«Αλλαγή με Αντώναρο;» από τον Βαγγέλη Μητράκο

Ναι! Ο Αλέξης Τσίπρας και οι πραιτοριανοί του στον ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν κι αυτό: Στο κατάστρωμα που κάποτε στάθηκαν όρθιοι και μόχθησαν και βασανίστηκαν για την προκοπή του Λαού, για τη Δημοκρατία, για την Ελληνική Αριστερά και τον Δημοκρατικό Δρόμο προς τον Σοσιαλισμό, ο Ηλίας Ηλιού, ο Γρηγόρης Φαράκος, ο Μπάμπης Δρακόπουλος, ο Νίκος Καρράς, ο Αντώνης Μπριλλάκης, η Λιλή Χατζηγεωργίου, ο Τάκης Μπενάς, ο Γιάννης Μπανιάς, ο Λεωνίδας Κύρκος και τόσοι άλλοι (γνωστοί και άγνωστοι) αγνοί, αριστεροί, ιδεολόγοι αγωνιστές, ο Αλέξης Τσίπρας και οι πραιτοριανοί του στον ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν τον Αντώναρο!

Η επιλογή του Αντώναρου ως υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά το πρόσωπο «Αντώναρος», έχει μιαν ιδιαίτερη σημειολογία και ταιριάζει απόλυτα μ’ αυτό το πολιτικό μωσαϊκό, το οποίο καταχρηστικά ονομάζεται, σήμερα, «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ».

Η σημειολογία του φαινομένου «Αντώναρου» έγκειται στο γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι πραιτοριανοί του, έχοντας μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα απόλυτα αρχηγικό, συστημικό κόμμα, χωρίς αριστερή ιδεολογική ταυτότητα και χωρίς αριστερή κυβερνητική πρόταση προς τον Λαό κι έχοντας απολέσει την έξωθεν αριστερή μαρτυρία με την κυβερνητική τους 4ετία, η οποία πρόσθεσε ένα ακόμα βαρύ μνημόνιο στις πλάτες του Λαού, επιδιώκουν, σήμερα, την προσωπική πολιτική τους επιβίωση, με καταγέλαστες παρομοιώσεις του Αλ. Τσίπρα με τον Α. Παπανδρέου και του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της «Αλλαγής» του ’81, έχοντας μετατραπεί σε πολιτικό καταφύγιο των «ορφανών» του ΠΑΣΟΚ, ποντάροντας, συγχρόνως, σε ελπίδες εκλογικής ενίσχυσης από την καραμανλική δεξιά, στης  οποίας τον ηγέτη έχουν παράσχει, διαχρονικά, πλήρη κάλυψη και απενοχοποίηση για την κυβερνητική του θητεία και τις βαρύτατες ευθύνες του για την χρεοκοπία της χώρας. Τέλος, δεν είναι πολιτικά αμελητέο και το γεγονός πως η διαχείριση από τον κ. Τσίπρα και τους συν αυτώ του θέματος του αποκλεισμού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ από τις εκλογές, έδωσε το δικαίωμα στη ΝΔ να προβάλλει ως μοναδική υπέρμαχος της δημοκρατικής νομιμότητας και (το χειρότερο) έχει οδηγήσει σε ένα κύμα υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ από τους αγανακτισμένους ακροδεξιούς. Είναι, άραγε, αυτό ένα φαινόμενο που προβληματίζει κανέναν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ή ισχύει το αλήστου μνήμης σλόγκαν «η ψήφος δεν έχει χρώμα»; Διότι, ακόμα, δεν έχουμε δει ούτε μια χλιαρή (έστω)  αντίδραση και δήλωση, πως ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ θέλει τις ψήφους των ακροδεξιών.

(«Αχ, πού ΄σαι, νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!» – Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ.)

Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώναρου το μόνο που κάνει σήμερα είναι να λειτουργεί ως ανάχωμα για την ανάπτυξη της  γνήσιας, ισχυρής και μαζικής (ανοιχτής στην κοινωνία) ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, που είναι η μόνη εναλλακτική επιλογή απέναντι στη χιονοστιβάδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Μιας ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ που να μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες και να κινητοποιήσει την κοινωνία και τους αριστερούς (όχι τους «Αντώναρους»), να προβάλλει ριζοσπαστικές προτάσεις, να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των λαϊκών στρωμάτων (συσπειρώνοντας κι ενεργοποιώντας τον λαό) και να παράγει αριστερή πολιτική μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες βάσης. Μιας γνήσιας ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ που θα μπορεί να ανακαλύπτει τον δρόμο της τεκμηρίωσης και της πολιτικής εκπαίδευσης του κόσμου για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού στη σημερινή εποχή αλλά και για τη δυνατότητά της. 

««Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο νέος αργεί να γεννηθεί και στο λυκόφως αυτό εμφανίζονται τα τέρατα», έγραφε ο Γκράμσι.

Ακόμη - και για πάντα - επίκαιρο!

Στην πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε, για να μην κυριαρχήσουν «τα τέρατα», ο ιστορικός ρόλος της Αριστεράς και η στρατηγική που πρέπει να υλοποιήσει, παίρνοντας υπόψη τις δραματικές εξελίξεις της εργασίας και της καθημερινότητας των τελευταίων δεκαετιών, είναι μια ριζική επανάσταση κουλτούρας, με νέες ιδέες και απόψεις.»

Ρούλης Κοκελίδης, καθηγητής Πανεπιστημίου της Μπολόνια

Σπάρτη 21-4-2023

Βαγγέλης Μητράκος