Vekrakos
Spartorama | «Γράμμα σε ένα φίλο καλό και μαθητή σπουδαίο», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Γράμμα σε ένα φίλο καλό και μαθητή σπουδαίο», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 10/04/2018 Εκτύπωση Άρθρα
«Γράμμα σε ένα φίλο καλό και μαθητή σπουδαίο», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Καλά είσαι φίλε μου στην ερημία της μικρής επαρχιακής πόλης σου. Με το νόστο σου για μια φανταστική Ιθάκη...»
Οδός Εμπόρων

Σε άκουσα να παραπονιέσαι που δεν έχει στην μικρή επαρχιακή πόλη σου ανθρώπους να μιλήσεις για τες τέχνες και τη ζωγραφική. Δίκιο έχεις να παραπονιέσαι άμα θαρρείς πως αυτό θα σου έκανε καλό και θα σε βοηθούσε.

Δε σκέφτηκες όμως πως ισως αυτό να είναι μια ευλογία, μια ανεπάντεχη προσφορά του Θεού σε σένα;

Οι πολλές κουβέντες και οι μάταιες συνομιλίες θα θολώνανε την κρίση σου περισσότερο. Κι αμα τύχαινε και οι συνομιλητές σου ήσαν τίποτα εμπαθείς και τυχάρπαστοι και φιλό-τιμοι ως είθισται στες μέρτες μας θα σε παρέσυραν σε λογικά αδιέξοδα . Τα μυαλά σου θα φούσκωναν και θα πίστευες κι εσυ σας ολους εμάς τους ξευτελισμένους των μεγαλουπόλεων πως θα μπορούσες κι εσυ να σώσεις τον κόσμο, να αλλάξεις της τέχνης τις διαδρομές, πως θα μπορούσες άραγε κι εσυ να φτιάξεις δικό σου πύργο και μοστράτο οχυρό στον θαυμαστό κόσμο των γραμμών και των χρωμάτων.

Δε σκέφτηκες πως φυλάχτηκες μέσα σ΄ ετούτη την ευλογημένη σιωπή, πως διασώθηκες από τις αρρώστειες που θερίζουν όλους εμάς τους υπολοίπους που ολημέρα συναναστρεφόμαστε και ομιλούμε και στήνουμε φανταστικά σκηνικά και δίνουμε λύσεις ψεύτικες και νόθες;

Καλά είσαι φίλε μου στην ερημία της μικρής επαρχιακής πόλης σου. Με το νόστο σου για μια φανταστική Ιθάκη, με το όραμα σου για μια επουράνια Ιερουσαλήμ που δεν υπάρχει εδώ κάτω.

Η καλύτερη συντροφιά είναι, να ξέρεις, τα χρώματα σου, τα τριμμένα πινέλλα, η σιωπηλή ειρήνη του εργαστηρίου, ο τριγμός της σκαλωσίας, τα χνώτα σου που γράφουν προσευχές μέσα στην παγωνία του πρωινού των εκκλησιών ετσι καθώς σε τρούλους φωτεινούς ψάχνεις μάταια και ηδονικά να βρεις κρυμένα μυστικά και ανείπωτες ωραιότητες.

Τί τα θες τα άλλα; Τί ψάχνεις; Μάταια όλα είναι. Τίποτα δεν απομένει απο αυτά. Μονάχα ματίες σπαθιά που ακονίζουν μαχαίρια πάθη, μεγάλα λόγια και ψεύτικοι οραματισμοί. Λογικές κατασκευές και συστήματα ουτοπικά και δαιμωνιώδη.

Τίποτα δεν μένει στο τέλος όλων αυτών.

Εσύ να κοιτάξεις την ησυχία να βρεις και εκεί να στήσεις την καρδιά σου και την αγάπη σου. Γιατί τα μόνα που αξίζουν είναι αυτά. Μια καρδιά μυρωμένη με έλεος που αντέχει να στεριώσει πάνω της όλον τον κόσμο, κι όλη την ωραιότητα να αναπέμψει ως άρωμα και τραγούδι καλό.

Και ξέρεις κάτι; Κάποτε μου είπε μια ψυχή πως εκεί μέσα στην εκκλησία της μυρωμένης σου καρδιάς έρχονται κάποιες φορές ακροπατώντας κι αναπάντεχα όλοι οι ζωγράφοι όλων των εποχών και σε παραστέκουν και σε συνομιλούν και συμβουλεύουν. Αλλά το κάνουν ήσυχα και σιωπηλά για να μην ταράξουν τες δικές σου γραμμές και τρομάξουν τα χρώματά σου.

Άντε καλό βράδυ τώρα και να μη σε λείπουν οι λέξεις. Η αγάπη και η ειρήνη είναι που απουσιάζουν κι από αυτήν σου χαρίζω ολίγη κι ας μου λείπει εμένανε πολλή...

Μη σκιάζεσαι. Κάνε προσευχή και υπομονή. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Στην ώρα τους. Ακούς;

Καλό βράδυ


Οδός Εμπόρων