Ο σχολιασμός αυτός αφορούσε την εγκατάλειψη δύο μεταλλικών κουφαριών αυτοκινήτων από τους ιδιοκτήτες τους, το ένα στην είσοδο του Καραβά και το άλλο στη θέση «Μετόχι» πάνω από τον προσφυγικό οικισμό της Νέας Λιβεράς στο δρόμο προς το μοναστήρι του Καστρίου.

Χτες το απόγευμα ανεβήκαμε με τη σύζυγό μου στην ιστορική Μονή για να συμμετάσχουμε στην Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο που τελεί   κάθε Τετάρτη στις 6:30 μ.μ. η Καθηγουμένη μοναχή Ειρήνη και ο ιεροδιάκονος-ιεροκήρυκας της Μητροπόλεώς μας π. Αρσένιος.

Οποία έκπληξις! Τα δύο μεταλλικά κουφάρια είχαν αποσυρθεί από τις θέσεις εγκατάλειψής τους και το τοπίο είχε αποκατασταθεί στην πρώτη φυσική κατάστασή του. Δεν γνωρίζω ποιος αρμόδιος από το Δήμο Σπάρτης ευαισθητοποιήθηκε κι έδρασε άμεσα κι αποτελεσματικά, αλλά αισθάνομαι πιεστική την ανάγκη να του εκφράσω δημόσια το δίκαιο έπαινο! Σε μια εποχή αδιαφορίας και παθητικότητας φαίνεται πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με ενδιαφέρον για τον τόπο μας και πρέπει να τους στηρίζουμε ηθικά για να υπάρχει συνέχεια στο έργο τους.

Και μια έκκληση προς τους συμπολίτες μας: Το φυσικό περιβάλλον (χώρος, αέρας, νερό) αποτελεί κοινό αγαθό και δεν ανήκει σε κανέναν ξεχωριστά. Κανείς, λοιπόν, δεν έχει το δικαίωμα να το υποβαθμίζει, να το  ρυπαίνει και να το καταστρέφει, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Αλλά και οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι ανάγκη να βρίσκονται σε εγρήγορση, να εντοπίζουν το συντομότερο δυνατό «τα κακώς κείμενα» και να τα αποκαθιστούν, επιβάλλοντας και τις προβλεπόμενες ποινές σε όσους νομίζουν ότι τα πάντα είναι «τσιφλίκι» τους!

Γιάννης Μητράκος