Ήταν πρωτοφανές το αυτοκτονικό κλίμα που διαμορφώθηκε σ’ αυτό το κόμμα που κυβέρνησε τον τόπο υπό δύσκολες συνθήκες και τα πήγε καλά. Όλα ξεκίνησαν, κατά την ταπεινή μου άποψη, από την αδικαιολόγητη παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με την πράξη του αυτή ανέλαβε τις πολιτικές ευθύνες της ήττας, κάτι που απέφυγαν και αποφεύγουν επιμελώς μέχρι σήμερα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο Τσίπρας έπρεπε να παραμείνει στο τιμόνι αυτού του εύθραυστου κομματικού σχηματισμού και να πραγματοποιήσει όλες τις αλλαγές που είχε εξαγγείλει, αλλά οι αγκυλωμένοι κομματικοί μηχανισμοί δεν του το επέτρεψαν.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Η κομματική νομενκλατούρα προχώρησε σε εκλογές βέβαιη ότι θα έπαιρνε την κομματική εξουσία, χωρίς να υπολογίζει τον αστάθμητο παράγοντα που λεγόταν Στέφανος Κασσελάκης. Ένα νέο, άφθαρτο πολιτικά πρόσωπο, που βρέθηκε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας σε μη εκλόγιμη θέση μετά από πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα. Η βάση του κόμματος απηυδισμένη από την κομματική ιεραρχία έκανε πράξη την υπέρβαση που δεν τόλμησε ούτε ο Τσίπρας κι εξέλεξε με συντριπτική πλειοψηφία ως Πρόεδρο του κόμματος τον Στέφανο Κασσελάκη και με το σύνθημα «Άλλαξέ τα όλα»!

Η ομάδα των ηττημένων δεν αποδέχθηκε το εκλογικό αποτέλεσμα κι αποχώρησε για να φτιάξει το θνησιγενές σχήμα της Νέας Αριστεράς. Το κλίμα στο ΣΥΡΙΖΑ, όμως,  δεν ηρέμησε ποτέ. Οι εναπομείναντες κομματικοί κοτζαμπάσηδες δεν μπόρεσαν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι η βάση τους αποδοκίμασε κι επέλεξε για Πρόεδρο ένα «Αμερικανάκι»! Κι αμέσως μετά την εκλογή του Κασσελάκη άρχισε το συστηματικό πριόνισμα και η υπονόμευση της προεδρίας του. Μια δουλειά που την ήξεραν καλά από την περίοδο αμφισβήτησης του Τσίπρα και τώρα την εφάρμοζαν ανενδοίαστα «για να φύγει ο ξένος που ήρθε από το πουθενά κι έγινε νοματαίος».

Ο δόλιος ο Κασσελάκης, άπειρος καθώς ήταν στην ελληνική κομματική πραγματικότητα, έπεσε στις παγίδες που του έστηναν και που τελικά παραβιάζοντας κατάφωρα το Καταστατικό Και του Σύνταγμα τον έβγαλαν από τη διαδικασία εκλογής νέου προέδρου. Στη ζωή όταν γλιστρήσεις ηθελημένα σε παίρνει ο κατήφορος. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αφού μετά τον ετσιθελικό αποκλεισμό του Κασσελάκη, προχώρησαν σε μια σειρά αντιδημοκρατικών σταλινικών μεθόδων με σκοπό να γίνει ένα «συνέδριο» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Κι αφού η βάση ήταν απείθαρχη στη θέληση της νομενκλατούρας αποβλήθηκε από το ψευτοσυνέδριο, ώστε αυτό να είναι απολύτως ελεγχόμενο από τους γραφειοκράτες και να μην επαναληφθεί για 2η φορά το ίδιο λάθος.

Η κατάργηση κάθε έννοιας εσωκομματικής δημοκρατίας, η αντικαταστατικές ενέργειες, η απαξιωτική και προσβλητική συμπεριφορά προς τους εκλεγμένους συνέδρους, έκαναν το ποτήρι να ξεχειλίσει και να οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια νέα μεγάλη διάσπαση με αποχώρηση εκατοντάδων στελεχών και χιλιάδων μελών και την ίδρυση ενός νέου κόμματος από τον Στέφανο Κασσελάκη.

Η Αριστερά αν είχε κάτι να καυχηθεί στην ιστορική της πορεία ήταν η πίστη σε αξίες και ιδανικά, η τήρηση της δημοκρατίας σε όλες τις βαθμίδες, ο απόλυτος σεβασμός των μελών και η απαξίωση της εξουσίας ως θεσμού. Μετά από όσα έγιναν, τουλάχιστον στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έμεινε τίποτα όρθιο και οι αντίπαλοι της Αριστεράς επιχαίρουν γιατί τελικά «όλοι το ίδιο είμαστε»!

Οι Συριζαίοι εξέλεξαν αρχηγό της αρεσκείας τους και δηλώνουν ευχαριστημένοι από την προσέλευση 70.000 ψηφοφόρων στην εκλογική διαδικασία, όταν στην εκλογή Κασσελάκη είχαν προσέλθει 150.000 και στην πρόσφατη εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ περίπου 300.000. Κι αφού δηλώνουν ικανοποιημένοι από τον αριθμό αυτό, προσπαθούν να παρουσιάσουν τις αντιδημοκρατικές διαδικασίες που εφάρμοσαν «ως καλώς καμωμένες»! Κι επειδή , όπως προείπαμε, όταν σε πάρει ο κατήφορος δεν σταματάς πουθενά, άρχισαν να λασπολογούν κατά όσων αποχώρησαν και να χαρακτηρίζουν τους βουλευτές που ανεξαρτητοποιήθηκαν «ως αποστάτες», ενώ είναι γνωστό  ότι όλοι αυτοί δεν έφυγαν, τους έδιωξαν! Έφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να ισχυρίζονται ότι κανείς δεν εμπόδισε τους συνέδρους να μπουν μέσα κι ότι μόνοι τους κρατούσαν την πόρτα κλειστή! Απύθμενο θράσος που θα οδηγήσει σε χειρότερη πολιτική κατάπτωση αυτούς που κάποτε δήλωναν αριστεροί δημοκράτες και ορκίζονταν στις καταστατικές δημοκρατικές διαδικασίες.  Γιατί όταν δεν αναγνωρίζεις το λάθος ή τα λάθη σου, όταν δεν μετανοείς, όταν δεν ζητάς μια έστω και προσχηματική συγνώμη, τότε το τέλος σου δεν είναι μακριά.

Γιάννης Μητράκος