«Για τη Γιορτή της Γυναίκας», από τον Γεώργιο Κόρδη

Έτσι αντί να παράγει ευμορφία, δημιουργεί ασχήμια. Και μη πάει ο νους σου πως μιλώ για τίποτα συμβατικά πράγματα με τυποποιημένα μοντέλα ομορφιάς. Κάθε άλλο. Η Ευμορφία και η ασχήμια δεν σχετίζεται με κάτι τέτοιο. Τίποτα δεν είναι άσχημο όταν -επίτηδες η χρήση του χρονικού εδώ γιατί η ωραιότητα είναι λειτουργία που σχετίζεται με τον χρόνο- έχει ενότητα και συνεπώς εντάσσεται οργανικά με την ιδιότητα αυτή στο σύμπαν και στην λειτουργία του.

Το ίδιο λάθος κάνουν πολύ συχνά οι άνθρωποι, οι γυναίκες κυρίως, παίζοντας με τις σχέσεις των στοιχείων στο πρόσωπο τους. Μεγαλώνουν και στη μορφή τους οπτικοποιούνται οι εμπειρίες της ζωής τους· οι έρωτες, οι λύπες, οι έγνοιες, οι χαρές-όσες- οι επιθυμίες οι ανεκπλήρωτες, οι γέννες που έκαναν, τα χάδια που έδωσαν και που πήραν, οι θάλασσες που βαφτίστηκαν, οι άνεμοι που χαϊδεύτηκαν. Τα πρόσωπα των γυναικών είναι έργο τέχνης που εκφαίνει και παρουσιάζει τη ζωή καλύτερα από οτιδήποτε άλλο.

Τα μαλλιά τους που ωριμάζουν είναι κι αυτά μαζί ταιριαστά με τες μορφές τους και ακολουθούν την εμπειρία της ζωής τους. Όλα μαζί συμπλέκονται και γίνονται μια Αφροδίτη της Μήλου, μια Γκουέρνικα ή μια Μόνα Λίζα.

Και έρχονται οι επεμβάσεις, άκριτα συχνά, να παίξουν με αυτό το ποίημα και το λαβώνουν και το κάνουν να χάνει την συνέχεια του, την αλήθεια του, την ευμορφία του.

Ύστερα αναπτύσσεται ένα είδος εντροπίας μέσα στη μορφή, ως εάν κάποια στοιχεία να ζητούν να δραπετεύσουν και να πάνε να βρουν το φυσικό τους περιβάλλον. Οι μορφές, τα πρόσωπα πλέον χάνουν την ενότητα, την αλήθεια τους την ευμορφία τους...

Για τούτο κορίτσια το νους σας..

Μην αφήνετε τον καθένα να πειράζει το πρόσωπό σας, το ορατό απτό διήγημα της ίδιας της ζωής σας, την ομορφιά σας..

Καλημέρα…