτελεστικά φονικά, τους φαρμακερούς ψίθυρους, το τρομακτικό σούσουρο, τις κοφτερές μπηχτές. Αναπολώ πολιτείες σκυμμένες στην ανάγκη με ανθρώπους μαζεμένους μαζί να ιερουργούν την κάθαρση σε εξο...

Τίποτα δε θα είναι ίδιο αυτή τη φορά όσο κι αν προσπαθούν να είναι...

Αν αυτό θέλουμε, τότε, μάλλον είμαστε διαβρωμένοι κι εμείς, Διότι ο στόχος δεν είναι να γίνεις μια ΙΔΙΑ κυβέρνηση με του Μητσοτάκη, αλλά μια διαφορετική κυβέρνηση, δημοκρατική, κοινωνική και δίκαιη, που δεν κουβαλάει αρρώστια, και τα κομματικά βαρίδια.  Τα τσιτάτα, από αριστερά και δεξιά, συνήθως κουράζουν. Συνήθως επίσης δεν αποτυπώνουν το κλίμα της σύγχρονης εποχής, με όρους επικαιρότητας. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις (κατά τον γράφοντα πάντα). «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος παλεύει για να γεννηθεί, ζούμε στην εποχή των τεράτων» έγραφε ο Γκράμσι, πριν από έναν αιώνα χοντρικά και είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς: Τι αναπαραστάσεις μπορεί να γεννήσει στο μυαλό αυτή η φράση για τη σημερινή Ελλάδα; Αφήνοντας κατά μέρος το δεύτερο μέρος περί τεράτων, μπορούμε να πούμε πράγμα...

Όπου τη συναντήσετε τη βρούβα, πείτε της ένα «ευχαριστώ» απ’ την ψυχή σας

Πέθαν’ ο κρέας πέθανε ψυχομαχάει κι ο τύρος ………………………… κι βρούβα η παλιόβρουβα στέκεται στην καβάλα να πέσει στην τσουκάλα.   Τούτο το τραγουδάκι είχε σκαρώσει κι έλεγε ο λαός μας στα χρόνια τα παλιά τότε που ερχούντανε οι Αποκριές κι η Καθαροδευτέρα και άρχιζε η νηστεία της Σαρακοστής για το Πάσχα. Οι παλαιοί Έλληνες «κράταγαν» αυστηρά τη νηστεία και ένα από τα νηστίσιμα που τρώγανε ήτανε τα λάχανα που τα ’βρισκαν άφθονα στις εξοχές και στους κήπους.   Ένα απ’ αυτά τα λάχανα της νηστείας ήτανε και η βρούβα, που το τραγούδι τη χαρακτηρίζει, σκωπτικά, «παλιόβρουβα», επειδή δεν θεωρείται πρώτης τάξεως λάχανο, γι’ αυτό και έχει βγει και η λαϊκή έκφραση «πήγε για βρούβες», που λέγεται για όποιον απέτυχε παταγωδώς σε μια προσπάθειά του. Κι όμως αυτό το ταπεινό λαϊκό λάχανο, ...

Ας σταθούμε λιγάκι, ας σιωπήσουμε, ας συλλογιστούμε και ας πάρουμε αποφάσεις ουσίας

Πολύς ο λόγος των ημερών για την ελευθερία στην τέχνη. Με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα ένθεν καθείθεν. Συνήθως φτωχά ή ανύπαρκτα. Κι ετούτο δείχνει την σύγχυση των Δυτικών κοινωνιών που αιώνες τώρα τρέφονται με την ψευδαίσθηση πως είναι ο μόνος υπαρκτός πολιτισμός επί γης αγνοώντας επιδεικτικά άλλους τρόπους ύπαρξης «διαφορετικών» κοινωνιών  και άλλους συχνά αρχαίους πολιτισμούς. Η πενία στον διάλογο ή στην κοκορομαχία που κυριαρχεί εκκινεί από έλλειψη, παντελή συχνά, διαλόγου και συζήτησης με την πρώτη και ουσιαστική σημασία των λέξεων. Αλλά πώς να υπάρξει συν-ζήτηση και δια-λόγος όταν απουσιάζει ο κοινός λόγος στις δυτικές κοινωνίες; Όταν  τα μέλη αυτών των κοινωνιών δεν συμφωνούν στο τί είναι βασικό και ουσιαστικό για την ύπαρξη μιας πραγματικής κοινωνίας, όταν απουσιάζει ...

Ο καθένας μας φτιάχνει, κάθε φορά, μια δικιά του «αλήθεια» και δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχτεί καμιάν άλλη

ΟΛΟΙ θέλουμε τη ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ για τα Τέμπη αλλά ΚΑΙ για κάθε ΤΙ που συμβαίνει στον κόσμο, στη χώρα μας και στην κοινωνία. Όμως, ο καθένας μας φτιάχνει, κάθε φορά, μια δικιά του «αλήθεια» και δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχτεί καμιάν  άλλη. Ακόμα και οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης, για την οποία  ΟΛΟΙ «κοβόμαστε», ΔΕΝ γίνονται αποδεκτές, αν δεν συμφωνούν με τη δικιά μας προσωπική αλήθεια. Πρόκειται για έναν μικρό «ατομικό φασισμό» που στο άθροισμά του δημιουργεί μια κοινωνία χωρίς Αρχές, Αξίες και Δημοκρατική-Θεσμική Λειτουργία, κάτι που στο παρελθόν το έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά, αλλά, φευ, ποτέ δεν βάλαμε (ούτε πρόκειται να βάλουμε) μυαλό.   Ο Πέτρος Ο Πέτρος Παππάς  ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πήρε μέρος στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζοντας τον Κασσελάκη στην προσπάθειά του...

Δεν αποτελεί δικαίωμα κανενός η βλάσφημη προσβολή όσων αντιπροσωπεύουν τα θρησκευτικά πιστεύω εκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη που δηλώνουν ορθόδοξοι ή καθολικοί ή διαμαρτυρόμενοι χριστιανοί

Συμμερίζομαι απόλυτα την αγανάκτηση του Βουλευτή της ΝΙΚΗΣ κ. Παπαδόπουλου, ο οποίος αφού εξάντλησε την κοινοβουλευτική οδό, χωρίς να βρει ανταπόκριση από την Υπουργό Πολιτισμού, προχώρησε σε μια πράξη ακτιβισμού, στην Εθνική Πινακοθήκη, με σκοπό να συναγείρει την πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης και να αφυπνίσει τους αρμόδιους θεσμικούς φορείς (π.χ. Ιεραρχία της Εκκλησίας, πνευματικός κόσμος, κοινωνικοί φορείς), οι οποίοι ανέχονται ή σιωπούν εν ονόματι της «ελευθερίας» της Τέχνης, όταν προσβάλλονται βάναυσα ιδανικά, αξίες, εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάζονται στην Εθνική Πινακοθήκη τα έργα δέκα Ελλήνων καλλιτεχνών, οι οποίοι «από διαφορετικές αφετηρίες εναγκαλίζονται και εικονίζουν το αλλόκοτο, το υβριδικό, και το γκροτέσκο» σε μια έκθεση με...

(Από το βιβλίο του Δημήτρη Κατσαφάνα «Ξαναδιαβάζοντας τον Γιούνγκ», Έκδοση ΙΔΙΟΜΟΡΦή, Σπάρτη 2017)

( Συνέχεια από το προηγούμενο https://www.spartorama.gr/articles/77312-xanadiabazontas-ton-gioungk-a-gia-tin-kaluteri-katanoisi-tou-anthropou---meros-ch/ )   ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ Ο Γιουνγκ, αναφερόμενος στις ψυχικές συγκρούσεις, λέει ότι σπάνια συναντάμε άνθρωπο που να μην κυριαρχείται λίγο ή πολύ και, μάλιστα που να μη συσκοτίζεται από τις ροπές του, τις συνήθειές του, τις παρορμήσεις του, τις προκαταλήψεις του, τις μνησικακίες του και από όλα τα δυνατά είδη των συμπλεγμάτων. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος που κατέχεται, έτσι και αλλοιώς, από τις δυνάμεις αυτές, από αυτή την ψυχική ενέργεια στο ασυνείδητο, χάνει τη δυνατότητα της ελεύθερης εκλογής, της ηθικής προαίρεσης, και φυσικά την ψυχική του ισορροπία. Είπαμε, «ο άνθρωπος που κατέχεται». Αυτή η κατοχή του είναι η «υποδούλωση»....

Γράφει ο Νεοκλής Δ. Κρητικός, βουλευτής Π.Ε. Λακωνίας, Αναπλ. Γενικός Γραμματέας Κοινωνικών Υποθέσεων Κ.Ο. Ν.Δ.

Στο Υπουργικό Συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025, ο Υπουργός Παιδείας Θρησκευμάτων & Αθλητισμού, κ. Κυριάκος Πιερρακάκης, παρουσίασε το Σχέδιο Νόμου για την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση (ΕΕΚ). Στοχεύοντας να φέρει «αέρα» ανανέωσης στην ΕΕΚ, το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο περιλαμβάνει την Ίδρυση Ακαδημιών, που θα λειτουργήσουν σε σύμπραξη με επιχειρήσεις. Άμα τη ανακοινώσει του σχεδίου νόμου και στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, υπέβαλα Ερώτηση υπόψη του αρμόδιου Υπουργού, με θέμα τη «δυνητική σύσταση Ακαδημίας Ελαιοκομίας στη Σπάρτη», λαμβάνοντας υπόψη και επισημαίνοντας πως: Οι νέες δομές θα παρέχουν σπουδές επιπέδου 5, ενώ η συνολική λειτουργία τους θα συνιστά μια σύμπραξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, στοχευμένη σε συγκεκριμένες ει...

Αν ήταν να διαλέξω ένα πράγμα από όσα τα χέρια μου έπλασαν, θα ήταν αυτή η εικόνα

Ήταν κάποια Τετάρτη στην Άνοιξη του 2006. Τις Τετάρτες πάντα έκανα μάθημα στην Εικονουργία, την παλιά που ήταν στην Νέα Ιωνία. Τέλειωσα το μάθημα και κατέβηκα στον κάτω όροφο και είδα στημένο επάνω στο καβαλέτο ένα δίπτυχο που το είχα αφήσει εκεί ξεχασμένο καιρό. Ήταν άλλο πράγμα να φτιάξω, μια ζωγραφιά γιά μια ενότητα έργων. Τοι έργο αυτό  δεν έγινε ποτέ. Έτσι ξεχάστηκε και περίμενε τον καιρό του. Είχα χαρά. Αυτό το θυμάμαι καλά. Δίχως να το σκεφτώ πολύ κάθισα και επήρα ένα μολύβι και σχεδίασα αυτή την εικόνα του Ευαγγελισμού. Ήταν και τότε Σαρακοστή θυμάμαι. Σχεδίασα έτσι απλά χωρίς να σκέφτομαι. Με όσα ήξερα τότε, με αυτά τα ψυχικά και πνευματικά που είμουνα τότε. Επηρεασμένος μάλλον από τον εξαίσιο κόσμο των Κομνήνειων τοιχογραφιών  που μελετούσα τότε και μου άρεσαν, κι ακόμα...

Η είσοδος κάθε αρχαιολογικού χώρου είναι εκείνη που προϊδεάζει τον επισκέπτη και δημιουργεί σ’ αυτόν τις πρώτες εντυπώσεις, θετικές ή αρνητικές.    Στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης της Αρχαίας Σπάρτης, πριν από κάποια χρόνια, η Εφορία Αρχαιοτήτων Λακωνίας παρέδωσε, αναστηλωμένα, αξιοπρεπή κι επισκέψιμα τα σημαντικότερα ανασκαμμένα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου, παρά την σχεδόν χρόνια ανυπαρξία ανασκαφών και απαλλοτριώσεων, τις επίσης χρόνιες δυσκολίες επαρκούς χρηματοδότησης, τη σοβαρή έλλειψη προσωπικού, τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, την απουσία κεντρικής πολιτικής βούλησης και σχεδιασμού, την αδιαφορία των αρμοδίων, κλπ, κλπ. Στα πλαίσια της προσπάθειας ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της Σπάρτης τοποθετήθηκαν στην είσοδο και φυλάκια-κουβούκλια προορισμένα για την υπο...

Το έγκλημα στα Τέμπη, αυτό το σκληρό γεγονός, φέρνει τη χώρα μπροστά στον καθρέφτη. Στον καθρέφτη αντικατοπτρίζονται από την μια ο πόνος, η θλίψη, η απόγνωση και από την άλλη η διαφθορά, ο κυνισμός, το ψέμα

Στις 28 Φεβρουαρίου, οι διαδηλώσεις για το έγκλημά στα Τέμπη, είχαν κάτι πρωτόγνωρο, δεν απασχόλησαν ούτε τα μέσα ενημέρωσης ούτε την κοινή γνώμη με την καταμέτρηση των συμμετεχόντων. Κανέναν δεν διέφερε να μετρηθούμε. Ήταν σχεδόν όλοι εκεί. Αυτό που ξεκίνησε ως διαμαρτυρία 26 Ιανουαρίου μετατράπηκε σε παλλαϊκό συλλαλητήριο, όπως η απελευθέρωση της Ελλάδας από τους κατακτητές και η αποκατάσταση της δημοκρατίας. Η διαμαρτυρία για τα Τέμπη δεν είχε να κάνει µε αριθμούς. Ήταν αποτύπωση της γνήσιας λαϊκής έκφρασης µε ποιοτικά στοιχεία που την τοποθετούν δίπλα στις μεγάλες διαδηλώσεις σε περιόδους κατά τις οποίες η χώρα έκανε την στροφή που της υπαγόρευε η Ιστορία. Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία που η αλήθεια δραπετεύει ακόμη και αν έχουν κλείσει όλοι οι δρόμοι. Που δεν περιμένει ούτε τις δι...

Αυτή η κραυγή είναι που εκφράζει την ελληνική κοινωνία σήμερα, μετά τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την τραγωδία των Τεμπών

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου είναι η κατακλείδα της αγανάκτησης του νεαρού Σωκράτη (Νίκος Καλογερόπουλος) στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα» του Θόδωρου Μαραγκού (1981), όταν ο πατέρας του Λυκειάρχης (Βασίλης Διαμαντόπουλος) ψεύδεται ασύστολα στο δικαστήριο παρά τις διακηρύξεις του περί  «ηθικής τάξεως»! Αυτή η κραυγή είναι που εκφράζει την ελληνική κοινωνία σήμερα, μετά τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την τραγωδία των Τεμπών, καθώς βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με μια κυβέρνηση που εξαρχής ανέλαβε το ρόλο της συγκάλυψης των ευθυνών, τόσο του κράτους με την εγκληματική ανεπάρκεια των δομών του, όσο και για τα πολιτικά πρόσωπα που επέδειξαν εγκληματική αμέλεια αφήνοντας τα τρένα – κι όχι μόνο - να κυκλοφορούν  με οδηγό την κυνική φράση: «πάμε κι όπου βγει»! Δυο χρόνια που η αλήθεια...

Μερικοί, δυστυχώς κατά καιρούς πολλοί, κρατούν εγωιστικά όλο το φως, δεν μοιράζουν τίποτα γύρω τους και υπάρχουν στη ζωή ως μαύρο χρώμα, παράγοντας γύρω τους σκοτάδι

Οι άνθρωποι μέσα στη ζήση μοιάζουν με τα χρώματα. Υπάρχουν άνθρωποι που φέρνουν στα κόκκινα. Στα κόκκινα της γης όπως το κόκκινο Περσίας, της Αγγλίας  ή το άλλο το Βενέτικο. Άλλοι πάλι ταιράζουν με   πιό επιδεικτικά και επιβλητικά όπως τα κόκκινα του Κάδμιου, ενώ άλλοι έχουν την σεμνή λαμπρότητα  της βασιλικής Κιννάβαρης, και την τρυφερότητα και την γλυκιά ειρήνη της Αλιζαρίνης. Άλλοι άνθρωποι φέρνουν  σε πράσινα επιθετικά σαν τα πράσινα Κοβάλτια και Χρώμια ή σεμνά και ήμερα σαν μειλίχιο πράσινο του Μαλαχίτη. Υπάρχουν και άνθρωποι που θα τους πήγαιναν τα ωραία γαλάζια, να σαν εκείνα του θεσπέσιου αρχαίου Αιγυπτιακού γαλάζιου των Μινωϊκών τοιχογραφιών, ή σαν το μυστηριακό θηλυκό και απύθμενο Λάπις Λάζουλι ή ακόμα και σαν τα πιο σύγχρονα επιθετικά μπλε του Κοβαλτίου  και  του Καδμίου...

(Από το βιβλίο του Δημήτρη Κατσαφάνα «Ξαναδιαβάζοντας τον Γιούνγκ», Έκδοση ΙΔΙΟΜΟΡΦή, Σπάρτη 2017)

( Συνέχεια από το προηγούμενο https://www.spartorama.gr/articles/77279-xanadiabazontas-ton-gioungk-a-gia-tin-kaluteri-katanoisi-tou-anthropou---meros-ich/ )   ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ          Είναι βαθειά πεποίθηση του Γιουνγκ, ότι το ασυνείδητο δεν αποτελείται μόνο από απωθήσεις, αλλά και από άλλα άγνωστα στοιχεία, άγνωστες ενέργειες, που δεν είναι αποτέλεσμα απωθήσεων.   Α) Απώθηση Αρχίζουμε το κεφάλαιο τούτο με μια συνηθισμένη φράση: «Έβγαλε» ή «Θέλει να βγάλει τα απωθημένα του». Πρόκειται για περιεχόμενα της συνείδησης που έχουν αποσυρθεί στο ασυνείδητο. Τούτο έχει μεγάλη σημασία για τη ζωή των υγιών αλλά μπορεί να είναι και η αιτία κάποιου συμπτώματος, κάποιας σύγκρουσης, η οποία έχει απωθηθεί από τη συνείδηση. Ο Γιουνγκ μας λέει, ότι η απώθηση είναι μια τεχνητή απώλ...

Θέλαμε (και θέλουμε) Πρόεδρο που να είναι σοβαρός πολιτειακός, θεσμικός, δημοκρατικός παράγοντας ή Πρόεδρο διακοσμητικό που απλώς … κάτι να συμβολίζει;

Κάποτε είχαμε βασιλιά. Δεν κάθονταν καλά και ο λαός τον κατάργησε  με το δημοψήφισμα του 1974, βάζοντας στη θέση του Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το ερώτημα ήταν  (και είναι) : Θέλαμε (και θέλουμε) Πρόεδρο που να είναι  σοβαρός πολιτειακός, θεσμικός, δημοκρατικός παράγοντας ή Πρόεδρο διακοσμητικό που απλώς … κάτι να συμβολίζει; Δυστυχώς, επιλέξαμε το δεύτερο. Έτσι, έχουμε Πρόεδρο με περιορισμένες ουσιαστικές αρμοδιότητες (απλώς ονομαστικές) και «πολιτικά ανεύθυνο»:   «Σύμφωνα με το άρθρο 30 παρ. 1 του Συντάγματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί τον ρυθμιστή του Πολιτεύματος. Ωστόσο, κατά το παρόν Σύνταγμα, οι ουσιαστικές αρμοδιότητες του Προέδρου είναι περιορισμένες σε σχέση με τις αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού και των Υπουργών.» Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας-Αρμοδιότητ...

Διάβαζα πρόσφατα λόγια μανιφέστο από έναν εν ζωή Έλληνα ζωγράφο πως η ζωγραφική, λέει, είναι  ένας τρόπος να πεις ποιος είσαι. Αυτά διάβαζα  και σκεφτόμουνα πόσο μακρυά έχουμε φτάσει ως λαός και ως πολιτισμός από τον  τρόπο των πατέρων μας και τα ιδεώδη του. Από ένα τρόπο για τον οποίο η  ζωγραφική και οι τέχνες γενικότερα ουδέποτε υπήρξαν τρόπος για να πεις ποιός είσαι,  αλλά ένας τρόπος να υπάρξεις μέσα σε μια κοινότητα ανθρώπων, να ενωθείς με τους άλλους και να καταγράψεις αυτήν την εμπειρία σχέσης με οπτικούς όρους, δηλαδή να την κάνεις εικαστικό γεγονός που να είναι δημιουργία, αγαθό του Δήμου κι όχι απλώς μια ιδιωτική κατασκευή που παρέχει μαρτυρία για το άτομο σου. Η ζωγραφική δεν θα έπρεπε, θαρρώ,  να είναι ένα τρόπος να ξεχωρίσεις απο τον κόσμο για να αναδείξεις το άτομο σ...

Ιστορικά καταστήματα της Σπάρτης

   Με την ανατολή του νέου χρόνου, 2025, ένα θρυλικό κατάστημα εμπορίου της Σπάρτης, αυτό του Ευστρατίου Νικ. Περγαντή, πέρασε στην ιστορία, λόγω συνταξιοδότησης. Ήτανε στα 1952, τότε που ο Νίκος Περγαντής του Ευστρατίου αποφάσισε να αφήσει το αγαπημένο χωριό του, την Αναβρυτή, εκεί ψηλά στις πλαγιές του Ταϋγέτου, και να «μεταναστεύσει» στη Σπάρτη, για μια καλύτερη ζωή, με τη γυναίκα του τη Γεωργία και τα δυο παιδιά τους, τον Στράτη και τον Σταύρο.   Νίκος και Γεωργία Περγαντή   Έβλεπε, πια, πως η κάποτε ονομαστή,  ανθούσα και τρανή Αναβρυτή,  που στα χρόνια της «δόξας» της έφτανε τους 3.500 κατοίκους, όταν η Σπάρτη έφτανε  μόλις 1.500, είχε αρχίσει (ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο) να «αιμορραγεί» και  το μέλλον της ήταν αβέβαιο και «συννεφιασμένο»....

(Από το βιβλίο του Δημήτρη Κατσαφάνα «Ξαναδιαβάζοντας τον Γιούνγκ», Έκδοση ΙΔΙΟΜΟΡΦή, Σπάρτη 2017)

( Συνέχεια από το προηγούμενο https://www.spartorama.gr/articles/76998-xanadiabazontas-ton-gioungk-a-gia-tin-kaluteri-katanoisi-tou-anthropou---meros-viii/ )   Παράδειγμα ερμηνείας ονείρων που αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιούνγκ «Ένας νέος άνδρας, γύρω στα τριάντα, φανερά έξυπνος και μορφωμένος, με επισκέφθηκε όχι για θεραπεία, όπως μου είπε, αλλά για να μου υποβάλει μια ερώτηση. Μου έδωσε ένα πολυσέλιδο χειρόγραφο, το οποίο περιείχε, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το ιστορικό και την ανάλυση της περίπτωσής του. Η διάγνωσή του ήταν «ψυχαναγκαστική νεύρωση» και ήταν σωστή, όπως διαπίστωσα και εγώ διαβάζοντας το χειρόγραφο. Επρόκειτο για ένα είδος ψυχαναλυτικής βιογραφίας, ιδιαίτερα έξυπνα συνταγμένης, που αποδείκνυε αξιοσημείωτη ενδοσκόπηση. Ήταν ένα αξιόλογο επιστημονικό έργο, βασισμέ...

«(…) Το τέμενος του Ταιναρίου Ποσειδώνος, βρισκόταν, σύμφωνα με ισχυρότατες ενδείξεις, στο βορειοδυτικό τμήμα του σημερινού ΟΤ 36, στη διασταύρωση των οδών Γκορτσολόγου (Ακροπόλεως) και Διοσκούρων»

Ποιος θα το πίστευε ότι στο κέντρο της Σπάρτης (γωνία Γκορτσολόγου και Διοσκούρων)  βρίσκονται τα αρχαιολογικά λείψανα ενός σημαντικού Ιερού της Αρχαίας Σπάρτης, εκείνο του Ταιναρίου Ποσειδώνος, το οποίο έχει περιφραχθεί με λαμαρίνες και είναι πνιγμένο στα αγριόχορτα και στα σκουπίδια!    Σύμφωνα με έναν αρχαιοελληνικό μύθο, ο Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας, κινδύνευσε να πνιγεί, όμως ένα δελφίνι τον διέσωσε και τον μετέφερε σε μια σπηλιά στο ακρωτήριο Ταίναρο. Εκεί, οι αρχαίοι Λάκωνες έφτιαξαν έναν ναό, στην είσοδο του οποίου βρισκόταν ένα ορειχάλκινο άγαλμα του κιθαρωδού Αρίωνα πάνω σε ένα δελφίνι και μια μικρή πηγή. Σύμφωνα με τον μύθο, όποιος κοιτούσε μέσα της, έβλεπε θάλασσες και πλοία. Ο Στράβων (Έλληνας γεωγράφος, φιλόσοφος και ιστορικός), αναφέρει τον ναό του Ταινάριου Π...

Απ΄όλες τις αμέτρητες εποχές του χρόνου αγαπώ τον Χειμώνα

Απ΄όλες τις αμέτρητες εποχές του χρόνου αγαπώ τον Χειμώνα. Είναι το απρόβλεπτο των ημερών με τις εμφανείς εναλλαγές του καιρού και της ατμόσφαιρας, είναι η χλωμή παλέτα της φύσης με τα λιγοστά χρώματα που ήσυχα μετεωρίζονται μέσα στο ασημένιο ειρηνικό φως των συννεφιασμένων ημερών, είναι ακόμα η διάχυτη αίσθηση μιας αιωρούμενης προσμονής. Αυτό που με θέλγει στες εικόνες αυτές είναι μια σιγουριά που παίρνω βλέποντάς τες· μια σιγουριά πως όλοι, όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι, και οι πιο μοναχικοί, και οι λιγότερο της τύχης ευνοημένοι, ακόμα και όσοι κατέχουν λιγότερα πλούτη έχουν ένα πράμα κατάσαρκα να τους αγκαλιάσει να τους δώσει μια επαφή με ξένο σώμα, να τους δώσει μια υπόσχεση πως ποτέ, πως ποτέ δεν θα μείνουν ανέστιοι και μετέωροι επάνω σε ένα κενό αισθημάτων με το σώμα ανέγγιχτο, ...

Δημιουργώντας τον παράλογο συνειρμό:«Ας συγκρούονται τα τραίνα, αρκεί να μην μεταφέρουν λαθραία καύσιμα»

Για το δυστύχημα των Τεμπών υπάρχουν, χρονολογικά και αξιολογικά, τρεις  κυρίαρχες  παράμετροι: Η μη πλήρης εγκατάσταση και λειτουργία  συστήματος ασφαλείας σιδηροδρόμων. Το ανθρώπινο λάθος  και ο τρόπος επιλογής του προσωπικού. Η έκρηξη, οι αιτίες της και οι ενέργειες που έγιναν στο πεδίο. Δυστυχώς, με ευθύνη των κομμάτων, σήμερα, έχει κυριαρχήσει, κατά κράτος,  η τρίτη παράμετρος και όχι η πρώτη, οδηγώντας τη συζήτηση και τον προβληματισμό προς λάθος κατεύθυνση και δημιουργώντας τον παράλογο συνειρμό: «Ας συγκρούονται τα τραίνα, αρκεί να μην μεταφέρουν λαθραία καύσιμα». Ο εκτροχιασμός του θέματος οφείλεται στο ότι τα κόμματα προσπαθούν, απλώς, να προσποριστούν πολιτικά οφέλη με μοχλό το δυστύχημα των Τεμπών. ΜΟΝΟ στην Ελλάδα της «φαιδράς πορτοκαλέας» είναι δυνατόν μια τεράσ...

«Μαρξ και διπλωματία - Καρλ Μαρξ: Θεωρία και πρακτική εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων», Κοτζιάς Νίκος, Εκδόσεις Κάκτος, 2025

«Καρλ Μαρξ και διπλωματία» είναι το νέο βιβλίο του πρώην υπουργού Εξωτερικών και πρωτεργάτη της Συμφωνίας των Πρεσπών, Νίκου Κοτζιά. Την Τετάρτη 12 του Φεβρουαρίου θα βρίσκεται στην πόλη μας στον ημιώροφο του Ξενοδοχείου «ΜΑΝΙΑΤΗΣ» στις 19:30  να συζητήσει θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Γεωστρατηγικής   Ο Μαρξ έχει μελετηθεί όσο λίγοι διανοητές . Ωστόσο ο Νίκος Κοτζιάς με το νέο του βιβλίο κάνει κάτι πρωτοφανές, εξετάζει το έργο του από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά. Ποιος ήταν ο πατριωτισμός του Μαρξ; Ποια η άποψή του για τις διεθνείς σχέσεις; Είναι μόνο κάποια από τα πολλά σημαντικά ερωτήματα στα οποία έρχεται ο επικεφαλής του ΠΡΑΤΤΩ να δώσει απαντήσεις με την μελέτη του. Ο Κοτζιάς καταδεικνύει ότι ο Μαρξ, είναι ο πρώτος που ανέδειξε την παρουσία δύο βασικών παικτών στο διεθν...

Εκφράζει ο Τραμπ με τον απλουστευτικό ακροδεξιό του λόγο την κοινή λογική που δήθεν εκλείπει από τους άλλους πολιτικούς χώρους;

Η θριαμβευτική επανεκλογή του αμφιλεγόμενου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σκόρπισε ρίγη ενθουσιασμού στους φίλα προσκείμενους οπαδούς του ανά τον κόσμο και με τις πρώτες εξαγγελίες του γοήτευσε ακόμα και κεντροαριστερούς – αριστερούς πολίτες που δήλωναν χαρακτηριστικά: «Μωρέ έπρεπε να αναδειχθεί ο Τραμπ για να ειπωθούν και να γίνουν τα αυτονόητα;» και οίκτιραν – όχι άδικα- τα κόμματα της Κεντροαριστεράς – Αριστεράς που παρακολουθούν τις πολιτικές-κοινωνικές εξελίξεις της εποχής μας ανίκανα να τα επεξεργαστούν ως γεγονότα και να διατυπώσουν προοδευτικές πολιτικές προτάσεις για την επίλυσή τους. Είναι, όμως, πράγματι έτσι; Εκφράζει ο Τραμπ με τον απλουστευτικό ακροδεξιό του λόγο την κοινή λογική που δήθεν εκλείπει από τους άλλους πολιτικούς χώρους; Και μπορεί η πολιτική του τραμπισμού,...

Ένα φτωχό τσοπανόπουλο από τα Πάκια των Μολάων, που σπούδασε με θυσίες πολλές γιατί είχε μέσα του φλόγα και σήκωσε τον Σταυρό της Ιεροσύνης ως ζυγό, με ταπείνωση, με απλότητα, με ευπρέπεια...

Το βιβλίο της ζωής του το γράφει ο κάθε άνθρωπος μόνος. Υπάρχουν όμως και κεφάλαια, στο βιβλίο αυτό, που τα γράφουν και κάποιοι άνθρωποι  οι οποίοι κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την αγάπη μας και να γίνουν, κατά κάποιον τρόπο, άνθρωποι δικοί μας. Ένας τέτοιος δικός μας Άνθρωπος ήταν και ο παπα-Κώστας, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Γκιοτσαλίτης, που «κοιμήθηκε» πριν από λίγες μέρες, πλήρης ημερών, μέσα στην αγκαλιά, την αγάπη και τη φροντίδα της οικογένειάς του.    Τον παπα-Κώστα η δική μου γενιά τον γνώρισε κάπου  στα 1967, όταν ως γυμνασιόπαιδα, πλέον, πηγαίναμε κατηχητικό στον Α. Νίκωνα Σπάρτης. Εκεί, λοιπόν, γνωρίσαμε έναν Κατηχητή που μας συνήρπασε, κυριολεκτικά. Γεμάτος αγάπη αληθινή, ο παπα-Κώστας, άνοιγε κάθε φορά την καρδιά του, για να μας την δώσει σαν ...

Η έκτρωση δεν θα πρέπει να αποτελεί τρόπο αντισύλληψης, τη στιγμή που η επιστήμη παρέχει πολλούς, διαφορετικούς, οικονομικά προσιτούς τρόπους...

Δημόσιος διάλογος έχει ανοίξει τις τελευταίες μέρες σε κάθε είδους μέσο κοινωνικής δικτύωσης  γύρω από των θέμα των αμβλώσεων και όλοι σπεύδουν να καταθέσουν τις απόψεις τους στο θέμα, ως ειδικοί και μη. Και καθόλου δεν αμφισβητώ το δικαίωμα του καθενός να εκφράζει ελευθέρα τη γνώμη του σε μία δημοκρατική χώρα, είτε είναι γνώστης του ζητήματος είτε όχι. Χωρίς η ίδια να είμαι ειδικός, καθώς δεν είμαι γιατρός ή νομικός ή πολιτικός, νομίζω πως ο διάλογος αυτός έχει τοποθετηθεί σε τελείως λανθασμένη βάση, λειτουργώντας αποπροσανατολιστικά για την κοινή γνώμη, διχαστικά για την κοινωνία, επικίνδυνα για τους νέους ανθρώπους. Στην εποχή της πληροφόρησης, της ελεύθερης διακίνησης απόψεων, των επιστημονικών ανακαλύψεων και της κάθε είδους γνώσης επί παντός επιστητού, θεωρώ πως αυτό το θέμα θα...

(με πολλές ευχαριστίες στον ερευνητή του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών Γεώργιο Τσερπέ)

Εισαγωγικά Ιστορικό Απόπειρα ερμηνείας   Εισαγωγικά Ο όρος «δρώμενο» παράγωγο του ρήματος δραν, φέρνει στο νου μια τελετουργία που συνδυάζει θέαμα, συμβολικό σύστημα επικοινωνίας και τρόπο νοηματοδότησης 1 . Συνήθως τα δρώμενα σχετίζονται με πίστη σε υπερφυσικά όντα η/και δυνάμεις. Αλλά ο Βάλτερ Πούχνερ, στη βάση της σημερινής ανθρωπολογίας, ορίζει ως δρώμενο (ritus) «κάθε πράξη που ακολουθεί ένα τυπικό, επαναλαμβανόμενο σε τυποποιημένη μορφή ή ανήκει σε ολόκληρη καθορισμένη εθιμοτυπία, είτε θρησκευτικού, είτε μαγικού περιεχομένου, είτε χωρίς κανένα έκδηλο νόημα» 2 . Τα δρώμενα γενικά είναι συνδεδεμένα με τον χώρο, με τον χρόνο και τα κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα, δηλαδή τόσο το εκάστοτε κοινωνικό/πολιτισμικό  πλαίσιο όσο και τους τελεστές-άτομα που τα επιτελούν που β...

Τα λαϊκά τραγούδια σε κάνουν να θυμάσαι ενώ τα ελαφριά σε κάνουν να ξεχνιέσαι

Κάπου διάβασα πως ρωτήσανε τον μεγάλο Μίκη για τη διαφορά ανάμεσα στο λαϊκό και στο ελαφρό τραγούδι. Κι εκείνος με τη λαϊκή σοφία του την ελληνική είπε πως τα λαϊκά τραγούδια σε κάνουν να θυμάσαι ενώ τα ελαφριά σε κάνουν να ξεχνιέσαι. Κι αυτό που θυμάσαι είναι κυρίως μνήμες πονεμένες και νταλκάδες βαρείς και όνειρα ανεκπλήρωτα και χαμένες αγάπες και προδοσίες απρόσμενες και ταξίδια αταξίδευτα και όλα όσα δεν έφτασες. Γιατί ο εαυτός είναι κυρίως όσα δεν έφτασε. Όσα πόθησε και όσα δεν έφτασε κι όχι όσα κατάφερε. Εκείνα ήσαν τα εύκολα και μάλλον δεν μετράνε πολύ. Αυτά που μετράνε, αυτά που σε μετράνε είναι όσα πεθύμησες πολύ και τεντώθηκες όσο δεν γίνεται άλλο να φτάσεις και δεν έφτασες ποτέ. Και δεν τα έφτασες όχι γιατί  είσουνα δειλός, ή ανίσχυρος, ή αδύναμος αλλά γιατί πόθησες το από...

Νέο μέσο προστασίας των αμερικανικών συμφερόντων θα είναι οι ΔΑΣΜΟΙ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από «μπάτλερ» της πολιτικής Μπάιντεν, σε χρόνο αστραπής δηλώνει αμέσως  πίστη στον Τραμπ για αύξηση στρατιωτικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ!!! Ο Μαρκ Ρούτε (Γ.Γ. του ΝΑΤΟ) μας προϊδεάζει «Χρειαζόμαστε ένα ποσοστό των δαπανών από τις συντάξεις, την Υγεία και τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης για να ενισχύσουμε την άμυνα μας»! Ο κόσμος έχει και κολοτούμπα, αλλά στη Δύση βρίσκονται αλλού. Υποτιμούν αλλά και ταυτόχρονα δεν θέλουν να πιστέψουν τις θεαματικές αλλαγές στην παγκόσμια σκακιέρα. Τις νέες δυνάμεις που ξεφυτρώνουν και πρωταγωνιστούν στο πεδίο της οικονομίας χωρίς να διαθέτουν στρατιωτικές βάσεις εκτός του εδάφους τους. Στη Δύση κατοικεί το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού και πλέον πρωταγωνίστρια ήπειρος σε όλα τα πεδία είναι η Ασία (60% του παγκόσμιου πληθυσ...

Σε μια πόλη που αλλάζει και εξευγενίζεται ταχύτατα και, εν πολλοίς, βίαια, τα περίπτερα θα μπορούσαν να ιδωθούν ως σύμβολα μιας αστικής ατυπικότητας (urban informality)

Τα περίπτερα αποτελούν, ιστορικά,  έναν καθρέφτη της ελληνικής κοινωνίας, έναν μικρό-μεγάλο κόσμο, μια γοητευτική, ελληνική, παγκόσμια πρωτοτυπία . Ειδικά στη Σπάρτη, από ιδρύσεώς της και μέχρι σήμερα, τα περίπτερα υπήρξαν ένα ισχυρό τοπόσημο, ένα διακριτό και με έντονη σημειολογία στοιχείο της ταυτότητας της πόλης (ιστορικής, κοινωνικής, οικονομικής, εμπορικής, αισθητικής κλπ). Για το λόγο αυτό είναι ανάγκη αδήριτη τα περίπτερα της Σπάρτης να διατηρηθούν και να στηριχθούν από τη δημοτική αρχή, μιας και οι πόλεις είναι ζωντανοί και πολύπλοκοι οργανισμοί, που, ναι μεν αλλάζουν συνεχώς, αλλά, ταυτόχρονα, ΠΡΕΠΕΙ να προβάλλουν το ιστορικό τους παρελθόν ως συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς τους. 1944: Το περίπτερο  του κέντρου της Σπάρτης (Παλαιολόγου και Λυκούργου), το οποίο (ευτυχώς) ...

Ήρωα και Εθνομάρτυρα Αντώνη Κατσαντώνη, δέξου τη συγγνώμη και το δάκρυ μας, που ακόμα δεν έχουμε γίνει αντάξιοι της Λευτεριάς και της Πατρίδας

Μόλις προχθές, μια παρέα «φερέλπιδων» νεαρών νεοελλήνων έκανε νυχτερινή «τσάρκα» στο Κορδελιό της Θεσσαλονίκης αναζητώντας τρόπο να γεμίσει την κενότητά της. Και τον  βρήκε: Περνώντας από το άγαλμα του Πρωτοκλέφτη Κατσαντώνη ο ένας ανέβηκε στο άγαλμα και με πλήρη αναισθησία και χυδαιότητα έκανε άσεμνες χειρονομίες, ασεβούσε, έβριζε, το έφτυνε και το χαστούκιζε, προσπαθούσε να του αποσπάσει και να του σπάσει το σπαθί, ενώ οι φίλοι του τραβούσαν βίντεο γελούσαν, επιδοκίμαζαν και αλάλαζαν. Μετά ανέβασαν το βίντεο στο διαδίκτυο για να δουν και να μάθουν όλοι το «κατόρθωμά» τους.    Χωρίς να παραγράφεται η ατομική ευθύνη του δραστών, σίγουρα, εκεί, στη ωμή βεβήλωση του αγάλματος του Ήρωα Κατσαντώνη, παρίσταντο ως ηθικοί αυτουργοί η οικογένεια  (που πλέον έχει διαλυθεί ως θεσμός), το ε...

Είμαστε όλοι συνένοχοι γιατί αποδεχόμαστε αυτή τη κατάσταση!

Η εικόνα της Σπάρτης δεν τιμά κανέναν ούτε το μόνιμο κάτοικο της ούτε τον κάθε επισκέπτη της. Μια πληγωμένη πόλη, γιατί στο βηματισμό της για να γίνει λειτουργικά και αισθητικά καλύτερη, βρέθηκε αντάμα με έναν άχρηστο και ανίκανο εργολάβο που επί μία τριετία σχεδόν τώρα ταλαιπωρεί την τοπική μας κοινωνία. Με την χαρακτηριστική του αδυναμία να ολοκληρώσει τα 2 τουλάχιστον έργα στην καρδιά της πόλης. Ενας εργολάβος που εμπαίζει όλους, που δεν είχε τις προϋποθέσεις από άποψη αξιοπιστίας, γνώσης και στελέχωσης να ολοκληρώσει αυτά τα έργα που ανέλαβε να κάνει. Την είδε τη δουλειά σαν αρπαχτή και μόνον, γιατί όταν με ένα ολιγομελές συνεργείο προσπαθείς να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις σου τότε είναι σίγουρο ότι δεν έχεις πρόθεση να ολοκληρώσεις τα έργα αλλά βαδίζεις στη λογική του πάμε και ...

Παιχνίδι του Μητσοτάκη ή ευτελισμός του θεσμού; Ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι η κλασική περίπτωση συντηρητικού πολιτικού που επαγγέλλεται πολιτικός

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σαν άλλος πρωτοδιάκονος του κονκλαβίου των καρδιναλίων από την (λότζια) το μπαλκόνι του μεγάρου Μαξίμου  ανακοινώνει «Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω έχουμε νέο πρόεδρο (Habemus papam) τον Κωνσταντίνο Τασούλα βουλευτή της ΝΔ και Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, σε λίγες μέρες θα δώσει την ευχή του(Urbi et Orbi) . Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επαναλαμβάνει για δεύτερη φορά την ίδια απρεπή συμπεριφορά απέναντι στον απερχόμενο πρόεδρο. Ματαίωσε την τελευταία στιγμή την επίσκεψη στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου προκειμένου να την ενημερώσει για το ποιον επέλεξε για πρόεδρο, διαπράττοντας την απρέπεια που είχε κάνει και στον Προκόπη Παυλόπουλο το 2020. Είναι άγνωστοι οι λόγοι και η βουλές του που δεν προσήλθε στο προεδρικό μέγαρο για να ενημερώσει θεσμικά την απερχόμενη πρόεδρο Κατ...

«Πάει κι απόψε τ΄ όμορφο/ Τ΄ όμορφο τ΄ απόβραδο/ Από Δευτέρα πάλι/ Πίκρα και σκοτάδι»

Και εκείνον τον χειμώνα του 1934-1935 οι Σπαρτιάτες δεν είχαν και πολλά περιθώρια να «ξεβγούν». Το πολύ-πολύ να έβγαιναν κυριακάτικη βόλτα στην Παλαιολόγου, στην Αμαλίας (Λυκούργου) και στην πλατεία, να έτρωγαν καμιά πάστα στα ζαχαροπλαστεία και να πήγαιναν να δουν σινεμά στον μοναδικό (τότε) κινηματογράφο της πόλης, το «ΑΤΤΙΚΟΝ», στη στοά ΚΟΥΡΣΟΥΜΗ. Την καθημερινή και την κυριακάτικη ανία έσπαζαν, πού και πού, διάφοροι αθηναϊκοί θίασοι που περιόδευαν στην επαρχία, ιδιαίτερα τον χειμώνα που οι παραστάσεις δεν είχαν αρκετό κόσμο στην Αθήνα.  Ήταν τα περίφημα «μπουλούκια» όπως κακόηχα χαρακτηρίστηκαν στη θεατρική διάλεκτο: «Το ελληνικό μπουλούκι είναι μέρος της θεατρικής μας ιστορίας είναι απόγονος του περιπλανώμενου διονυσιακού θιάσου, του αοιδού και του ραψωδού, των θιάσων της κομέντ...

Η κριτική όσο σκληρή και να είναι θα βοηθήσει την ιστορική έρευνα να καταγράψει και αυτή την πολιτική φάση

Οι κηδείες των πολιτικών αρχηγών και πρωτίστως πρωθυπουργών πάντοτε να αποτελούν μεγάλο πολιτικό γεγονός  και ενίοτε και λαϊκές διαδηλώσεις για να στηρίξουν την δημοκρατία ή την κοινωνική δικαιοσύνη.    Η κηδεία όμως του Κώστα Σημίτη πέρα από πολιτικό γεγονός ήταν μια πολιτική εκδήλωση ΥΜΝΟΛΟΓΙΑΣ, όπου επιχειρήθηκε η επιβεβαίωση της πολιτικής παρακαταθήκης του και η ΑΠΟΘΕΩΣΗ των κυβερνητικών πεπραγμένων του. Αντί για έναν απολογισμό της ιστορίας των χρόνων της διακυβέρνησης του, αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν μια προσπάθεια ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, μια προσπάθεια να ΞΑΝΑΓΡΑΦΤΕΙ η πολιτική του κληρονομιά, λες και οι πολίτες έχουν ξεχάσει τα έργα και τις ημέρες του. Η πολυμελείς εκπροσώπηση και οι δηλώσεις τους, ιδιαίτερα των κομμάτων που βρέθηκαν απέναντι στην πολιτική του νεοφιλελευθερισμού που...

Άστοχες επιλογές του δήμου Σπάρτης όσον αφορά την τοποθέτηση κάδων απορριμμάτων και φύτευση πρασίνου στις διασταυρώσεις.

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι εδώ και πολλά χρόνια το κορυφαίο μεταξύ των πολλών και μεγάλων προβλημάτων της Σπάρτης, ένα πρόβλημα που υποβαθμίζει δραματικά την ποιότητα ζωής των κατοίκων, την επισκεψιμότητα της πόλης, την εμπορική και οικονομική ανάπτυξή της κ.α.π. Είναι πρωταρχική υποχρέωση του δήμου να αποφασίσει, επιτέλους, και να αναθέσει άμεσα την εκπόνηση μιας ολοκληρωμένης κυκλοφοριακής μελέτης για την πόλη της Σπάρτης που θα περιλαμβάνει: Την ανάλυση της υφιστάµενης κατάστασης. Τον προσδιορισµό των κυκλοφοριακών προβληµάτων. Την διερεύνηση εναλλακτικών λύσεων παρέµβασης. Την διατύπωση προτάσεων εφαρµογής. Μέσα σ’ αυτό το κυκλοφοριακό κομφούζιο της πόλης ένα επί μέρους αλλά σημαντικό πρόβλημα είναι και η παρεμπόδιση του ελέγχου του δρόμου από τους οδηγούς στις διασταυρώσ...

Σκούριασε και το γραμματοκιβώτιο, μα, με το «στόμα» του πεισματικά κλειστό, αρνιέται ν’ αφήσει την πόρτα που τόσα χρόνια το συντρόφεψε, καρτερώντας, μάταια, ένα γράμμα που ξέρει ότι δεν θα ’ρθει ποτέ

Κάποτε, τούτο το γραμματοκιβώτιο, τώρα τις γιορτές, γέμιζε γράμματα και κάρτες, που έστελναν οι συγγενείς και οι φίλοι από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Και η νοικοκυρά, η  κυρα-Γιωργία, σαν άκουγε τον ταχυδρόμο που πέρναγε με τη μεγάλη πέτσινη τσάντα του κρεμασμένη στο λαιμό αφήνοντας τις επιστολές και τις κάρτες της αγάπης στα σπίτια, έβγαινε, άνοιγε με το κλειδάκι το γραμματοκιβώτιο, έπαιρνε με λαχτάρα τα φάκελα στα χέρια, καθότανε στον καναπέ της σάλας και πρώτα διάβαζε, απ’ έξω από τα φάκελα, ποιοι τους είχανε θυμηθεί αυτές τις μέρες τις γιορτινές. (Οι ταχυδρόμοι οι παλαιοί, γυρνούσαν από σπίτι, σε σπίτι, για να φέρουν σαν αγγελιαφόροι της αγάπης, τα μαντάτα απ’ αυτούς που ήτανε μακριά.  ΟΛΟΙ τούς αγαπούσαν και ο καθένας τούς ένιωθε δικούς του ανθρώπους, αφού ήταν εκείνο...

Αντόνιο Γκράμσι: «Μισώ την Πρωτοχρονιά»

Την 1η Ιανουαρίου 1916 στην Τορινέζικη έκδοση της εφημερίδας «L’Avanti!», δημοσιεύτηκε από τον Antonio Gramsci το διάσημο απόσπασμα. Είναι ένας ύμνος στην ελευθερία και τον αντικομφορμισμό. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κοινωνία είναι η τυποποίηση, πριν από εκατό χρόνια, χωρίς τηλεόραση ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Γκράμσι έφτασε σε αυτή την διαπίστωση. Διαβάζοντας ολόκληρο το άρθρο θα συνειδητοποιήσουμε ότι, η παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι απλώς η δικαιολογία για να καλέσουμε τους ανθρώπους να σκεφτούν με το κεφάλι τους, να πάρουν αποφάσεις επειδή πιστεύουν ότι έχουν δίκιο και όχι επειδή μέχρι εκείνη τη στιγμή γινόταν πάντα έτσι.   «Κάθε πρωί, όταν ξυπνάω ακόμα κάτω από το σκέπαστρο του ουρανού, νιώθω ότι για μένα είναι πρωτοχρονιά. Ως εκ τούτου, μισώ αυτούς τους εορτασμο...

Και τότε, σε μια πράξη ιεροσυλίας, πήρε ένα μαχαίρι και χτύπησε με ορμή το πρόσωπο της Παναγίας, στο δεξιό μάγουλο, κάτω από το μάτι.

Μπαίνοντας στον Ιερό Ναό Αγίου Νίκωνος Σπάρτης συναντάς, στο αριστερό προσκυνητάρι, μια φορητή εικόνα της Παναγίας, μάλλον, ρωσικής τεχνοτροπίας: Η Παναγία κρατά στοργικά στο αριστερό χέρι Της τον μικρό Χριστό, ο οποίος, με το  δεξιό Του χέρι,   ευλογεί. Ο  ευλαβής πιστός που θα κάνει τον Σταυρό του και θα σκύψει να ασπαστεί την Εικόνα θα παρατηρήσει στο μάγουλο της Παναγίας μια πληγή, σαν μαχαιριά, που αιμορραγεί και σίγουρα θα απορήσει, αφού η απεικόνιση αυτή δεν είναι καθόλου συνηθισμένη στις εικόνες της Θεοτόκου.    Όμως εδώ, πρόκειται για την Εικόνα της Παναγίας της Εσφαγμένης,  που πίσω της βρίσκεται μια συγκλονιστική ιστορία. Η πρώτη και αυθεντική εικόνα της Παναγίας Εσφαγμένης βρίσκεται σε τοιχογραφία του 14ου αι. στον νάρθηκα του παρεκκλησίου του Αγίου Δημητρίου, το ...

Η κυβέρνηση βουλιάζει στην ανυποληψία των διαχρονικών εξαγγελιών της. Υποσχέθηκε ανάκαμψη με γρήγορους ρυθμούς, ίσες ευκαιρίες για όλους, θέσεις εργασίας, ευημερία! Αλήθεια που υπάρχουν όλα αυτά και δεν τα βλέπουμε;

Η κοινωνία μας οδεύει στη νέα χρονιά που ήδη ανέτειλε με πολλά κρίσιμα ερωτήματα για το μέλλον! Θα τα καταφέρουμε ως σύνολο να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, θα δούμε την ακριβοθώρητη « άσπρη μέρα », ή θα είναι και το 2025 μια από τα ίδια; Μια κοινή πάντως διαπίστωση ακόμη και τους πλέον αισιόδοξους πλανιέται τριγύρω μας! Δεν πάμε καλά! Και ο γιαλός είναι στραβός και στραβά αρμενίζουμε! Στην εγχώρια πολιτική σκηνή, ας μη μιλήσουμε για την Ευρωπαική, δεν διαφαίνεται ότι η ανάκαμψη έχει το επιθυμητό και αναμενόμενο αποτέλεσμα. Στο περίγυρο μας, στο κοινό μας σπίτι, είναι καταφανές πλέον με τις υπάρχουσες αβεβαιότητες και εξελίξεις ότι το Ευρωπαϊκό αμπαζούρ έχει πάψει από καιρό να τροφοδοτεί και το ικανό και αναγκαίο φως που κάποτε υπήρχε και πλημύριζε με αισιοδοξία τον Ευρωπα...

Είναι πολύς καιρός πια που είμαστε ένας τόπος που δεν θέλει να θυμάται από πού έρχεται και δεν ξέρει πού να πάει. Οι λυγμικές αποστροφές της φωνής του Καζαντζίδη μάς το θύμισαν.

Ένα πρωί του 1978, σε μια από τις πρώτες τους «κοπάνες», τέσσερις μαθητές της Δευτέρας Γυμνασίου βρέθηκαν στο σπίτι ενός απ΄ αυτούς (του Ιορδάνη Τρ.), όπου μέχρι το μεσημέρι άκουγαν παλιούς δίσκους του Στέλιου Καζαντζίδη. Λίγες ημέρες μετά, ένα από τα παιδιά εκείνης της παρέας, αυτός που γράφει τούτες τις γραμμές, αγόραζε έναν από τους πρώτους του δίσκους βινυλίου. Το περίφημο 33 στροφών lp «Υπάρχω» έπαιζε για μέρες σ΄ ένα σπίτι που ως τότε ακούγονταν Θεοδωράκης, Χατζιδάκις και Αττίκ. Ουδέποτε υπήρξα οπαδός μιας άκαμπτης αντικειμενικής αισθητικής αλλά ούτε με έπεισαν ποτέ οι φυγόπονες θεωρίες της πλαδαρής υποκειμενικότητας. Στην περίπτωση του Στέλιου Καζαντζίδη, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά ότι μιλούμε για ένα αδιανόητο μέγεθος φωνής, όμοιο του οποίου δεν γνώρισε ο ελληνικός ει...

(Μικρό εξομολογητικό)

Από το 2012 αφότου έφυγα από το Ελληνικό Πανεπιστήμιο για να αφιερωθώ στην ζωγραφική, ταξίδεψα πολύ σε χώρες μακρυνές όπου χρειάστηκε να μείνω για πολύ  δουλεύοντας σε σκαλωσιές μακρυά από την πατρίδα και όσους αγαπώ. Κούραση και μοναξιά πολλή. Τα βράδυα στις λίγες ώρες που απέμεναν για ξεκούραση σε  δωμάτια ξενοδοχείων με τον νου στενεμένο από τους πόνους του κορμιού και τον νόστο, μόνη παρηγορία οι μουσικές και κυρίως τα τραγούδια που αγκαλιάζουν ολόκληρο τυον άνθρωπο, το νου με τους στίχους, την καρδιά με το μέλος και το κορμί με το ρυθμό. Άκουγα πολλά τις ώρες αυτές. Απέφευγα συνήθως τις λυπητερές και δίχως λόγια μουσικές που πολλαπλασιάζουν την μοναξιά, αλλά  και τα περισσότερα "έντεχνα" σύγχρονα ελληνικά με κούραζαν με το αδιέξοδο και την κόλαση που κατέγραφαν χωρίς να δείχνο...

Κάπου εκεί συναντήθηκαν οι ματιές τους με την Παναγιώτα, που έστηνε πάγκο με το καρότσι της και πούλαγε λιχουδιές και παιχνίδια στις Καμάρες, στην απάνω γωνία, απέναντι από του ΧΑΤΖΗ

Ο  κυρ-Δημήτρης δεν πρόφτασε να κάνει Χριστούγεννα φέτος. Λίγο πριν γεννηθεί ο Χριστός ο κυρ-Δημήτρης αναχώρησε με το πλοίο της γραμμής από το λιμάνι της Ζωής για την απέναντι στεριά όπου τον καρτερούσε η αγαπημένη του γυναίκα, η Παναγιώτα, που έφυγε κι αυτή πριν από μερικά χρόνια. Τέτοιες μέρες γιορτινές το θρυλικό μαγαζί «ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ» (εκεί στις Καμάρες, στο κέντρο της Σπάρτης)  γέμιζε με χαρούμενα και ευτυχισμένα παιδιά που πήγαιναν να διαλέξουν τα δώρα τους για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Και ο κυρ-Δημήτρης με τη γυναίκα του την κυρα-Παναγιώτα ζούσαν τη μεγαλύτερη χαρά της Ζωής, να δίνεις, δηλαδή, χαρά στα παιδιά.  Κι αυτό γινότανε όχι μόνο τα Χριστούγεννα αλλά και τις Απόκριες και το Πάσχα και κάθε γιορτή,  μικρή ή μεγάλη, του χρόνου. Ακόμα και τις καθημερινές τα παιδάκια μ...

Δεν ξέρει κανείς αν αυτά συμβαίνουν ΜΟΝΟ στη Σπάρτη, αλλά, σίγουρα, είναι πρωτοφανές, ένα καινούριο έργο, που βρίσκεται σε εξέλιξη, να έχει, ήδη, αρχίσει να «ξηλώνεται»

Η Σπάρτη ούτε είχε ποτέ, ούτε, φυσικά, έχει … Τραμ. Κι όμως,  ήχος σαν του Τραμ ακούγεται ηχηρός στην κεντρική λεωφόρο Παλαιολόγου, εκεί όπου γίνεται η διαβόητη… «ανάπλαση»: Οι σιδερένιες σχάρες που τοποθετήθηκαν πάνω από τα αυλάκια απορροής των νερών της βροχής  έχουν αποσταθεροποιηθεί, έχουν βουλιάξει κι έχουν στραβώσει, με αποτέλεσμα σε κάθε πέρασμα αυτοκινήτου να ακούγεται ένας χαρακτηριστικός θόρυβος-χτύπος που θυμίζει Τραμ. Οι σαμπρέλες ποδηλάτου (!!!) που τοποθετήθηκαν κάτω από τις σχάρες, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να αποσβέσουν τον θόρυβο. Και δεν είναι μόνο το θέμα του θορύβου που προκαλεί ηχορύπανση στο κέντρο της πόλης προκαλώντας δυσφορία στους Σπαρτιάτες και θυμηδία στους επισκέπτες της πόλης: Είναι και η δοκιμασία των αυτοκινήτων και των οδηγών-επιβατών τους, που κινούντ...

Ο Alex επιλέγεται ως πειραματόζωο για ένα σωφρονιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα που έχει ως σκοπό να μετατρέψει τους εγκληματίες σε «καλούς» και «ακίνδυνους» προκειμένου να μειωθεί η βία

Το 1971 βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η αριστουργηματική ταινία του Stanley Kubrick «Το κουρδιστό πορτοκάλι», που στηριζόταν στο ομώνυμο προφητικό βιβλίο του Anthony Burgess, το οποίο παρουσίαζε την αναιτιολόγητη εφηβική βία σε μια κοινωνία του μέλλοντος και την προσπάθεια των αρχών να την ελέγξουν μέσω ενός προγράμματος που έφερε την ονομασία «κουρδιστό πορτοκάλι» δηλαδή κουρδιστός άνθρωπος χωρίς βούληση κι ελευθερία που δρα μηχανικά σαν ρομπότ.  Η ταινία μεταφέρει το θεατή σε μια εφιαλτική μελλοντική Αγγλία, όπου ο Alex (Malcolm Mc Dowell) ένας έφηβος που λατρεύει την κλασική μουσική και ιδίως τον Beethoven, αλλά και την ανερμάτιστη βία, επιδίδεται με τη συμμορία του σε πράξεις ωμής βίας, βανδαλισμούς, βιασμούς και κλοπές με μόνο κίνητρο την ατομική ευχαρίστηση και την προσωπι...

Μαζευτήκανε, λοιπόν, εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων το βράδυ, όλοι, γύρω από την αυτοσχέδια αυτή σόμπα του πριονιδιού, γελάσανε, μιλήσανε, είπανε ιστορίες, παραμύθια και αινίγματα και ο ντενεκές όλο και ζεσταινότανε πιο πολύ

«Φτώχεια και των γονέων» στη φαμελιά. Ο πατέρας κάθε μέρα στη βιοπάλη, στην οικοδομή  και στις δουλειές του ποδαριού  κι η μάνα στο σπίτι, με τρία παιδιά, να φροντίζει και να νοιάζεται όλα. Ένα τζάκι στο χειμωνιάτικο ήτανε για να ζεσταίνει τους χειμώνες, αλλά ξύλα δεν υπήρχανε εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων του 196... Κι ο πατέρας, που είχε μάθει από παιδάκι να πιάνει τη ζωή απ’ τα μαλλιά, πήρε το καροτσάκι του, αυτό που είχε φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια και κουβάλαγε ό,τι μπορούσε να κουβαληθεί στα χρόνια κείνα (μέσα σ’ άλλα πολλά δούλευε και αχθοφόρος) πήγε στο κοντινό ξυλουργείο και γύρισε με το καρότσι φορτωμένο με δυο τσουβάλια χοντρό πριονίδι. Μετά, πήρε έναν παλιό ντενεκέ του λαδιού, του έκοψε από πάνω όλο το καπάκι και στο κάτω μέρος του ντενεκέ, στη μία πλευρά, άνοιξε ...