Κι ύστερα άμα ήρθε ο καιρός σου έφυγες για τον ταξίδι που δεν έχει επιστροφή. Και εσύ φεύγεις με την ψευδαίσθηση πως θα μείνεις στην ιστορία, πως είσαι ιστορία και πως δεν θα ξεχαστείς.

Να το ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα θυμούνται και θα εκμεταλλεύονται ή θα χαίρονται όσα έκανες, όσα είπες, όσα έγραψες, όσα ζωγράφισες, ή σχεδίασες. Θα μείνουν οι φωτογραφίες σου από στιγμές θριάμβου και χαράς, θα μείνουν κάποια χνάρια σου που θα σε δείχνουν αλλά εσένα κάνεις δεν θα σε θυμάται.

Κανείς δεν θα θυμηθεί τον πόνο που χρειάστηκες για να φτιάξεις όσα έφτιαξες, τις ταπεινώσεις που υπέστης, το κουράγιο και τη γενναιότητα που απαιτήθηκε για να μείνεις όρθιος και αξιοπρεπής για να έχεις κάτι αληθινό, κάτι αυθεντικό να πεις στον κόσμο.

Κανείς δεν θα θυμάται την μελαγχολία σου τις μέρες της συννεφιάς, τις λύπες σου τις μέρες της μοναξιάς, τη χαρά σου τις μέρες των φίλων.

Κανείς δεν θα θυμάται το χρώμα των ματιών σου σαν αντίκριζες τον ουρανό στην ανατολή του θαύματος των αμέτρητων αστεριών, κανείς δεν θα θυμάται την αγαλλίαση των αισθήσεων όταν έρχονταν τα πρωτοβρόχια.

Κανείς δεν θα θυμάται τον τρόπο που άγγιζες, τον τρόπο που χαμογελούσες, το πώς στεκόσουνα όρθιος ή καθιστός, πώς έδειχνες την ελευθερία, πως ζητούσες δικαιοσύνη, πως χάϊδευες, πώς πρόφερες την λέξη χαρά και το ρήμα σε αγαπώ.

Για να ξέρεις, πρέπει να ξέρεις, πώς δεν είμαστε όσα φτιάχνουμε, όσα λέμε όσα σχεδιάζουμε και γράφουμε. Είμαστε περισσότερα, πέραν των έργων των χειρών μας. πολλά ακόμα.

Είμαστε ψυχές που ταξιδεύουν, όνειρα που γυρεύουν πραγμάτωση, καρδιές που ψάχνουν μέσα στα σκοτάδια του κόσμου μια αγκαλιά να φωλιάσουν.

Είμαστε πολλά περισσότερα από όσα μικρά, θαυμαστά ή μεγάλα φτιάξαμε.

Είμαστε, όλοι ανεξαιρέτως, ένας έρωτας ακόρεστος για ζωή και κοινωνία, μια δίψα ατελεύτη για αγάπη.

Κι όλοι μαναδικοί είμαστε γιαυτό κανείς δεν θα θυμάται εσένα. Θα θυμούνται σπαράγματα από την διαδρομή σου, χνάρια απο την δημιουργία σου αλλά όχι έσενα.

Για τούτο πρόσεχε. Δεν αξίζει να χαραμίσεις την ψυχή σου, αυτόν τον μοναδικό θησαυρό σου για να γίνεις γνωστός και θαυμαστός στον κόσμο των βροτών με την στενή κι επιλεκτική μνήμη .

Πρόσεχε. Μη χάσεις για λάθος λόγους την ψυχή σου.

Κανείς δεν θα σε θυμάται. Θάναι κρίμα να μην σε θυμηθεί, άμα έρθει ο καιρός, ούτε κι ο ίδιος ο Θεός.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: «Εικαστικό: Παρουσίες - Ακρυλικά μελάνια σε Πέτρες Υμηττού».