Σχεδόν 80 χρόνια από τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και όλα όσα αρνητικά ακολούθησαν (Πόλεμος Κορέας, Ψυχρός Πόλεμος, Πόλεμος Βιετ Ναμ, Πόλεμος Αφγανιστάν, διάλυση και βομβαρδισμός Γιουγκοσλαβίας κλπ) το δυτικό πολιτικό προσωπικό του πλανήτη μας κι όχι μόνο μοιάζει ανεπίδεκτο μαθήσεως και κάθε φορά παίζει με τις ζωές των ανθρώπων, επιδεικνύοντας έναν απαράδεκτο κυνισμό όπως συμπυκνώθηκε στη διατύπωση της Δύσης περί «παράπλευρων απωλειών» κατά τους βομβαρδισμούς με βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου στην πάλαι ποτέ γειτονική μας Γιουγκοσλαβία.

Αν και «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» εμείς θα απευθύνουμε τα αμείλικτα ερωτήματα που θέλουμε να πιστεύουμε ότι απασχολούν την πλειονότητα των απλών ανθρώπων όπου γης.

Με ποιο δικαίωμα κάποιοι προσπαθούν να επιβάλλουν το δίκαιο του ισχυρότερου στον πλανήτη μας;

Με ποιο δικαίωμα ασκούν βία κατά των αμάχων εν ονόματι της εξοντώσεως των αντιπάλων τους, οδηγώντας στο θάνατο αθώους ανθρώπους, γυναίκες και παιδιά;

Με ποιο δικαίωμα ο ισχυρός καταστρέφει τις κατοικίες και τις δημόσιες υποδομές μιας χώρας, που χρειάστηκαν δεκαετίες για να δημιουργηθούν;

Με ποιο δικαίωμα μετατρέπονται φιλήσυχοι άνθρωποι νοικοκυραίοι σε πρόσφυγες κι αναζητούν απεγνωσμένα σωτηρία γι’ αυτούς και τα παιδιά τους;

Με ποιο δικαίωμα υπονομεύεται η δημόσια υγεία των πληθυσμών των χωρών που δέχονται επίθεση κι οδηγούνται σε ανθρωπιστική κρίση που χαρακτηρίζεται από υποβάθμιση της ζωής, ασιτία κι έλλειψη πόσιμου νερού;

Με ποιο δικαίωμα αμφισβητείται το δικαίωμα των αδυνάτων να έχουν δική τους πατρίδα, δικό τους κράτος και να ζουν με αξιοπρέπεια τη ζωή τους;

Με ποιο δικαίωμα μπορεί μια ισχυρή στρατιωτικά χώρα να εισβάλλει σε ξένα εδάφη, να εξοντώνει τους αντιπάλους της σε ξένη επικράτεια, να βομβαρδίζει πόλεις και χωριά εν ονόματι του προσχηματικού δικαιώματος της αυτοάμυνας;

Με ποιο δικαίωμα ο μονίμως επιτιθέμενος αμφισβητεί και καταγγέλλει την ανταπάντηση των αντιπάλων του;

Με ποιο δικαίωμα πολιτικοί και στρατοκράτες υπονομεύουν τη γεωπολιτική σταθερότητα κατά το δοκούν και δημιουργούν συνθήκες γενικής πολεμικής σύρραξης;

Με ποιο δικαίωμα μια χώρα εγκαλεί τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, όταν αυτός δεν ταυτίζεται με τις πολεμοχαρείς επιδιώξεις της;

Με ποιο δικαίωμα κάποιοι ανεγκέφαλοι πολιτικοί και στρατιωτικοί αναμοχλεύουν τις διαφορές, τα μίση και τα πάθη, διαιωνίζοντας το μίσος και τη βία μεταξύ των ανθρώπων;

Με ποιο δικαίωμα στηλιτεύονται συλλήβδην ως τρομοκράτες όσοι αγωνίζονται για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την πατρίδα και τον κατατρεγμένο  λαό τους; Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι ισχυροί σε όλα τα μέρη του κόσμου απέδιδαν αυτήν την κατηγορία σε όσους αντιστέκονταν στις βάρβαρες επιδιώξεις τους (τρομοκράτες οι Έλληνες αντιστασιακοί της Κατοχής, τρομοκράτες οι Κύπριοι αγωνιστές, τρομοκράτες οι Βιετκογκ, τρομοκράτες οι Παλαιστίνιοι που έμειναν χωρίς πατρίδα…).

Με ποιο δικαίωμα η υπερδύναμη των ΗΠΑ επεμβαίνει και στηρίζει κάθε φορά το άδικο και τη βία, αδιαφορώντας για την παγκόσμια ειρήνη;  

Και τέλος πως μπορεί ένας ηλικιακά αδύναμος και απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ να καθορίζει το μέλλον του κόσμου;

Υ.Γ.: Όχι ότι είναι καλύτερος ο φιλόδοξος τέως Πρόεδρος που με δηλώσεις του πλειοδότησε στηρίζοντας τους Σιωνιστές του Ισραήλ, μην τυχόν και χάσει τη στήριξη του παντοδύναμου εβραϊκού λόμπι στις επερχόμενες εκλογές.

Γιάννης Μητράκος