Έχει ιδιαίτερη αξία να παρουσιάσουμε με συνοπτικό τρόπο και να σχολιάσουμε το αφήγημα κάθε κόμματος μέσω του οποίου παρουσιάζεται στο εκλογικό σώμα, επισημαίνοντας την ανάγκη της υπευθυνότητας και της μετεκλογικής συνέπειας.

Ας ξεκινήσουμε ιεραρχικά από την κυβερνητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία δια του αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη ισχυρίζεται ότι μόνο μια αυτοδύναμη δική της κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει ασφάλεια και σταθερότητα για τη χώρα. Κατά συνέπεια, επειδή οι εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής, που θα αποτυπώσει την πραγματική εκλογική δύναμη των κομμάτων, αποκλείεται να υπάρξει αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία σχεδιάζει να μας οδηγήσει σε δεύτερες πιθανόν και τρίτες εκλογές μέχρι να εξασφαλίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία.

Μερικές παρατηρήσεις και σχολιασμοί:

• Μετά το 1974 είχαμε μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις οι οποίες μας οδήγησαν το 2009 στην απόλυτη χρεωκοπία και μας έβαλαν στην περιπέτεια των μνημονίων.
• Μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις ήταν αυτές που αποδείχτηκαν ανίσχυρες στην αντιμετώπιση κρίσεων που οφείλονταν σε φυσικά αίτια (σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες, χιονοπτώσεις).
• Μονοκομματική αυτοδύναμη κυβέρνηση είχαμε την τελευταία περίοδο που οι Τούρκοι αποθρασύνθηκαν και «βόλταραν» στο Αιγαίο, προκαλώντας την εθνική μας αξιοπρέπεια.
• Μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις ήταν αυτές που επέτρεψαν τη διολίσθηση του κράτους μας προς τη διαφθορά και την καταρράκωση των δημοκρατικών θεσμών (παρακολουθήσεις).

Περνάμε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εστιάζεται στην ανάγκη συγκρότησης προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας την επομένη των εκλογών και με προοπτική τετραετίας.

• Το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι προσαρμοσμένο στο σύστημα της απλής αναλογικής το οποίο ψηφίστηκε επί των ημερών της διακυβέρνησής του.
• Η πρόταση για την προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας απευθύνεται πρωτίστως στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και δευτερευόντως στο ΜΕΡΑ 25 του Γιάννη Βαρουφάκη.
• Το ζητούμενο σε σχέση με το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανταπόκριση των εν δυνάμει κυβερνητικών εταίρων, οι οποίοι ακόμα «κρατούν τα χαρτιά τους κλειστά».
• Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ρεαλιστική πρόταση για μια σταθερή και αποτελεσματική κυβέρνηση, που θα κληθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να εμπνεύσει και πάλι τη λαϊκή εμπιστοσύνη προς τα δημοκρατικά κόμματα. 

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επιδιώκει την πολιτική του ανάσταση μέσω της εξασφάλισης διψήφιου ποσοστού στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ο Πρόεδρός του και τα στελέχη του μιλούν για την ανάγκη να υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας με βάση μια προγραμματική συμφωνία, χωρίς να αποκλείουν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Προβάλλουν δε την αξίωση να αποκλειστεί από την πρωθυπουργική θέση ο αρχηγός του 1ου κόμματος στο όνομα της συνεργασίας. Αποφεύγουν μάλιστα να μιλήσουν «ανοιχτά» για το πρόσωπο που επιθυμούν για τη θέση του πρωθυπουργού.

• Το αφήγημα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κινείται σε «θολά νερά» και με την υιοθέτηση του όρου «δημοκρατική παράταξη» αποφεύγεται ως τώρα η τοποθέτησή του στον πολιτικό χάρτη. Είναι κέντρο, είναι κεντροαριστερά, είναι σοσιαλιστές, είναι σοσιαλδημοκράτες, τι είναι τέλος πάντων;
• Αφήνει την πόρτα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ «μισάνοιχτη», αφού βάζει ως όρο να μην είναι ο αρχηγός του πρωθυπουργός έστω κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι 1ο κόμμα.
• Μισοκλείνει το μάτι και προς τη Νέα Δημοκρατία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι παρά τις καταγγελίες για την κυβερνητική θητεία της θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος μετεκλογικός διάλογος επί προγραμματικών θέσεων.

Το ΚΚΕ συνεχίζει το διαχρονικό πολιτικό του αφήγημα που λέει ότι μόνο με την εκλογική ενίσχυση του κόμματος θα τιμωρηθούν οι κομματικές δυνάμεις που είναι υποταγμένες στο κεφάλαιο (εδώ βάζει συλλήβδην όλα τα άλλα κόμματα) και θα δικαιωθούν οι αγώνες του λαού.

• Είναι προφανές ότι το ΚΚΕ δεν συζητά καθόλου την προοπτική συνεργασίας με άλλα κεντροαριστερά και αριστερά κόμματα.
• Αδιαφορεί για το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση αφού τους θεωρεί όλους ίδιους και πιστεύει ότι μόνο με μαζικούς λαϊκούς αγώνες θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί η πλουτοκρατία.
• Με ποδοσφαιρικούς όρους προτιμά να βρίσκεται στην εξέδρα διαμαρτυρόμενο, παρά να βρίσκεται μέσα στο γήπεδο και να παίζει μπάλα!

Το ΜΕΡΑ 25 του Γιάννη Βαρουφάκη με το πολιτικό του αφήγημα προσπαθεί να δικαιώσει την πολιτική που εξέφρασε ο ιδρυτής του ως υπουργός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του για «στροφή» και για συμβιβασμό και προβάλλει ένα δικό του μαχητικό προφίλ αντίθετο με τις ευρωπαϊκές υπαγορεύσεις. Δεν αποκλείει την προοπτική μια κυβέρνησης συνεργασίας των αριστερών και κεντροαριστερών προοδευτικών δυνάμεων αλλά βάζει ως προϋπόθεση την προεκλογική προγραμματική συμφωνία.

• Η στάση του ΜΕΡΑ 25 κινείται στην ίδια κατεύθυνση με αυτή του ΚΚΕ. Όλοι οι άλλοι είναι συμβιβασμένοι κι έτοιμοι να υπηρετήσουν κάθε αντιδραστική ευρωπαϊκή πολιτική εκτός από το ΜΕΡΑ 25!
• Πώς είναι δυνατό να υπάρξει προεκλογική προγραμματική συμφωνία όταν ο εν δυνάμει εταίρος (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας) θεωρείται και καταγγέλλεται ως «προδότης» και «συμβιβασμένος»;
• Άραγε ο αρχηγός του ΜΕΡΑ δεν αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική γενίκευση και η εξίσωση που επιχειρεί το κόμμα του μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας «κόβει» τις γέφυρες και το οδηγεί στο αδιέξοδο περιθώριο των κομμάτων διαμαρτυρίας;

Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου εστιάζει το αφήγημά της στην ανάγκη να ενισχυθεί εκλογικά με προοπτική στο μέλλον να κυβερνήσει αυτοδύναμα την Ελλάδα. Απορρίπτει εκ των προτέρων κάθε συζήτηση για κυβέρνηση συνεργασίας κι επιμένει ότι την  επομένη των εκλογών θα συνεργαστούν τα 3 μεγάλα κόμματα, γιατί ήδη συμφωνούν σε όλα!

• Ο κ. Βελόπουλος οφείλει να κατεβάσει τους εθνικοπατριωτικούς τόνους που τον αναγορεύουν στο μοναδικό Έλληνα, στο μοναδικό πατριώτη, ενώ όλοι οι άλλοι είναι εθνικοί μειοδότες!
• Πώς θα δικαιολογηθεί ο κ. Βελόπουλος μετά τις εκλογές αν δεν υπάρξει σύμπραξη των 3 μεγάλων κομμάτων, αλλά μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;
• Και τέλος πώς βλέπει η Ελληνική Λύση να λύνεται το πρόβλημα της συγκρότησης μιας βιώσιμης κυβέρνησης, όταν κάποια κόμματα, όπως αυτή, επιλέγουν τον άχαρο και μονήρη δρόμο της αυτοαπομόνωσης εν ονόματι της ιδεολογικής καθαρότητας; 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΡΑΚΟΣ