Ακόμη και για την ουτοπία οι χωματένιοι παλιοί άνθρωποι βρήκαν όνομα ωραίο που το προφέρουν και φευγαλέα αλλά πραγματικά φτάνει στα ώτα ακουόντων και εκείνοι το αισθάνονται πραγματικό κι ας είναι ψέμα κανονικό.

Όλα όσα συμβαίνουν στο νου και στις καρδιές των ανθρώπων πρέπει να καταλήγει σε αισθητή, ή ακόμα καλύτερα  σε χειροπιαστή μορφή.

Μονάχα τότε άμα το αγγίξουν και το αισθανθούν υπάρχει για τους ανθρώπους.

Για το λόγο αυτό, θαρρώ οι κανονικοί των ανθρώπων, εκείνοι δηλαδή που δεν έχουν βλαφτεί ολότελα απο τις φαρμακερές ιδέες, σκαρώνουν πράγματα, βάζουν δηλαδή σε αισθητές και χειροπιαστές μορφές όσα έχουν στα ταραγμένα σωθικά τους.

Οι έραστες λ.χ. άμα είναι να φύγουν ταξίδι μακρυνό, δίνουν φωτογραφία τυπωμένη στην αγαπημένη τους για να έχει εκείνη να ασπάζεται και να φιλά τα μάθια τα τρυφερά που λείπουν.

Οι γονείς που έχασαν παιδί και το μεγαλύτερο πόνο επάνω στη γης μέσα τους βαστούν, στήνουν μνημείο στο παιδί τους, και πηγαίνουν συχνά και του χαϊδεύουν τα κεφαλάκι του και το σκεπάζουν μην τύχει και κρυώσει.

Κι όλοι, μα όλοι όσοι έχασαν αγαπημένο και έχουν ακόμη μαλακή σε αισθήματα καρδιά, αφήνουν δακράκι να γίνει ο πόνος που φέρνει η μνήμη της απουσίας της αγαπημένης φωνής, της λατρεμένης  μορφής.

Και στις χαρές όμως οι άνθρωποι φτιάχνουν πράγματα αισθητά για να κοινωνήσουν την χαρά που τεντώνει τα σωθικά τους ως τους επτά ουρανούς.

Να, λ.χ. θα κινήσει γη και ουρανό για να βρεί σπάνιο πράγμα κάποιος να δωρήσει σε πρόσωπο αγαπημένο και το αγαπημένο του παιδιού η μανούλα θα φτιάξει φαγητό που αρίστευσε στα μαθήματα. Ανθάκια των αγρών εύμορφα, ευωδιαστά και αθώα θα βρεί ο εραστής να στολίσει τα χεράκια της ερωμένης του για να αγγίξει εκείνη και να νιώσει με χαρά την ομορφιά που γέννησε στα σπλάχνα του ο έρωτας τους.

Κι άλλα πολλά όμορφα κι εφευρετικά κάνουν οι βροτοί για να δώσουν σάρκα και οστά σε σκέψεις και αισθήματα για να γίνουν αυτά, κι ας ειναι μάταια και φευγαλέα, πιστευτά.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Ο ναύτης. Αυγοτέμπερα σε ξύλο. 1998