Δεν πέρασε πολύς χρόνος, όταν άκουσα από τον τ. Υπουργό και Πρύτανη κ. Πανούση πως «…σε μια δεκαετία, δεν θα υπάρχει σχολείο αφού όλα πλέον γίνονται ψηφιακά». Ανέφερε μεταξύ άλλων πως «… αμφιβάλλει για το τι δουλειά γίνεται στα σχολεία» και «…στον πρώτο σεισμό, ο δάσκαλος είναι πρώτος που φεύγει από την τάξη». Στην συνέχεια ο κ. Μαστρογιάννης έκανε λόγο για «…καθηγητές με ελλιπείς δεξιότητες». Τέλος, ο κ. Πανούσης επισήμανε ότι «..οι νέοι βρίσκουν εύκολα όπλα σήμερα άλλα δεν ξέρουν την χρήση τους» και προέβλεψε ότι «…τα πράγματα θα χειροτερέψουν».

               Ακόμη και μετά την εκδήλωση, φίλοι μου επιβεβαίωσαν ότι δεν …με γέλασαν τα αυτιά μου. Σε μια ακόμη εκδήλωση, οι «ειδήμονες» αντιμετώπισαν ως σάκο …του μποξ το εκπαιδευτικό λειτούργημα προκειμένου να απαλλαγούν από τις ευθύνες τους και να «κοιμηθούν ήσυχα το βράδυ». Είκοσι και πλέον χρόνια στα σχολεία της Λακωνίας,ουδέποτε φυσικά καταγράφηκε περιστατικό όπου δάσκαλος διανοήθηκε να αφήσει απροστάτευτους τους μαθητές του – πόσο μάλλον σε περίσταση σεισμού -, μολονότι τα διδακτήρια που εργάζονται έχουν ήδη… «βγει στην σύνταξη». Επίσης, αδυνατώ να αντιληφθώ πως το laptop που θα υποκαταστήσει την δασκάλα στα ακριτικά νησιά και τις βουνοκορφές της πατρίδας μας, θα έχει την συναίσθηση να ενθαρρύνει τον μαθητή που δεν θα έχει όρεξη για μάθημα να συνεχίσει την προσπάθεια, επειδή οι γονείς διαπληκτίστηκαν διότι ….η ψαριά δεν ήταν καλή ή η σοδειά καταστράφηκε. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι ο υπολογιστής… θα έχει σήμα.

 Κι επειδή ο παριστάμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ΄ μίλησε για «…Θεό και αγάπη», ας έχουν κάποιοι υπόψιν τους ότι «..όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή – έστω και «ψηφιακή»…

 Είναι επίσης αλήθεια πως στις μέρες μας οι νέοι βρίσκουν εύκολα όπλα παντού. Ο έφηβος όμως, ο μαθητής αμφισβητεί καθημερινά – όταν δεν απειλεί – τον άνθρωπο που επιχειρεί να του διδάξει πως το πιο σημαντικό «όπλο» στην ζωή είναι ο διάλογος και τα επιχειρήματα, η ορθή χρήση του λόγου, αφού γνωρίζει πως ο συνομιλητής του, καίτοι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών και γνώστης τριών ξένων γλωσσών, έχει πρώτο μισθό μικρότερο και από τον… ανειδίκευτο εργάτη, γιατί η Πολιτεία τον θέλει «σκυφτό». Αντίθετα, το «εύκολο χρήμα», τα πρότυπα της Eurovision και των τράπερς υπόσχονται μια «ζωή χωρίς στερήσεις».

               Τι δεν λέχθηκε όμως στην συγκεκριμένη εκδήλωση που ίσως πίστευα πως θα ακούσω;

 Δεν λέχθηκε πως οι αριθμοί που καταγράφονται και αναφέρονται στις πλατφόρμες και στις έρευνες - χρονικά - δεν αφορούν τις σχολικές μονάδες εν λειτουργία - με τους εκπαιδευτικούς παρόντες - άλλα λαμβάνουν χώρα τις απογευματινές ώρες, όταν τα σχολεία παραμένουν αφύλακτα από Σχολικούς φύλακες διότι η τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχει αντίστοιχους πόρους, αφύλακτα σε κάθε είδους «δοσοληψίες»...

 Σε μια αίθουσα κατάμεστη από αστυνομικούς ως οικοδεσπότες, ουδείς τόλμησε να πει ότι δεν υπάρχει προσωπικό για περιπολίες – πρόληψη παραβατικότητας – στους δρόμους και στις πλατείες, αφού εντέλλονται να προστατεύουν τις οικίες των πολιτικών και των τηλε-σταρ…

 Δεν λέχθηκε ότι τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης διανέμονται στους «ολιγάρχες» αυτής της χώρας., αντί να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή νέων διδακτηρίων όπου θα ανθίσουν οι εκπαιδευτικοί, πολιτιστικοί και αθλητικοί όμιλοι τα απογεύματα. Στα κοντέινερ και στα υπόγεια των πολυκατοικιών δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν η ρομποτική, ο χορός και το θέατρο….

 Δεν αναφέρθηκε πως γενεσιουργός αιτία περιστατικών βίας είναι η ανυπαρξία αθλητικών χώρων, όπου οι νέοι θα εκτονωθούν και θα αναδειχθεί η άμιλλα – ακούστηκε ότι είναι ζητούμενο -, την ώρα που ο «ερασιτεχνικός» αθλητισμός είναι πανάκριβη δραστηριότητα για την ελληνική οικογένεια…

 Επίσης, το πρόβλημα εντοπίστηκε στην ελληνική οικογένεια καθώς «…αποτελεί εχθρό του Κράτους» κατά τον Στ. Ράμφο. Κανείς όμως δεν είπε ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι καρπός της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού από τα καρτέλ της ενέργειας, των καυσίμων και των τραπεζών. Άλλωστε, τα ελληνικά κόμματα έχουν παραδεχθεί ότι διέλυσαν την «μεσαία τάξη» και από κράτος πρόνοιας,έχουμε γίνει κράτος επιδομάτων. Σήμερα η ελληνική οικογένεια – πλην όσων διακινούν «μαύρο χρήμα» - αγωνίζεται και συχνά καβγαδίζει για το αν θα πληρωθεί πρώτα ο λογαριασμός του ρεύματος ή η δόση του δανείου για το σπίτι που κατάσχεται.

 Σταχυολογώντας τα της εκδήλωσης, θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσω την παρατήρηση του Αντ/ρχη Λακωνίας Θ. Βερούτη για το πώς οι κηδεμόνες αντιμετωπίζουμε τους δασκάλους των παιδιών μας . Βλέπετε οι πλατφόρμες καταγγελιών άνοιξαν την όρεξη σε όσους έχουν «προσωπικά θέματα» και το να στείλεις τον δάσκαλο του παιδιού σου στον Εισαγγελέα είναι …μόδα. Απροστάτευτος από την κείμενη Νομοθεσία ο εκπαιδευτικός, ανίσχυρος στο να επιβάλλει «μέτρα θεραπείας» στην παραβατικότητα ακόμη και εντός της σχολικής μονάδας, υποχρεούται να ανέχεται τους κάθε είδους «νταήδες» κάθε ηλικίας…

 Έχω την αίσθηση όμως ότι τελικά συμφώνησα σε κάτι με τον τ. Υπουργό κ. Πανούση, στην αναφορά του για την «προσωπική ευθύνη». Δίχως επεξηγήσεις. Κάποτε οι δάσκαλοι έλεγαν ότι ο μαθητής είναι ο καθρέπτης της οικογένειας. Ο θυμόσοφος λαός πάλι έλεγε «…ό, τι σπέρνεις, θερίζεις». Αν αναλογιστείτε τα παραπάνω, μπορεί στο μέλλον να μειωθούν τα περιστατικά νεανικής παραβατικότητας και όχι μόνο. Το ίδιο ισχύει και για όσους κυβερνούν αυτό τον τόπο…

Χανδόλιας Σπύρος
Δάσκαλος, Αιρετός ΠΥΣΠΕ Λακωνίας
Μέλος Δ.Σ. ΣΕΠΕ «Ο ΠΛΗΘΩΝ»