Κι ήρθε ένα βράδυ το Φθινόπωρο,

αθόρυβα κι αλαφροπάτητα,

αργά τη νύχτα που όλοι κοιμούνταν

και ζωγράφισε

την απέναντι την άχαρη τη μάντρα.

Όλη τη νύχτα ζωγράφιζε.

Και το πρωί,

την ώρα που ΄σκαγε ο ήλιος,

μάζεψε τα σύνεργά του

και πήγε κι αυτό να κοιμηθεί.

Πρόλαβα να δω μόνο

την άκρη

από την κόκκινη κάπα του.

Φαέθων