«Δεν είναι δύσκολο να παριστάνει κανείς τον σύγχρονο καλλιτέχνη», από τον Γεώργιο Κόρδη

Ξεχνάς να ζωγραφίζεις και γίνεσαι εικαστικός. Εγκαταλείπεις την ποίηση και την ακρίβεια στη εκτέλεση και μουτζουρώνεις όσο πιο πειστικά μπορείς. Μια θολούρα βοηθά πάντα. Όσο πιο θολά τόσο καλύτερα.

Το κόνσεπτ. Αυτό παίζει μεγάλο ρόλο αλλά δεν θα δυσκολευτείς. Αυτά είναι τακτοποιημένα. Λέξεις κλειδιά.

Ανθρώπινα δικαιώματα. Αγάπη. Ελευθερία. Οικολογία. Διαφορετικότητα. Ψυχικά ζητήματα, παντός είδους δεν εχει σημασία. Ανεκτικότητα. Ξανά αγάπη.

Όλα αυτά τα συνδέεις ή τα αποσυνδέεις με παράδοξο τρόπο. Όσο πιο παράδοξο τόσο το καλύτερο. Έτσι γίνονται σύγχρονα αφού ταιριάζουν, λέει, στην εποχή.

Βρίσκεις ύστερα ένα φίλο που τον πείθεις για το μεγαλείο σου- αλλά και να μην τον πείσεις δεν έχει σημασία- και βάζεις του φορολογούμενους να πληρώσουν την μουσειακή εγκατάστασή σου, αφού πριν τα μέντια παπαγαλίζοντας ακατάληπτα ρήματα έχουν πάρει το μερίδιο τους από αυτή την σύγχρονη κατάθεση που χωρίς αυτήν η ιστορία δύσκολα θα συνέχιζε τον δρόμο της για το αμετάκλητο χτίσιμο της πανανθρώπινης ευτυχίας.

Μη διστάζετε. Εύκολο είναι.

Μια ασάφεια, μια πιασάρικη ιδέα, μερικούς καλούς φίλους...