«Υπάρχουν, ευδιάκριτα για όσους έχουν μάθει να διαβάζουν την ευμορφία και ασχήμια των πραγμάτων του κόσμου, σημάδια από τα αγγίγματα των άλλων πάνω στα κορμιά και στες ψυχές»

Όλα τα σώματα φέρουν σημάδια, σημάδια από πτώσεις της παιδικής ηλικίας, από χτυπήματα εσκεμμένα συνομηλίκων, από θυμωμένα χτυπήματα ανώριμων γονιών, από πληγές ζηλόφθονων φίλων και κακόβουλων εχτρών. Όλα τα σώματα έχουν σημάδια από πληγές που πέρασαν και από άλλες που δεν θεραπεύτηκαν ποτέ. Υπάρχουν όμως κι άλλα σημάδια στα σώματα των ανθρώπων που δεν οφείλονται σε χτυπήματα και σε πληγές. Υπάρχουν, ευδιάκριτα για όσους έχουν μάθει να διαβάζουν την ευμορφία και ασχήμια των πραγμάτων του κόσμου, σημάδια από τα αγγίγματα των άλλων πάνω στα κορμιά και στες ψυχές. Μπορεί να δει κανείς τις ροές των δακρύων του παράπονου επάνω σε σκαμμένα μάγουλα, μπορεί να δει τις χαρακιές της αγωνίας σε μέτωπα όσων παιδεύτηκαν να περιμένουν ματαίως, μπορείς να διακρίνεις τις χαράδρες από χαστούκια σε π...

Στην ηγεσία φθάνει κανείς ή με τη βία ή με την πειθώ είτε με την σύμμειξη των δύο

Στην τρίτη τούτη και τελευταία συνέχεια οφείλω μια εξήγηση. Οι θέσεις ενός διανοουμένου φυσικά δεν είναι ρήτρα και πολύ περισσότερο δεν είναι μια συνταγή για να γίνει κάποιος καλός ηγέτης. Πρόκειται, ωστόσο, για αλήθειες που αναδεικνύονται στον αγώνα που αρχίζει όταν κάποιος κατεβεί στην πολιτική, αγώνα που ομορφαίνει τη ζωή παρ’ όλους τους πόνους και τις αδικίες. Με αυτό το πνεύμα λοιπόν παραθέτω ακόμη μερικές, ας τις ειπούμε, υποδείξεις του Κωνσταντίνου Τσάτσου. ---Υπάρχουν άνθρωποι που, αν έφθαναν στην ηγεσία, θα ήξεραν να την ασκήσουν με επιτυχία, αλλά στερούνται από τις ικανότητες που χρειάζονται για να ανεβούν ώς την ηγεσία. ---Στην ηγεσία φθάνει κανείς ή με τη βία ή με την πειθώ είτε με την σύμμειξη των δύο. Μπορεί να πείσεις φωτίζοντας λογικά τον άνθρωπο, μπορεί να τον πείσει...

Ένα ζήτημα οπτικής και προοοπτικής

Άμα κοίταξες προσεκτικά  τις απαλάμες  των ανθρώπων ενδέχεται να δεις σπουδαία πράγματα και να ανακαλέσεις θαυμάσιες αναλογίες άκρως διδακτικές  για την τέχνη της ζωής. Τα δάκτυλα του χεριού δεν είναι  μεταξύ τους ίσια. Είναι άνισα. Άμα όμως τα σφίξεις σε γρόνθο θα εκπλαγείς βλέποντας πως στο εσωτερικό της παλάμης εξισώνονται εφαρμόζοντας θαυμάσια στις καμπυλότητες του εσωτερικού του  χεριού. Εκεί σε γρόνθο, σε στάση ενέργειας και δράσης τα δάκτυλα γίνονται ίσια. Κι άμα επίσης κοιτάξεις απέξω το χέρι σφιγμένο σε γροθιά θα δεις πως έχει όμορφη καμπυλότητα για να είναι εφικτή η εφαρμογή της επιφάνειας αυτής επάνω σε άλλες χωρίς να πληγώνεται το χέρι. Να για παράδειγμα, έτσι τα χέρια, μπορούν να ζυμώσουν ψωμί ή να πλάσουν πηλό για να στηθούν κατοικίες. Έτσι θαρρώ και στη ζωή. Τί...

«Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος»

Η Κύπρος μας. Πανάρχαιη κοιτίδα του Ελληνισμού. Γνώρισε στη μακραίωνη ιστορία της πολλούς κατακτητές. Όμως κανείς απ’ αυτούς δεν μπόρεσε να ξεριζώσει από εκεί την βαθιά ριζωμένη ελληνική ψυχή. Στα 1955 οι Έλληνοκύπριοι ξεκίνησαν έναν ακόμα αγώνα, εναντίον των Άγγλων αυτή τη φορά,  για να ελευθερωθούν από τα δεσμά τους και να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα. Ο αγώνας κράτησε ως το 1959, συσπείρωσε γύρω του το σύνολο των Ελλήνων της Κύπρου, και πολλοί αγωνιστές προσέφεραν την ίδια τους τη ζωή ως  λύτρο στη Λευτεριά και στην Ένωση. Τελικά, η Απελευθέρωση «δικαιώθηκε» η Ένωση όμως όχι. Θυσιάστηκε ωμά στον βωμό των συμφερόντων των «μεγάλων», με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και με τις μετέπειτα διαχειρίσεις των εθνικών ζητημάτων, από την Κύπρο την Ελλάδα. Στα 1974, η, σχεδιασμένη από ξέ...

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Από τη σύντομη εκείνη συνάντησή μου με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο έφυγα σκεφτικός. Ο καλόπιστος, ο ακεραιωμένος λόγος του ήταν σαν να τάραζε κάποια λιμνάζοντα νερά μέσα μου. Παραμέριζα λέξεις τριμμένες και χαλασμένες που χωρούσαν κάθε λογής νοήματα, κάθε λογής μεγέθη που ο καθένας τις χρησιμοποιούσε στην τιμή που θέλει. Αν ο αναγνώστης έχει τη διάθεση, ας ακούσει ακόμη λίγο έναν πνευματικό και πολιτικότατο νου, όπως ήταν ο Κ. Τσάτσος. --- Ιδεολόγος και ρεαλιστής ταυτόχρονα πρέπει να είναι ο ηγέτης. Ο ηγέτης, συνθέτοντας μέσα του ιδέα και πραγματικότητα, κρίνει με τη δύναμη του νου και ύστερα, με την ανδρεία της ψυχής, εκτελεί την απόφαση του νου. Αλλά δεν την εκτελεί μόνος του. Διατάσσει και την εκτελούν άλλοι. Πρέπει νάχει την διαγνωστική δύναμη του κατάλληλου προσώπου. Ο ηγέτης, όσο δεν ...

«To ιστορικό εστιατόριο «ΔΙΕΘΝΕΣ», της Σπάρτης, έρχεται από πολύ μακριά, δημιουργεί ένα «παρόν» αντάξιο της ιστορίας του και είναι σίγουρο ότι θα ταξιδέψει πολύ μακριά στο μέλλον»

Οι πόλεις αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο της ζωής των ανθρώπων τους, όμως το κεφάλαιο αυτό γράφεται και με τη βοήθεια των αψύχων. Ακόμα κι ένα εστιατόριο, όπως το «ΔΙΕΘΝΕΣ», μπορεί (και δικαιούται) να καυχηθεί, ότι πήρε μέρος στη συγγραφή της νεότερης ιστορίας της Σπάρτης. Για να δημιουργήσεις το μέλλον πρέπει να γνωρίζεις καλά το παρελθόν. Για το λόγο αυτό, μιλώντας για το παρελθόν της Σπάρτης μας, βάζουμε ένα λιθαράκι, κάθε φορά, για να χτιστεί το μέλλον της, όμορφο, ανθρώπινο και στέρεο. Το «ΔΙΕΘΝΕΣ» υπήρξε ένα από τα παλαιότερα εστιατόρια της πόλης μας, που συνέδεσε το όνομά του με την ιστορία και τη διαδρομή της Σπάρτης από το Χθες μέχρι ΚΑΙ το Σήμερα. Οι ρίζες του φτάνουν, σίγουρα, κάπου στις πρώτες 10ετίες του 20ου αι. Διαβάζουμε, λόγου χάρη, στην τοπική εφημερίδα ΛΑΚΩΝΙΚΑ Ν...

Είναι μια υποψηφιότητα που κινείται έξω από τις φθαρμένες λογικές του δούναι και λαβείν. Ο Κώστα με αξιοπρέπεια, θέσεις κι επιχειρήματα θα προσεγγίσει το εκλογικό σώμα

Με τον Κώστα Μπρούσαλη γνωριστήκαμε στο στρατό και μας συνέδεσε μια ειλικρινής φιλία που κρατάει ως σήμερα. Χάρηκα πολύ όταν πληροφορήθηκα ότι συμμετέχει στις αυτοδιοικητικές  εκλογές ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Αρκαδίας με το ψηφοδέλτιο ΠΡΩΤΑ Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ του ιατρού καρδιολόγου Μανώλη Μάκαρη. Ο Κώστας είναι γέννημα θρέμμα της αρκαδικής γης και κατάγεται από το όμορφο Παρθένι. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως Καθηγητής Φυσικής Αγωγής και ως Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Τεγέας. Μετά την ευδόκιμη αφυπηρέτησή του εγκαταστάθηκε στο κεφαλοχώρι της Βλαχοκερασιάς, τόπο καταγωγής της συζύγου του Αγγελικής Κατσαφάνα Φιλολόγου Καθηγήτριας, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες. Στο γυναικοχώρι ο Κώστας ανέπτυξε πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση. Από τα νιάτα του ήταν πο...

Ο πρωθυπουργός, που έκανε χθες βόλτα με το ελικόπτερο πάνω από τα πνιγμένα χωριά, δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την προαναγγελθείσα καταστροφή ως «μεγάλη αναποδιά»

Οι άνθρωποι ανεβασμένοι στα μπαλκόνια και στις οροφές των σπιτιών τους, βρεγμένοι, χωρίς πόσιμο νερό, χωρίς φαγητό. Τα μωρά παιδιά δίχως το γάλα τους, ηλικιωμένοι χωρίς τα φάρμακά τους. Τα χωριά, τα σπίτια, οι περιουσίες, τα ζώα τους θάφτηκαν κάτω από τόνους νερού. Τέσσερις μέρες με κομμένη την επαφή, χωρίς ρεύμα, χωρίς τηλέφωνα. Από την Καρδίτσα έως τη Λάρισα, οι τελευταίες ημέρες είναι ένας εφιάλτης. Όλος ο Θεσσαλικός Κάμπος πνίγηκε. Καταστροφή χωρίς προηγούμενο, Θα μπορούσε το κράτος να κάνει κάτι που θα αποσοβήσει το φαινόμενο; Το καιρικό σίγουρα όχι. Όμως γνώριζαν. Η κυβέρνηση, η Πολιτική Προστασία γνώριζαν. Είχαν ειδοποιηθεί για την πολύ σοβαρή πιθανότητα των έντονων πλημμυρών στον κάμπο της Καρδίτσας πριν από την επέλαση της ομολογουμένως σπάνιας κακοκαιρίας. Δεν έπραξαν τίποτα....

Πρέπει να έχει μια καθολική εικόνα των πραγμάτων - Ιδεολόγος και ρεαλιστής ταυτόχρονα πρέπει να είναι ο πολιτικός

Είναι ίσως το πιο πνευματικό και δύσκολο καθήκον η ερωτηματική σκέψη, να εξετάζεις τον εαυτό σου, σήμερα μάλιστα που χάνεται κανείς μέσα στο συνωστισμό των πραγμάτων και την επιτάχυνση του άγχους. Βαθιές οι ανατροπές στη ζωή μας σήμερα. Ποιος θα δικαιώσει τον αγώνα μας, τον πόνο μας; Τα παραμερίζω όλα προς στιγμή στο σημείωμα αυτό. Είναι να ευχαριστώ τον Θεό που στην ηλικία αυτή μπορώ ακόμα να διαφεντεύω τη σκέψη μου. Οι αναμνήσεις ξυπνάνε ολοζώντανες σαν να ήταν χθες. Ήταν, θυμάμαι, Απρίλης του 1976, όταν στην ολάνθιστη φύση της Μαγούλας-Σπάρτης, στην «Ελευθέρα Σχολή Φιλοσοφίας-Ο Πλήθων» του μεγάλου δασκάλου μας Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, έγινε το Β΄ Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας. Σε κάποια ευκαιρία, είχα την τύχη να συναντήσω για λίγο τον Κ. Τσάτσο, μεγάλο Έλληνα και Ευρωπαίο διανοούμ...

Θα έπρεπε, κάθε χρόνο, οι δημοτικές αρχές, να έρχονται σε άμεση επαφή κι επικοινωνία με τους εμπόρους και τους επαγγελματίες του πανηγυριού, τόσο ΣΕ προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, και να συζητούν μαζί τους τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν

Η εμποροπανήγυρη του Μυστρά αποτελεί έναν σπουδαίο πολιτιστικό θεσμό με ισχυρές και βαθιές ρίζες στην ιστορία και την παράδοση, έναν θεσμό με ανεκτίμητη προσφορά αιώνων στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας. Όμως, κατά την τελευταία 10ετία, παρατηρείται (παρατηρήθηκε ΚΑΙ φέτος)  μια κάμψη όσον αφορά τη συμμετοχή του εμπορικού κόσμου στην εμποροπανήγυρη του Μυστρά. Οι αιτίες αυτής της κάμψης, βρίσκονται, φυσικά, στις γενικότερες συνθήκες που βιώνει η χώρα κατά τη 10ετία αυτή (μνημόνια, οικονομική κρίση, πανδημία κορονοϊού κ.α) αλλά και στο γεγονός ότι το πανηγύρι του Μυστρά, αν και οι συνθήκες και τα πλαίσιά του ως μια εμπορική-οικονομική δραστηριότητα αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, η θεσμική του αντιμετώπιση και οργάνωση δεν γίνονται με ανάλογους όρους!!! Είναι επιτακτική...

«Από το 1955 κι εντεύθεν το ΚΕΕΜ δέθηκε άρρηκτα με τη Λακωνία, τη Σπάρτη και την τοπική κοινωνία, παράγοντας σπουδαίο έργο και προσφέροντας τα μέγιστα στον τόπο μας»

Ήταν στα 1945, ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση από τους γερμανούς κατακτητές, που ο Ελληνικός Στρατός συγκρότησε το Κέντρο Εκπαίδευσης Εφοδιασμού Μεταφορών (Κ.Ε.Ε.Μ.) στο χώρο των εγκαταστάσεων της Σιβιτανιδείου Σχολής στην Αθήνα. Στη συνέχεια το ΚΕΕΜ μεταστάθμευσε στη Γλυφάδα και το Ρούφ και από τα μέσα του 1955 (ύστερα από απόφαση του τότε Πρωθυπουργού, Στρατηγού Αλεξ. Παπάγου, στα 1950) εγκαταστάθηκε στη Λακωνία. Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική απόφαση για τη Λακωνία, ιδιαίτερα για τη Σπάρτη, μιας και είναι γνωστό πως η λειτουργία στρατοπέδων, ιδιαίτερα Κέντρων Νεοσυλλέκτων, αποτελεί (εκτός άλλων) βασικό πνεύμονα οικονομικής στήριξης και ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών.  Η σχετική είδηση δημοσιεύθηκε και στην τοπική εφημερίδα «ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ» στις 19 Μαρτίου 1950: Ε...

«Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., σε στιγμές που χρειάζεται να ανοίξει μέτωπα με τις πολιτικές της κοινωνικής κατεδάφισης, σαν να έχει πέσει σε θερινή νάρκη»

Τι καλοκαίρι και αυτό φέτος. Οι καπνοί ταξίδεψαν σε όλη την Μεσόγειο. Από τα χειρότερα που έχουν ζήσει οι παλιότεροι και ίσως το χειρότερο που ζουν οι νεότεροι. Οι φωτιές ακόμα δεν έσβησαν. Έσβησε όμως η πιθανότητα κάποιας αλλαγής με την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Παραιτήθηκε και ο Τσίπρας. Με κομματιασμένη την αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ότι παίζει μόνος του κι ας καίγονται δάση και άνθρωποι, δολοφονούν οι νεοναζί, σηκώνει κεφάλι ο φασισμός, όλο και πιο πολλοί στοιβάζονται στην τραπεζαρία της φτώχειας. Ας βγάζει στο σφυρί τα πάντα, κουκουλώνοντας καθημερινά την αλήθεια, με ένα κάρο ψέματα. Περιφέρουν στους τόπους του θανάτου την εικόνα του ως προστάτη άγιου. Όσο χειρότερα αναγγέλλει και διαπράττει τόσο γενικεύεται η μοιρολατρική διαπίστωση: Τίποτε δε...

«Άνθρωποι και άνθρωποι, εποχές και εποχές χάθηκαν μέσα στη σκόνη του Χρόνου, όμως το Πανηγύρι ζει και θα ζει»

Ταξιδευτής από το πολύ μακρινό Χθες μας ήρθε και πάλι το Πανηγύρι του Μυστρά. Πιτσιρικάδες, ακόμα, ακούγαμε από τους μεγάλους ότι «Έρχεται το πανηγύρι από την Τεγέα και μετά θα πάει στη Σκάλα» και με τη φαντασία μας βλέπαμε χαρούμενοι το πανηγύρι, μέσα στα χρώματα και στα φώτα, να ροβολάει τον κατήφορο από τη μεριά της Τρίπολης κατά το Μυστρά και στενοχωριόμαστε όταν το βλέπαμε να «ξεστήνεται» και να φεύγει για τη Σκάλα. Άνθρωποι και άνθρωποι, εποχές και εποχές χάθηκαν μέσα στη σκόνη του Χρόνου, όμως το Πανηγύρι ζει και θα ζει όσο κρατάει αυτή μαγεία του που κάνει τους ανθρώπους να προστρέχουν σ’ αυτό καθώς οι νυχτοπεταλούδες στη φλόγα του αναμμένου φαναριού. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του απαντήσεις για το ΤΙ είναι γι’ αυτόν το πανηγύρι. Για μένα το Πανηγύρι του Μυστρά είναι ό,τι ...

Τότε οι έχοντες το πρόβλημα εξανίστανται και γίνονται συχνά επιθετικοί και πολλά απαιτητικοί χωρίς όμως να αναρωτιούνται για την δική τους στάση μέσα στην ζωή

Όταν στη ζωή μας έρχεται ένα κάποιο πρόβλημα, μικρό για μεγάλο, πολλοί άνθρωποι, μέσα στον πόνο και την απελπισία τους, ζητούν συνειδητά ή ασυνείδητα από τους άλλους να το συμμεριστούν ή δυνατόν να ταυτιστούν  μαζί τους και να το ζήσουν κι εκείνοι όπως οι ίδιοι, να μοιραστούν τον πόνο τους. Μερικές φορές μάλιστα ορισμένοι, μέσα στην απελπισία τους,  δεν ανέχονται που κάποιοι άλλοι για τους δικούς τους λόγους αδιαφορούν και συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους κανονικά, απολαμβάνοντας δηλαδή χαρές και ηδονές. Τότε οι έχοντες το πρόβλημα εξανίστανται και γίνονται συχνά επιθετικοί και πολλά απαιτητικοί χωρίς όμως να αναρωτιούνται για την δική τους στάση μέσα στην ζωή. Γιατί το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι το εξής και να με συγχωρείτε κιόλας. Ποιους ακριβώς πρέπει να συμπαθούμε  και ποί...

«Τα θέματα ασφάλειας των δημοτών και πρόληψης, όσων κρίσεων μπορούν να προβλεφθούν, αποτελούν βασική προτεραιότητά του σχεδιασμού και του προγράμματός μας!»

Η ΠΥΡΙΝΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΝΑΛΟΓΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΣΠΑΡΤΗΣ      Γράφουν: Λεωνίδας Αρριανάς και Αναστασία Κανελλοπούλου Ξεπερνώντας τα βαθιά συναισθήματα θλίψης και απογοήτευσης που μας κατακλύζουν, όσο παραμένουμε θεατές της πύρινης λαίλαπας που κατακαίει στο διάβα της, δασικές και μη εκτάσεις καθώς και της ταλαιπωρίας των συμπολιτών μας, θεωρούμε χρέος μας με ψυχραιμία, να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε και να προετοιμαστούμε για την περίπτωση που τα χειρότερα χτυπήσουν και την δική μας πόρτα, μιας και έχουμε πικρή πείρα από το παρελθόν.  Γι’ αυτό, πρέπει όλοι σε πρώτο χρόνο, άμεσα, να βάλουμε στην άκρη την εκλογική προετοιμασία για όσο χρειαστεί και προτρέπουμε τον Δήμο Σπάρτης να αναλάβει την πρωτοβουλία για...

«Οι οιωνοί γι΄ αυτήν την αδόκητη υποψηφιότητα a priori δεν ήταν καλοί»

Πριν λίγο καιρό, και μάλιστα δύο μήνες πριν τις περιφερειακές εκλογές, παρουσιάστηκε στη Μεσσηνία ο νέος εκλεκτός της Νέας Δημοκρατίας για τη διεκδίκηση της Περιφέρειας Πελοποννήσου, κ. Δημήτρης Πτωχός. Συγκεκριμένα, η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε σε μια εκδήλωση που κινητοποιήθηκε σύσσωμος ο κομματικός μηχανισμός, παρουσία του Πρωθυπουργού και του Πρώην Πρωθυπουργού, ο οποίος φαίνεται να είναι και πολιτικός μέντορας του Υποψηφίου Περιφερειάρχη. Αναμενόμενα, η διαδικασία για την παροχή χρίσματος προς τον κ Πτωχό -ελάχιστο χρόνο πριν από τις εκλογές- δεν ήταν αναίμακτη, καθώς υπήρξαν αντιδράσεις από τον νυν Περιφερειάρχη κ. Νίκα, αλλά και από πολίτες που πρόσκεινται ιδεολογικά στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Οι οιωνοί γι΄ αυτήν την αδόκητη υποψηφιότητα a priori δεν ήταν καλοί. Κα...

Ο Σατωβριάνδος ήταν Γάλλος πολιτικός και φιλέλληνας και ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της γαλλικής λογοτεχνίας

Ο Φρανσουά Ωγκύστ Ρενέ, υποκόμης ντε Σατωμπριάν, γνωστός στη χώρα μας με το εξελληνισμένο όνομα Σατωβριάνδος, ήταν Γάλλος συγγραφέας, πολιτικός και φιλέλληνας. Θεωρείται ιδρυτής του γαλλικού ρομαντισμού κι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της γαλλικής λογοτεχνίας. Ο Βίκτωρ Ουγκώ αναγνωρίζοντας την αξία του είχε δηλώσει: «Θέλω να είμαι Σατωβριάνδος ή τίποτα.»  Ο Σατωβριάνδος γεννήθηκε το 1768 στο Σαιν Μαλό της Βρετάνης. Προερχόταν από ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένεια. Σπούδασε στα κολέγια Ντολ, Ρεν και Ντινάν, όπου διακρίθηκε ιδιαιτέρως. Σχεδιάζοντας το μέλλον του ταλαντευόταν μεταξύ της ναυτικής κι εκκλησιαστικής σταδιοδρομίας. Τελικά κατετάγη ως ανθυπολοχαγός στη φρουρά του Καμπραί. Το 1788 με το βαθμό του λοχαγού έρχεται στο Παρίσι και συναναστρέφεται συγγραφείς της εποχής. Στην πόλη ...

«Όσοι σε ζήσαμε θα σε θυμόμαστε για την καλή σου την καρδιά, τον αυθορμητισμό και την αλήθεια σου, τα καθαρά σου τα μάτια, τη διάθεσή σου για ζωή και το χαμόγελό σου»

Όταν πέρασα στην Ακαδημία της Τρίπολης, στα 1972, βρήκα δωμάτιο σ’ ένα διώροφο σπιτάκι με κεραμίδια, κοντά στην Ακαδημία, στην οδό Επαμεινώνδου αρ. 36. Ο κυρ Παναγιώτης και η γυναίκα του η κυρα - Παναγιώτα νοίκιαζαν το κάτω σπίτι, αυτοί έμεναν στο απάνω. Το κάτω σπίτι είχε ένα διάδρομο στη μέση και αριστερά-δεξιά από δύο δωμάτια. Απέναντι από το δικό μου δωμάτιο έμεναν τρία παιδιά (ο Κώστας, ο Κώστας και ο Νίκος) από το Καστρί Κυνουρίας και δίπλα μου ο Σταμάτης από τη Μεγαλόπολη. Από την πρώτη μέρα γίναμε όλοι φίλοι αδελφικοί και ζήσαμε ωραίες και αξέχαστες στιγμές σαν συγκάτοικοι και συσπουδαστές. Μια από τις ωραιότερες στιγμές μας, εκεί στο σπίτι της Επαμεινώνδου 36, στην Τρίπολη, ήταν το πρωινό ξύπνημα, όταν ο Νίκος ο Κοκκινιάς, με το που άνοιγε τα μάτια του και μέχρι να φύγουμε για...

«Πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσαν τα παιδιά του «τότε», άλλαξαν οι ζωές και οι συνήθειες, χάθηκαν τα παιχνίδια τα παλιά, χάθηκαν, μαζί, και οι παλιές, χειροποίητες σφεντόνες»

Με το που έκλειναν, τότε, τα σχολεία και άρχιζε η εποχή της ξεγνοιασιάς, κάθε αξιοπρεπής γαβριάς το πρώτο που φρόντιζε να κάνει ήταν να φτιάξει το λάστιχό του, τη σφεντόνα του, δηλαδή. Πηγαίναμε πρώτα στη Μαγουλίτσα και ψάχναμε στις λυγιές της όχθης για να βρούμε ένα κλαδί που να κάνει καλή διχάλα. Το κόβαμε με τα σουγιαδάκια μας και ύστερα, στην αυλή του σπιτιού, κάτω από την κληματαριά, κόβαμε τη διχάλα στις σωστές διαστάσεις, έτσι όπως μας είχε διδάξει η εμπειρία και οι παλαιότεροι, γδύναμε το ξύλο από τη φλούδα του, και αφήναμε τη διχάλα στον ήλιο για να στεγνώσει και να σκληρύνει. Κατόπιν ζητάγαμε χαρτζιλίκι από τη μάνα μας και πηγαίναμε στα ψιλικατζίδικα της Σπάρτης, κυρίως στου Νικητόπουλου και στου Μερεκούλια και αγοράζαμε το λάστιχο της σφεντόνας. Ήταν ένα μαύρο, μακρόστενο,...

«Έστησαν το Ρεμπέτικο τραγούδι και σταμάτησαν, έστω πρόσκαιρα, την άνευ όρων παράδοση στον εκδυτικισμό που έφτασε με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους...»

Ο Μάρκος και η παρέα του έκανα άθελά τους μια επανάσταση. Άθελά τους την έκαναν γιαυτό και πέτυχε. Δεν την προγραμμάτισαν ούτε και ζητούσαν τίποτα από αυτήν. Απλά ακολούθησαν την καρδούλα τους και κυρίως το κορμί τους κι έφτιαξαν το Ρεμπέτικο τραγούδι. Έστησαν το Ρεμπέτικο τραγούδι και σταμάτησαν, έστω πρόσκαιρα, την άνευ όρων παράδοση στον εκδυτικισμό που έφτασε με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και ζητούσε να αφανίσει κάθε τι που θύμιζε τον παλιό τρόπο, τον ελληνικό τρόπο όπως αυτός είχε δομηθεί μέσα στις χιλιετίες από τα Μινωικά χρόνια μέχρι τις ζωγραφιές του Θεόφιλου. Ο Μάρκος και η τετράς του Πειραιά έκαναν μίαν επανάσταση και ξεκίνησαν να τραγουδάνε για τους απλούς ανθρώπους με τα πάθη τους, τις αδυναμίες του, τα σκοτάδια τους, τις πτώσεις τους, αλλά και για τις αγάπες τους,...

«Ναι, ο Δήμαρχος Δούκας έκανε και λάθη τα οποία πρώτος τα χρέωσα, αλλά λάθη δεν κάνουν οι άνθρωποι, οι ανίκανοι και οι άπραγοι»

Επί Τέλους. Η Σπάρτη των ονείρων μας. Ένα απέραντο εργοτάξιο η Σπάρτη, με εμβληματικά έργα να βρίσκονται σε φάσεις εξελικτικής υλοποίησης. Έργα που θα βελτιώσουν σημαντικά την αισθητική, λειτουργική και οικονομική εικόνα της Σπάρτης. (Αεροδρόμιο, Κόμβοι, Κλειστό Γυμναστήριο κλπ.) Η ανάπλαση της Παλαιολόγου εμπλουτισμένη με υδάτινο στοιχείο, πράσινο, ποδηλατοδρόμους, πεζόδρομους, πέργκολες, λουλουδότοπους, σιντριβάνι που θα παίζει ήχο και φώς σε ποικίλους συνδυασμούς. Το Εμπορικό Κέντρο μπορεί να άργησε αλλά άρχισε η υλοποίηση του. Το Ξενία θα γίνει με συμπληρωματική χρηματοδότηση. Η ανάπλαση απέναντι του πάρκου Γουδέ είναι στα σκαριά για υλοποίηση. Πολιτιστικά είμαστε σε πρωτόγνωρο οργασμό δράσεων και εκδηλώσεων. Τον Τουρισμό τον σηκώσαμε ικανά, αυξήθηκαν όλα τα μεγέθη ...

«Φτιάξαμε με την Άρτεμη μια πανέμορφη κασσετίνα ντυμ?νη με λινό ύφασμα στο χρώμα του παλιού κόκκινου κρασιού...»

Είχαμε ένα κοινό φίλο, Θεσσαλονικιός κι εκείνος όπως ο κύριος Χριστιανόπουλος, από παλιά αρχοντική οικογένεια. Κάποια φορά στα 2015 όταν είχα φτιάξει τη σειρά με τα Ρεμπέτικα σκέφτηκε να κάνει δώρο μια κασσετίνα με τα 15 εκείνα έργα στον ποιητή. Με μήνυσε λοιπόν την ιδέα του κι εγώ ανταποκρίθηκα λόγω του σεβασμού που είχα και προς τους δύο. Ήξερα εξάλλου την αγάπη του ποιητή για το Ρεμπέτικο και τον κόσμο του. Φτιάξαμε με την Άρτεμη μια πανέμορφη κασσετίνα ντυμ?νη με λινό ύφασμα στο χρώμα του παλιού κόκκινου κρασιού, βάλαμε μέσα με τάξι τα δεκαπέντε ψηφιακά έργα και μέσω του κοινού μας φίλου εστάλη ως  δώρο στον κύριο Χριστιανόπουλο. Πέρασε λίγος καιρός και ο κοινός μας φίλος μου μήνυσε πως  ο ποιητής ήθελε να με γνωρίσει επειδή του άρεσε αυτό που έφτιαξα. Χάρηκα πολύ μιας και πο...

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει τις διακοπές του στην Κρήτη. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Ο πρωθυπουργός εφαρμόζει ρητά και απαρέγκλιτα την αμερικανική στρατηγική της σιωπής. Την αδιαφορία ή απλώς τον κυνισμό μιας εξουσίας με τεραστία αποθέματα έπαρσης, σε κάθε μείζονα κρίση που έχει προκαλέσει η κυβερνητική ανικανότητα, Σφραγίζει το στόμα του, εξαφανίζεται από το κάδρο ενώ αποδίδονται επικοινωνιακά ευθύνες όπου βολέψει για να υπηρετηθεί το αφήγημα του «μαχαιριού στο κόκκαλο». Από το βράδυ της περασμένης Τρίτης, όταν Κροάτες και Έλληνες ακροδεξιοί χούλιγκαν επέδραμαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και κάρφωναν το μαχαίρι στο κορμί του Μιχάλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι εξαφανισμένος. Πρώτο θέμα όλων των διεθνών μέσων ενημέρωσης βρίσκεται η χώρα μας, ως η Πολιτεία που επέτρεψε σε μια αυτοκινητοπομπή Κροατών εθνικιστών οπαδών της Ντιναμό να διασχίσει την Ελλάδα με άνεση, να κινηθεί σ...

Υποστηρικτές εν γνώσει τους μιας κουστωδίας με μόνη επιδίωξη την επιστροφή στην καρέκλα της τοπικής εξουσίας!

Στο δρόμο προς την κάλπη του Β Αυτοδιοικητικού βαθμού στην Πελοπόννησο κάπου χάνεται η μπάλα και μαζί και η αξιοπιστία της Κεντροαριστεράς! Ξεστρατίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια! Αλλά η αλήθεια πρέπει να λάμψει! Δεν γίνεται διαφορετικά! Θα ειπωθούν αλήθειες, όλα στο φως! Ευθύς εξ αρχής το ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι θα καταθέσει την δική του αυτοδιοικητική πρόταση γιατί θέλει να κάνει καταγραφή δυνάμεων! Τώρα τι είδους καταγραφή δυνάμεων θα κάνει όταν υπάρχει η πρόσφατη  αναμέτρηση των Εθνικών εκλογών, αυτό είναι θέμα προς συζήτηση, αλλά ας πάμε παρακάτω! Αυτή η καταγραφή δυνάμεων για να είναι αξιόπιστη και αυθεντική θα πρέπει να έχει τον χώρο ενωμένο σε μία κατεύθυνση, με συνοχή και ενιαία έκφραση. Όταν ένα μεγάλο στελεχιακό δυναμικό σύρεται πίσω από την υποψηφιότητα Τατούλη, όταν βουλευτής ...

«Αγύρτης ή Άγιος; Το συγκαιρινό του ερώτημα εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητο ως τις μέρες μας παρά το γεγονός ότι στη λαϊκή συνείδηση των ανθρώπων του καιρού του κι όχι μόνο έχει συμπεριληφθεί στη χορεία των Αγίων της Εκκλησίας μας»

Ο μοναχός Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος καταγόταν από το χωριό Άρμπουνα της επαρχίας Καλαβρύτων και πιθανολογείται πως γεννήθηκε ανάμεσα στα έτη 1780-1790. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Χρήστος ή Χριστόφορος. Για τα πρώτα χρόνια της ζωής του δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία, καθώς ζούσε μια συνηθισμένη ζωή χωρικού, η οποία δεν προμήνυε καθόλου όσα θα επακολουθούσαν αργότερα.  Από τις επιστολές του, που έχουν σωθεί, φαίνεται πως ήταν ολιγογράμματος και ίσως να μην είχε φοιτήσει καν σε σχολείο. Είχε, όμως, μεγάλη πίστη στο Χριστό και ακλόνητη  αγάπη για την Ορθοδοξία. Μελετούσε τα συναξάρια των Αγίων, άναβε τα καντήλια στις έρημες εκκλησιές και γενικά βίωνε τον πατροπαράδοτο τρόπο ορθόδοξης λατρείας. Μέχρι να γίνει μοναχός  ασκούσε, μαζί με τα τρία αδέλφια του, το επάγγελμα του κρεοπώλη και εκδορο...

«Μέρες Αυγούστου στην Παλαιολόγου/ χίλια εννιακόσια τριάντα οχτώ στου υπονόμου/ διαβάζω την περίτεχνη τη σχάρα»

* Η σχάρα αυτή είναι στη γωνία στο μαγαζί του Μητράκου με τα ιατρικά είδη. Θα έχει, σίγουρα, και άλλες.  Το ποίημα μαζί με άλλα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Καρυοθραύστις 14-15, Ιούλιος 2023. ...

«Αλήθεια για τους πολλούς είναι αυτό που προβάλλεται από την οθόνη της τηλεόρασης!»

Υπάρχει μια ψευδαίσθηση, που συντηρείται από την αριστερή ιδεολογία και θεωρεί ιερή και ανέγγιχτη την έννοια «λαός» σε οτιδήποτε κι αν αποφασίζει με τους όρους της μαζικής ψυχολογίας η άβουλη και συχνά κατευθυνόμενη πλειοψηφία. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή που αφορά την υπερψήφιση της κυβερνητικής παράταξης του κ. Μητσοτάκη, η οποία έλαβε το απρόσμενο, ακόμα και για τους ειδήμονες, εκλογικό ποσοστό του 41 τα εκατό για το οποίο επαίρεται ο κ. πρωθυπουργός και οι συν αυτώ, που γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν το άξιζαν γιατί η πρώτη κυβερνητική τους θητεία είχε όλα τα στοιχεία της αποτυχίας σε όλες τις πτυχές της. Η αλήθεια είναι ότι, αυτός ο κρυμμένος στο παρασκήνιο αμερικάνος επικοινωνιολόγος, που κανείς δεν ξέρει από πού και πώς πληρώνεται, μάς έχει «διαβάσει» καλά ως λαό και κατευθ...

«Δεν θέλω να κάτσω στις πρώτες θέσεις… πάω»

Χθες το βράδυ, 31/7/2023, βρέθηκα στο Σαϊνοπούλειο Αμφιθέατρο για να παρακολουθήσω την παράσταση «Βατράχια» του Αριστοφάνη της Έφη Μπίρμπα με τους Άρη Σερβετάλη και Μιχάλη Σαράντη. Είχα στηθεί στην ουρά για να αγοράσω το εισιτήριό μου, όταν ξαφνικά αντιλήφθηκα στα αριστερά μου μια βιβλική μορφή να στέκεται ακίνητη και μόνη και να κοιτάζει προς την πύλη εισόδου, εκεί που στέκεται ο ελεγκτής των εισιτηρίων. Ήταν ο πάπα Γιώργιος Μπλάθρας ο εφημέριος της μητρόπολης Σπάρτης και πνευματικός πολλών από εμάς. Παράτησα αμέσως την σειρά μου και έσπευσα να τον χαιρετίσω. Φιλώντας του το χέρι (από αληθινό σεβασμό και όχι από στεγνή θρησκευτικότητα) τον ρώτησα: «Τι κάνετε εδώ πάτερ;» «Ε..., ήρθα για τον Κώστα που είναι στη παράσταση» είπε με μάτια σχεδόν δακρυσμένα από την συγκίνηση. Μιλούσε ...

Θα βρεις πως το Βυζάντιο δεν ήταν απλά ένα κράτος και μια αυτοκρατορία, αλλά κυρίως νόστος μέγας και τρανός για τον ιδανικό τρόπο ύπαρξης της πόλης ως προς τα μέρη της και ως προς το Θεό

Είχα χρόνια να πάω στον Μυστρά και ήταν όπως το είχα ονειρευτεί. Εξαίσια. Βοήθησε βέβαια και ο καιρός με το ελαφρύ αεράκι του και τα τρελλαμένα σύννεφα που γυροφέρνανε στον ουρανό και ρίχνανε άτακτους, αραχνοΰφαντους  αλλά αισθητούς ίσκιους επάνω στον λόφο του Μυστρά και στην πεδιάδα της Σπάρτης που απλωνότανε νωχελικά στα πόδια του.  Ήταν εξαίσια ίσως γιατί έτσι το ήθελα και το είχα έτσι φανταστεί. Αλλά τί σημασία έχει! Έφτασα καταμεσήμερο και άρχισα να σκαρφαλώνω μέσα στα ωραία ερείπια ακολουθώντας την αγαπημένη μου διαδρομή από την Πύλη εισόδου στην Μητρόπολη, τον άγιο Δημήτριο, ύστερα στην Οδηγήτρια και τους Αγίους Θεοδώρους, και μετά μέσα από   δύσκολη  ανάβαση στα ανάκτορα των Παλαιολόγων που ακόμη αναστηλώνονται, στην Παντάνασσα και στην Περίβλεπτο. Με αρκετές, ομολογώ, στάσ...

«Ήμουν ο καλύτερα εκπαιδευμένος για να κάνω αυτή την δουλειά. Κι ύστερα, αν ο στρατιώτης που αναλάμβανε σκοτωνόταν, τι θα έλεγα μετά στην μητέρα του;»

Την Κυριακή 30 Ιουλίου 2023 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Έλος.τελέστηκε το 40μερο μνημόσυνο του Στρατηγού Ηλία Γλεντζέ , του ήρωα καταδρομέα της Κύπρου το 1974. Πλήθος κόσμου από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο παρέστη στην τελετή χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης  Ευσταθίου. Μετά το πέρας της τελετής, η οικογένεια του εκλιπόντος προσέφερε καφέ σε όλα τα καφενεία του χωριού. Ο Ηλίας Γλεντζές με τον ακέραιο χαρακτήρα του και το χαμηλό προφίλ που διατηρούσε σαν άνθρωπος (ουδέποτε μιλούσε ο ίδιος για τα ανδραγαθήματά του) είχε κερδίσει την αποδοχή και τον σεβασμό σε ολόκληρη τη περιοχή του Έλους, όπου και κατοικούσε, Αναφέρω μια χαρακτηριστική απάντησή του από ένα στιγμιότυπο που μου διηγήθηκε συγχωριανός του, επίσης στρατιωτικός. Σε μια α...

Τώρα σε ακούμε πιο πολύ και πιο δυνατά από ποτέ. Κι όσο οι δυσκολίες και οι προκλήσεις θα αυξάνονται, τόσο πιο πολύ θα μας εμψυχώνεις.

Στρατηγέ μας, Μπορεί να πέρασαν λίγες ημέρες από τη στιγμή που η ψυχή σου ανέβηκε στον ουρανό κι από εκεί ψηλά με το άγρυπνο βλέμμα σου να μεσιτεύεις στον Κύριο για την ελευθερία και προστασία Ελλάδας και Κύπρου. Δεν έχει περάσει, κι ούτε θα περάσει ποτέ, έστω και μια στιγμή που θα ξεχαστεί η επίγεια παρουσία σου. Ίσα ίσα το αντίθετο συμβαίνει. Τώρα είσαι πιο πολύ κοντά μας. Γιατί τώρα όλοι όσοι σε γνώρισαν, επειδή δεν είσαι δίπλα τους με φωνή και σώμα έχεις περάσει στην καρδιά, το μυαλό και την ψυχή μας. Τώρα σε ακούμε πιο πολύ και πιο δυνατά από ποτέ. Κι όσο οι δυσκολίες και οι προκλήσεις θα αυξάνονται, τόσο πιο πολύ θα μας εμψυχώνεις. Η αθανασία σου ως γεγονός και ζώσα πραγματικότητα αυτό ακριβώς σηματοδοτεί. Ότι είσαι πάντα δίπλα μας, σε κάθε δύσκολη αποστολή, προσωπική, εθ...

Δεν άφησες πίσω σου παιδιά, αφήνεις όμως ανίψια και εγγόνια και (κυρίως) φίλους πολλούς σαν τα φύλλα των δέντρων, που θα σε θυμούνται και θα σε μνημονεύουν για πάντα

Του θείου μου του Μπάμπη του Τράτα , μες στα πολλά τραγούδια που έλεγε, του άρεσε και τούτο: «Άιντε σαν πεθάνω τι θα πούνε; Πέθανε ένας μερακλής, Πέθανε ένας λεβέντης Που γλεντούσε τη ζωή.» Λες και ήτανε γραμμένο για το θείο μου τον Μπάμπη το τραγούδι αυτό. Γιατί ΚΑΙ μερακλής ήτανε ΚΑΙ λεβέντης ΚΑΙ τη ζωή τη γλέντησε. Και τη γλέντησε όχι μόνο με το αστείρευτο κέφι του, με την κιθάρα και τον μπαγλαμά, το τραγούδι και το χορό και την παρέα, το κρασάκι και το ούζο, αλλά, πάνω απ’  όλα, τη «γλέντησε» τη ζωή ο θείος μου ο Μπάμπης με σκληρή και τίμια δουλειά, με αγάπη και φιλία για όλους και με μια καρδιά ανθισμένη πάντα σαν περιβόλι και πλατιά σαν την θάλασσα. Από τα Λουτρά της Μυτιλήνης, όπου γεννήθηκε πριν από 88 χρόνια, ξεριζώθηκε οικογενειακώς από τη φτώχεια και βρέθηκ...

Η μεγαλύτερη όμως του μεσημεριού παρηγορία είναι η βεβαιότητα του δειλινού που ξέρεις πως αργά ή γρήγορα θα φτάσει

Βασανιστικά είναι ενίοτε τα μεσημέρια του Καλοκαιριού με την αδυσώπητη αψάδα του ήλιου, την ακίνητη ζέστα, την αμήχανη ανία ψυχής τε και σώματος που ακολουθεί το μεσημεριανό γεύμα.  Δύσκολα αναπαύεται το κορμί στα μεσημέρια του καλοκαιριού κι η ψυχή ακόμη δυσκολότερα. Λίγες μονάχα ομορφιές,  μικρές και περιστασιακές έρχονται να γλυκάνουν ετούτες τις σκληρές και απαρηγόρητες ώρες που αργόσυρτα κυλούν. Κάποιο απρ?σμενο, διαβατάρικο αεράκι που φέρνει ευωδίες από ξαναμένους πευκώνες και ανθισμένα θυμάρια, λίγοι κουρελιασμένοι  ίσκιοι ευκαλύπτων ανεπιτήδευτα μεγαλοπρεπείς  που χαϊδεύονται νωχελικά στους ξεφτισμένους τοίχους του απέναντι σπιτιού, το επίμονο νηπίου κλάμα από ανεξήγητη επιθυμία η νάζι, κάποια εικόνα γνώριμου απόντος που θαρρείς πως ξεδιακρίνεις  στο παλιωμένο, από πατημασιές...

Στα έργα αυτά μεγάλο μέρος των εργασιών υλοποίησής των, είναι αφανείς, γεγονός που απαιτεί εκ μέρους της αρμόδιας Υπηρεσίας, έλεγχο κάθε εργασίας κατά την ολοκλήρωσή της πριν καταστεί αφανής

Στην πόλη μας, ολοκληρώνονται σύντομα δυο έργα αναβάθμισης –εκσυγχρονισμού του δημοτικού φωτισμού. Σημαντικό για ανάλογα έργα είναι η τήρηση από τον Ανάδοχο των τεχνικών προδιαγραφών της Υπηρεσίας και για λόγους δημόσιας ασφάλειας, αλλά και αντοχής στο χρόνο. Στα έργα αυτά μεγάλο μέρος των εργασιών υλοποίησής των, είναι αφανείς, γεγονός που απαιτεί εκ μέρους της αρμόδιας Υπηρεσίας, έλεγχο κάθε εργασίας κατά την ολοκλήρωσή της πριν καταστεί αφανής. Οι αφανείς εργασίες, οι οποίες υλοποιούνται διαδοχικά και περιγράφονται στο τιμολόγιο της Υπηρεσίας /my_files/229_timologioPages1-10-11.pdf , είναι έξη και συγκεκριμένα κατά σειρά υλοποίησης: Σκάμμα πλάτους 15-25 και βάθους 35-65 εκατοστών καθ’ όλο το μήκος του, με διαμόρφωση του πυθμένα του ώστε να διασφαλίζεται η σταθερή έδραση των ...

«Επιμένει στην απόλυτη κομματικοποίηση των αυτοδιοικητικών εκλογών, αδυνατώντας να κατανοήσει πως «άλλο το κόμμα και άλλο η αυτοδιοίκηση»

O Αντώνης Σαμαράς υπήρξε βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Επί ημερών της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ πτώχευσε η Ελλάδα. Ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρωθυπουργός υπέγραψε το 2ο Μνημόνιο κι έβαλε τη χώρα στη μέγγενη του ΔΝΤ. Παρ’ όλα αυτά, ο Αντώνης Σαμαράς, φέρεται ως άρχων της Πελοποννήσου και για να το επιβεβαιώσει επεδίωξε και επέβαλε ως υποψήφιο περιφερειάρχη Πελοποννήσου τον Δ. Πτωχό, έναν στενό συνεργάτη του («κολλητό» τον ονομάζει η ιστοσελίδα «ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ») , ο οποίος, με μια μικρή σε αριθμό επιτελική ομάδα, στήριζε και προωθούσε την υποψηφιότητα του Σαμαρά για την προεδρία της Ν.Δ. μετά τις εθνικές εκλογές του 2009 κι όταν ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός, ο Δ. Πτωχός, είχε τον ειδικό και κρίσιμο ρόλο του συνδέσμου ανάμεσα στην τρόικα και τον πρωθυπουργό, ενώ, παράλλη...

«Είναι άμεσα αναγκαίος ο καθορισμός του σκοπού του φράγματος Κελεφίνας ώστε να καθοριστούν τα σημεία υδροληψίας και το μέγεθός τους»

Ποιοι έχουν δικαιώματα στο νερό; Τι συμφέρει την χώρα και την Λακωνία; Ποιοι θα χρησιμοποιήσουν το νερό; Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις εξελίξεις των διαδικασιών κατασκευής του φράγματος Κελεφίνας. Συγκεκριμένα ανακοινώθηκε η δημοπράτηση κατασκευής του για την 14η Σεπτεμβρίου 2023. Το προς αξιοποίηση νερό του φράγματος θα βρίσκεται στο υψόμετρο των 530 μέτρων. Το κόστος κατασκευής προϋπολογίστηκε στα 31,5 εκατομμύρια ευρώ με ΦΠΑ. Τα κατασκευαστικά σχέδια και τεύχη δημοπράτησης είχαν ολοκληρωθεί προ δεκαετίας. Μας δημιουργεί όμως μεγάλη ανησυχία η ανυπαρξία καταγραφής του σκοπού του Έργου. Ποιοι θα είναι δηλαδή οι καταναλωτές του νερού και με ποια κριτήρια και μελέτες αυτό αποφασίστηκε; Ανησυχία και φόβος υπάρχει πως τα χωριά μας, στον ημιορεινό Λακωνικό Πάρνωνα (υψόμετ...

«..ο πολίτης, με την ενεργό και υπεύθυνη συμμετοχή του, θα αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στα δημοτικά πράγματα και θα βελτιωθεί δραστικά η δημοκρατική λειτουργία και η αποδοτικότητα του Δήμου»

Ο Νέος Κόσμος-Ψυχικό Σπάρτης θα μπορούσε να είναι μια ανθούσα και αναπτυσσόμενη συνοικία αλλά…ΔΕΝ είναι. Πολλά, μεγάλα (αλλά και μικρά), χρόνια, προβλήματα την κρατούν στάσιμη: –Πλατεία Σαϊνοπούλου υποβαθμισμένη (Σιντριβάνι εκτός λειτουργίας και σε άθλια κατάσταση επί 4μηνο (τουλάχιστον), δέντρα που ξεράθηκαν, κόπηκαν, αλλά δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ, φωτιστικά  σώματα από την εποχή Σαϊνόπουλου, δέντρα ακλάδευτα και απεριποίητα, αγριόχορτα ΚΑΙ στην πλατεία ΚΑΙ στους πέριξ δρόμους, παρτέρια που έχουν μεταβληθεί σε WC τετράποδων (δεσποζόμενων και αδέσποτων), ανεξέλεγκτο πάρκινγκ αυτοκινήτων και καμιά παρέμβαση για ήπια κυκλοφορία πέριξ της πλατείας,  κ.α.π.) –Νεκροταφείο μέσα στον αστικό ιστό το οποίο δεν πληροί σχεδόν καμία από τις προϋποθέσεις του σχετικού με τα κοιμητήρια Νόμ...

«Διάλεξε το επάγγελμα που αγαπάς και δεν θα δουλέψεις ποτέ»

Αναμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες επιλογές του ανθρώπου είναι η επιλογή επαγγέλματος. Στην Ελλάδα πολύ νωρίς τα παιδιά καλούνται να επιλέξουν το επάγγελμα τους χωρίς να έχουν εμπειρίες του τι θα συναντήσουν και πόσο ταιριάζει αυτό με το χαρακτήρα τους. Αντίθετα σε χώρες της Ευρώπης μετά την αποφοίτηση από το Λύκειο εργάζονται για 1-2 χρόνια για να αποκτήσουν εμπειρίες και ύστερα να επιλέξουν τι κλάδο θα ακολουθήσουν. Γονείς και περιβάλλον των παιδιών πιέζουν για την πιο επιτυχή απόφαση μη λαμβάνοντας ίσως υπόψιν στο βαθμό που απαιτείται, την ιδιαίτερη κλίση του παιδιού και τις δεξιότητες του. Φυσικά υπήρξαν και εκπαιδευτικοί που μας προτρέπανε, όταν είμασταν υποψήφιοι για πανελλαδικές, να μην βιαζόμαστε να περάσουμε και εάν χρειασθεί να χάσουμε και 2-3 χρόνια για να επιλέξου...

Κάτι σαν Ορθοδοξία ή θάνατος

Ίσως να πέφτω έξω, μπορεί  τελείως να λαθεύω, δεν ξέρω, αλλά με ενοχλεί όλο και περισσότερο που βλέπω ολοένα και πιο συχνά αναρτήσεις θρησκευτικού περιεχομένου, κυρίως βεβαίως ορθοδόξου χριστιανικού.  Αυτό που με προβληματίζει δεν είναι φυσικά που οι άνθρωποι έχουν την πίστη τους στον Θεό που πιστεύουν αλλά που σχεδόν το διατυμπανίζουν και το προβάλλουν κάποτε και επιδεικτικά ως εάν να επιζητούν να αντιταχθούν μέσα από αυτήν την προβολή σε κάποιους "άλλους" που φυσικά δεν κατονομάζουν και να τους κατατροπώσουν. Κάτι σαν Ορθοδοξία ή θάνατος. Αυτό, λοιπόν που με ενοχλεί είναι ακριβώς αυτή η επίδειξη της θρησκευτικής πίστης των ανθρώπων, Μου μοιάζει ως πράξη που σπιλώνει τα ιερά και όσια  και κάπως τα ευτελίζει κάνοντας τα σημαία και λάβαρο πολεμικό. Είναι μια θρησκειοποίηση της πίσ...

Άλλωστε, για τα λίγα λόγια μου έλεγε πάντα «τοις φρονίμοις ολίγα»

«Είπε ο Γέροντας Διονύσιος…» Ο Γέροντας δεν κουραζόταν ποτέ να διδάσκει με κάθε ευκαιρία γνωστούς και αγνώστους, είτε με ζωντανό λόγο είτε με τα βιβλία του, κυρίως όμως σιωπηρά με την ζωή του. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός  ότι όταν επρόκειτο να με επισκεφτεί στο σπίτι μου στην Αθήνα, δώσαμε ραντεβού να τον παραλάβω από τον σταθμό του μετρό στη Δάφνη. Εκεί τον βρήκα να συζητάει με κάποια μητέρα με τα παιδιά της στο παγκάκι ενώ της ζήτησε και την διεύθυνσή της για να της στείλει τα βιβλία του και να την βοηθήσει στο δύσκολο έργο της ως γονιός αν και του ήταν παντελώς άγνωστη. Έτυχε κάποτε να του μεταφέρω την πικρία μου έναντι κάποιου και την αναπόφευκτη ψυχρότητα που επροκλήθη στη σχέση μας. Ο παππούλης με ανακούφισε λέγοντάς μου «οι καρδιές των ανθρώπων είναι στα χέρια του Θεού»....

Ήταν και τότε καλοκαίρι

Ο Σωκράτης και ο έφηβος Φαίδρος μέσα στο πανώριο τοπίο του Ιλισσού. Εδώ με ένθεο πάθος ακούγεται ο λόγος του πλατωνικού Σωκράτη. Πρωτόπλαστη η ελληνική γλώσσα. Χαρά στο λαό που γεννήθηκε μέσα σε τόση διαύγεια, στο τόσο φυσικό, εξαϋλωμένο φως. Και που έχει μια τέτοια πνευματική παράδοση με ρίζες βαθειές, μυθικές-αρχετυπικές. Η παράδοση, όχι τα απολιθώματα μιας περασμένης ζωής, είναι ανανεώσιμη, αναθεωρείται μαζί με τη ζωή. Φέρνουμε το παρελθόν μέσα μας. Από σύγχρονη απελπισία για την αξία του κατακερματισμένου ανθρώπου, καθώς το είπε και ο Σεφέρης, θεωρήθηκε το παρελθόν βάρος περιττό και πρέπει να εξοβελιστεί. Οι αιώνες κυλούν, ο κόσμος έγινε πια πολύπλοκος. Ποιος, λοιπόν, έκοψε τις γέφυρες και έμεινε ανάπηρη η ψυχή μας; Όλοι εμείς! Ποιος αποϊεροποίησε τη Φύση και τη βιάζει βάναυσα; Εμείς...

«Δυο παλιές καρότσες, λοιπόν, πλάι στον μεγάλο δρόμο. Σίγουρα έχουν τη συνείδησή τους αναπαυμένη. Το Χρέος τους το ξόφλησαν με το παραπάνω»

Καθώς βγαίνεις από τη Σπάρτη και στρίβεις αριστερά στα Δαγρέικα, αμέσως μετά το γεφύρι της Μαγουλίτσας, στο δεξί σου χέρι, ακριβώς στη στροφή, χρόνια τώρα, «κρύβονται», πίσω από τις φυλλωσιές, πλάι στο δρόμο, δυο παλαιές ρυμουλκούμενες καρότσες. Δυο καρότσες διαφορετικών εποχών και ηλικιών, οι οποίες, «κουρασμένες» απ’ τη δουλειά που τράβηξαν χρόνια και χρόνια, σκαμμένες από τα βάσανα, άραξαν εκεί, διακριτικά, στην άκρη του πολύβουου δρόμου (ποιος ξέρει πότε;) για να ξεκουραστούν για πάντα, ζηλεύοντας τα τροχοφόρα που περνούν μπροστά τους και αναπολώντας τις εποχές της δικής τους δόξας. Η μια καρότσα δείχνει γεροντότερη από την άλλη. Τα παραπέτα της είναι από σανίδες που κάποτε ήταν βαμμένες με μπλε και άσπρη λαδομπογιά και στο πάνω μέρος είχε έναν σιδερένιο σκελετό όπου, προφανώς,...

Θα περιμένω, με προσποιητό μάλλον χτυποκάρδι, κάθε πρωί να εμφανιστεί κανένας πελάτης

Άμα γεράσω κι άλλο και δεν αντέχω πιά τις σκαλωσίες, τα άσκοπα τρεχαλητά στον κόσμο και τις ανηλέητες μάχες των ζωγράφων για την πιο υψηλή  θέση στον πάνθεον των ημιθέων, θα ανοίξω ένα μαγαζί με βιβλία. Θα έχω μονάχα διαλεγμένα βιβλία ποιητών και θα είναι όλα μεταχειρισμένα, διαβασμένα κατά προτίμηση από ανθρώπους ξένους σε εμέ. Άμα τυχαίνει να έρθει στα χέρια μου ένα βιβλίο ποιητικό που δεν είναι μεταχειρισμένο θα το δανείζω σε φίλους- που δεν έχω και πολλούς εδώ που τα λέμε-  ή σε γνωστούς για να το διαβάσουν αρκετά για να παλιώσει, να ζυμωθεί με το χνώτο τους, τον ιδρώτα τους, κανένα τυχαίο δακράκι τους, με την αγωνία και τις ελπίδες τους. Όταν κρίνω πως έχει παλιώσει αρκετά και έχει πλουτιστεί πολύ  κι έχει εκταθεί ικανά από  τα ορθάνοιχτα εκστατικά μάτια ευάλωτων και εύθραυστω...

Ο Αλέξανδρος Κακαβούλης είναι Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης

       Η δημιουργία του ανθρώπου        Θα αφήσουμε ως επισφαλείς, τις ανθρώπινες θεωρίες και τις επιστημοφανείς εξελικτικές προτάσεις για την εμφάνιση του ανθρώπου και την εξέλιξη της ανθρώπινης Ζωής. Χωρίς να αγνοούμε τη πραγματική συμβολή της έγκυρης ανθρώπινης σοφίας και επιστήμης, που παραμένουν καθαρά σε εμπειρικό επίπεδο, θα στηριχθούμε, πρωτίστως, στην αποκαλυμμένη αλήθεια της Αγίας Γραφής, που την εμπιστευόμαστε απόλυτα, ως πηγή θεογνωσίας, δηλαδή γνώσης που διασφαλίζεται από την αποκαλυμμένη αλήθεια του Θεού. Ότι άλλο υποστηρίζεται ανθρωπίνως για το θέμα αυτό, μπορεί να είναι ή παρανόηση της αποκαλυμμένης αλήθειας ή εξυπηρετεί αθεϊστικές απόψεις.      Θα αρχίσουμε από την αρχή που δημιουργείται η ανθρώπινη Ζωή, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ο...

Τα συμπεράσματα σε σχέση με τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα η Δημοτική Αρχή, θα πρέπει να προκύψουν από τους σκεπτόμενους συμπολίτες μας.

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Σπάρτης της 5/7/2023, συζητήθηκε, εκτός ημερησίας διάταξης, το ζήτημα της κατάχρησης του δημωνυμίου της πόλης από πολιτικό φορέα. Επειδή η αντικειμενική πληροφόρηση είναι δικαίωμα των πολιτών, κρίνουμε απαραίτητο να παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία από τη συνεδρίαση, παραπέμποντας στα ηχητικά πρακτικά της. Μετά από την εύλογη, και έντονη διαμαρτυρία των πολιτών της Σπάρτης, την συνάντηση στο Εργατικό Κέντρο την Κυριακή 2/7/2023, και πλήθος αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνεδρίασαν οι εκπρόσωποι των δημοτικών παρατάξεων του Δ.Σ. και κατέληξαν σε πρόταση ψηφίσματος που διαβάστηκε στη συνεδρίαση, όπου παρουσιάστηκε επίσης και άλλο ανάλογο ψήφισμα από εκπρόσωπο της Κίνησης Πολιτών. Ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου κ. Νικολόπουλος εν...

Η Ιαπωνία, με τις «ευλογίες» του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), ετοιμάζεται να ρίξει στον Ειρηνικό Ωκεανό μέρος των ραδιενεργών νερών που χρησιμοποιήθηκαν στο κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο στη Φουκουσίμα

Θα ήταν κουραστικό, ίσως και μάταιο, να προσπαθήσει κανείς, να απαριθμήσει ΟΛΕΣ τις αιτίες   που καταστρέφουν με ραγδαίους ρυθμούς τον πλανήτη μας και μαζί τη ζωή και το μέλλον της ανθρωπότητας πάνω σ’ αυτόν. Είναι, όμως, χρήσιμο να φέρνουμε στο προσκήνιο κάποια μεγάλα και ιδιαίτερα περιβαλλοντικά ζητήματα, μήπως, ξυπνήσει, επιτέλους, η κατεσταλμένη από το Σύστημα περιβαλλοντική συνείδηση των πολιτών του κόσμου και με τρόπο οργανωμένο διεκδικήσουν τη σωτηρία του Περιβάλλοντος, το οποίο καταστρέφεται ανελέητα από το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο και τις πολιτικές του: Η πρόσφατη είδηση λέει: «Ραδιενεργό νερό από το εργοστάσιο  της Φουκουσίμα στη θάλασσα.» Μετά το πυρηνικό δυστύχημα στη Φουκουσίμα, 11 Μαρτίου 2011, τις χιλιάδες θανάτων που προκάλεσε και την τεράστια ραδιενεργό μόλυνση π...

«Τα χείλια είναι στην πιο όμορφη στιγμή τους σαν λένε συγγνώμη και σ΄αγαπώ κι ακόμα περισσότερο σαν σιωπούν με ελαφρό σεβαστικό ρίγημα αναγνωρίζοντας την αναξιότητά τους δεόντως να προφέρουν τις ιερές αυτές λέξεις»

Ανέκαθεν παρατηρούσα, είτε από συνήθεια είτε από επαγγελματική ιδιοτροπία, τα πρόσωπα των ανθρώπων αφού ως ζωγράφος του καθ΄ ημάς τρόπου έπρεπε να μπορώ να ενθησαυρίζω στην φαντασία μου μορφές και σχήματα ώστε αργότερα, από μνήμης και απο καρδίας, να τα σχεδιάσω έτσι ώστε η ζωγραφιά να έχει δομή κι ελευθερία, γεωμετρία και πνεύμα, να μην είναι δηλαδή απλώς αναπαράσταση των φαινομένων αλλά απόπειρα παρουσίασης-παρουσίας όσων εικονίζονται. Η μακρόχρονη αυτή άσκηση με βοήθησε να κοιτώ και να βλέπω μικρά κι ασήμαντα στοιχεία στα πρόσωπα των ανθρώπων και σίγουρα όχι τες λεπτομέρειες που κοιτούν όσοι προσπαθούν να μιμηθούν την φαινόμενη εξωτερική όψη ή και την ψυχική κατάσταση όσων ζωγραφίζονται. Δεν απέβλεψα ποτέ, στοιχώντας την παράδοση των «βυζαντινών» ζωγράφων, στην περιγραφή ορατών ...

Πιθανώς, στα χρόνια της νιότης του, το όμορφο και ζεστό αυτό σπίτι, να είχε και μπαλκόνι προς τον δρόμο, όπως μαρτυρούσε η «ορφανή» μπαλκονόπορτα ανάμεσα στα παράθυρα της όψης

Το σπίτι ήταν παλαιό. Οικία ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ. Στην οδό Όθωνος-Αμαλίας στη Σπάρτη, αριθμ. 90. Χαρακτηριστικό, διώροφο, λαϊκό σπίτι, από πλίθρες, μάλλον των τελών του 19ου αι., με κεραμοσκεπή τετράρριχτη, από τα ελάχιστα (ίσως το μόνο του είδους) που είχαν απομείνει στη Σπάρτη. Στο πλάι του είχε μια μεγάλη αυλή με πρασινάδες κι έναν μπαξέ με πορτοκαλιές στο πίσω μέρος του, μαζί κι ένα βαθύ πηγάδι που πότιζε τα δέντρα με το καθάριο, γάργαρο νερό του κι έδινε και στους ανθρώπους του σπιτιού το νερό που χρειάζονταν, μέχρι να φτιαχτεί η κεντρική ύδρευση της Σπάρτης στα 1931. Τα κεραμίδια του είχαν ξύλινο γείσο που «πάταγε» πάνω στα δοκάρια της σκεπής που προεξείχαν. Τα κουφώματά του ήταν από ξύλο, αυθεντικά της εποχής,  δωρικού τύπου, με κάσωμα «έξω περασιά» και είχαν παντζούρια εσωτε...

«Φτάσαμε στο σημείο ορκισμένοι εχθροί του να εκφράζουν τη «συμπάθειά τους» και το «ενδιαφέρον τους»

Όλοι έχουμε ακούσει ή χρησιμοποιήσει τη μεταφορική έκφραση «κροκοδείλια δάκρυα» με την οποία υπονοούμε το ψεύτικο, το ανειλικρινές και το επιφανειακό ενδιαφέρον που δείχνει κάποιος για ένα ζήτημα. Η φράση έχει έντονα αρνητικό χαρακτήρα και γενικά χρησιμοποιείται ως συνώνυμο του υποκριτή, ο οποίος με ψεύτικα μέσα στοχεύει στη συγκίνηση, τη συμπόνια ή ακόμη και την παραπλάνηση κάποιου άλλου. Από πού και πώς προέκυψε όμως αυτή η φράση; Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, η φράση προέρχεται από την αρχαία πεποίθηση (δες σχετική αναφορά στον Πλούταρχο) ότι οι κροκόδειλοι δακρύζουν την ώρα που καταναλώνουν τα θύματά τους. Μια διαφορετική εξήγηση για τα κροκοδείλια δάκρυα λέει ότι είναι ένα μέσο που χρησιμοποιεί ο κροκόδειλος για να προσελκύσει τα θύματα του στον θάνατο τους. Σε αυτή τ...

«Στείλτε τον λογαριασμό…»

ΟΠΟΙΟΣ αναρωτιέται, πώς συνέβη το πρωτοφανές και ανεπανάληπτο, να αυξάνει τα ποσοστά του, τόσο εντυπωσιακά, σε δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, ένα κόμμα (ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) που άσκησε κυβερνητική εξουσία και το οποίο βαρύνεται, ιστορικά, με τη χρεωκοπία της χώρας και τα Μνημόνια της δυστυχίας και της εξάρτησης, ας στείλει τον λογαριασμό στον Αλέξη Τσίπρα, στο κόμμα του αλλά και στα άλλα κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου». ΟΠΟΙΟΣ αναρωτιέται, πώς συνέβη το άλλο πρωτοφανές και ανεπανάληπτο, η αξιωματική αντιπολίτευση να καταρρέει διαδοχικά σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις, να έχει μια απόσταση πάνω από 20 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από το πρώτο κόμμα, να εκλέγει λιγότερους από 50 βουλευτές και να μην έχει τη δυνατότητα, πλέον, ούτε για πρόταση μομφής, ας ξαναστείλει τον λογαριασμό σ...