Φοβούνται και αμύνονται με τρόπους πολλούς, λιγότερο ή περισσότερο ακραίους. Δεν θα το κρίνω ούτε με άμεσο τρόπο θα τοποθετηθώ.

Απλώς αυτό που σκέφτομαι είναι ετούτο.

Η μεγαλύτερη μάλλον αλλοίωση του ελληνικού τρόπου και της πολιτιστικής ίσως και πολιτικής ταυτότητας  των Ελλήνων έγινε αρχικά από το ίδιο το νεοσυσταθέν νεοελληνικό κράτος με την άνωθεν και κάθετη επιβολή των Δυτικοευρωπαϊκών «ιδεωδών».

Κι ύστερα σα να μην έφτανε αυτό ήρθαν οι τουρίστες που άρχισαν να συρρέουν  ήδη από την δεκαετία του ?50 στην Μύκονο, Κέρκυρα και Ρόδο για να εξαπλωθούν σήμερα σε όλη την επικράτεια.

Ο τουρισμός που έφθειρε αρχικά τον Κυκλαδικό κόσμο με το καταναλωτικό και ηδονιστικό πνεύμα του και τον «ιδιότυπο πολιτισμό» του που συνίσταται στο να περνάμε καλά με κάθε κόστος και χωρίς κανένα φραγμό.

Ο τουρισμός που ξαναέγραψε όλες τις επιγραφές των καταστημάτων της επικράτειας με Αγγλόφωνες ονομασίες και που έκανε ένα κόσμο που είχε ιερό τον ξένο και ιδανικό την φιλοξενεία και είναι πλέον στυγνοί επιχειρηματίες, ρουμτζήδες, ερμπιενμπήδες και ρεντακάρηδες.

Ο τουρισμός είναι σήμερα ο θεός στον βωμό του  οποίου θυσιάζονται «ιερά και όσια» μνήμες και μνημεία. Όλα παρανάλωμα πυρός για να έρθουν οι τουρίστες, κομίζοντες λεφτά και το νέο ήθος· να περνάς καλά και ας χάνονται οι άλλοι.

Αυτή είναι η μεγάλη εισβολή που έγινε και συνεχίζεται κι όχι οι κατατρεγμένοι που φτάνουν στην Ευρώπη μέσω Ελλάδος για να χορτάσουν ψωμί ή να φύγουν τον φόβο και την αθλιότητα.

Αν υπάρχει κίνδυνος απώλειας της ελληνικής ταυτότητας (αν και  προσωπικά αδυνατώ να βρώ πώς μπορεί να οριστεί κάποια  τέτοια), ο κίνδυνος αυτός έρχεται εκ Δυσμών και υπερποντίως και είναι το  νέο ήθος ο κίνδυνος αυτός που ηθελημένα ή άθελα  φέρνουν οι τουρίστες.  Ένα ήθος, δημιούργημα των πολιτικών και οικονομικών επιλογών των Δυτικών κοινωνιών, και  που συνοψίζεται στο άνευ όρων και ορίων κυνήγι της ατομικής ηδονής με πλήρη περιφρόνηση και αδιαφορία για τα δεινά των άλλων. Ο νέος αυτός τρόπος που μπορεί με απίστευτη ευκολία  να ξεχωρίζει και να απενοχοποιεί  την ατομική ηδονή και χαρά του έχοντος, άνευ ηθικού προσήμου,  πλούτο   από την συμφορά και τα δεινά των υπολοίπων είναι ο Δούρειος ίππος κι όχι οι εξαντλημένοι πρόσφυγες και μετανάστες για την εξαθλίωση των  οποίων  σε μεγάλο βαθμό η ίδια η Δύση ευθύνεται.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Εικαστικό - Ανέστιοι Προφεύγοντες. Ψηφιακή ζωγραφική.