Προκλήσεις που σχετίζονται με γεγονότα που συμβαίνουν και προκαλούν το θρησκευτικό συναίσθημα κάθε ορθόδοξου χριστιανού που θέλει να μείνει σταθερά προσηλωμένος στη διδασκαλία του Κυρίου. Υπάρχουν όμως και προσκλήσεις προς τη μόνη και αληθινή πίστη του Χριστού. Κάθε βίος των Αγίων μας αποτελεί ακόμη μία ζωντανή μαρτυρία και πρόσκληση που απευθύνεται σε όλους για να μας φέρει ακόμη πιο κοντά στον Θεάνθρωπο.

Μέσα απ’ αυτή την προσέγγιση αναδεικνύοντας  το μαρτύριο τους θα φωτιστούν οι βίοι άγνωστων σε πολλούς Αγίων με καταγωγή από την ποντιακή γη. Η αρχή γίνεται με τον Άγιο Βασίλειο εξ’ Αγκύρας. Μεταφερόμαστε στο 360 μ.Χ. Είναι το έτος που ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ανακηρύττεται αυτοκράτορας του Βυζαντινού Κράτους έχοντας πέσει ο ίδιος στην αίρεση του Αρείου. Εκδίδει Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο καταργεί τη Χριστιανική πίστη ορίζοντας ως επίσημη θρησκεία του Βυζαντινού Κράτους την ειδωλολατρεία. Πρωταρχική δράση του ήταν ο διορισμός διακοσίων Επάρχων, φανατικών ειδωλολατρών Αρειανών, σε διάφορες πόλεις με μοναδικό σκοπό το ξερίζωμα της χριστιανικής πίστης από τον Πόντο κι ολόκληρη τη Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Στην Άγκυρα διορίζει Έπαρχο τον ειδωλολάτρη Σατουρνίνο. Την εποχή εκείνη εκατόνταρχος στην Άγκυρα ήταν ο Πόντιος Βασίλειος. Αποτέλεσμα της ακλόνητης πίστεως του ήταν να οδηγηθεί χειροδέσμιος από δύο αξιωματκούς μπροστά στον Σατουρνίνο. Αρνούμενος τις δελεαστικές προτάσεις του Επάρχου ήταν έτοιμος για τα πρώτα βασανιστήρια. Δέχεται με δύναμη κατακόρυφα ένα στρατιωτικό κόπανο χωρίς να χάσει την ισορροπία του. Στη συνέχεια ο Έπαρχος τον στέλνει στην Κωνσταντινούπολη για απολογία μπροστά στον αυτοκράτορα Ιουλιανό Φλάβιο Κλαύδιο.

Ο αυτοκράτορας με προσποιητή κατ’ αρχήν ευγένεια του προτείνει ν’ αρνηθεί το Χριστό. Ο Βασίλειος όμως με το θάρρος της πίστεως ανυπομονεί για το μαρτύριο που θα τον οδηγήσει στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου. Όταν ο αυτοκράτορας καταλαβαίνει ότι κάθε προσπάθεια του να μεταστρέψει τον Βασίλειο προς την ειδωλολατρεία είναι περιττή διατάζει να του αφαιρέσουν το δέρμα από την ωμοπλάτη. Στη συνέχεια τον έδειραν, τον έριξαν σ’ ένα καράβι και τον έστειλαν στην Οινόη. Όταν έφθασε εκεί τον ράβδισαν και τον έδεσαν πίσω από άλογο αξιωματικού ειδωλολάτρη και τον οδήγησαν σε πεζοπορία δώδεκα ημερών. Τελικός προορισμός η Καισάρεια. Μπροστά στον Έπαρχο Μάρη υπερασπίζεται για μια ακόμη φορά την πίστη του. Τότε ο Έπαρχος με πηρούνι του αφαιρεί τα μάτια. Του αποσπούν τα δόντια και τη γλώσσα με τανάλια και ο Έπαρχος με μανία άγριου ζώου πηδά πάνω στο στομάχι του Βασίλειου. Οι στρατιώτες του χτυπούν με ρόπαλα το κεφάλι μέχρι να σπάσει. Την άλλη μέρα το άψυχο κορμί του ρίχνεται στον Ιππόδρομο για να το κατακρεουργήσει μια αγριεμένη νηστικιά λέαινα.

Ο Βασίλειος Μάρτυρας του Χριστού πλέον παίρνει τη θέση του δίπλα σε πολυάριθμους Αγίους της Ορθοδόξου πίστεως. Έζησε από το 333 έως το 360 μ.Χ. Η μνήμη του τιμάται στις 2 Ιανουαρίου.

ΠΗΓΗ: « ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ, ΜΗΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΚΟΖΑΝΗΣ, ΑΘΗΝΑ 1982.