Παλαιότερα, τα αίτια και οι συνέπειες της λεξιπενίας ήταν απλώς ένα τυπικό θέμα έκθεσης για την προετοιμασία των υποψηφίων για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Μετά την κηδεία του εκλιπόντος αποτελεί θέμα εξέτασης από όλους τους αρμόδιους φορείς.

Για τους μικρούς μαθητές ή τους εφήβους ίσως το φαινόμενο να μπορεί να δικαιολογηθεί. Η τηλεκπαίδευση, ο εθισμός  στην τεχνολογία, η απομάκρυνση από το βιβλίο, αποτελούν λίγο πολύ παράγοντες που επιτείνουν το γλωσσικό πρόβλημα, το οποίο αποτυπώνεται στην δυσκολία της έκφρασης στον προφορικό και γραπτό λόγο, στην φτώχεια των ιδεών, στην περιορισμένη φαντασία, στο ανύπαρκτο λεξιλόγιο, στους σολοικισμούς. Όμως, είναι ακόμα παιδιά και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης των γλωσσικών τους δεξιοτήτων. Σε αυτό, βέβαια, μπορούν να συμβάλουν η οικογένεια, το σχολείο και όπως μέχρι πρότινος πίστευα και τα Μ.Μ.Ε.

Και το πίστευα, καθώς θεωρούσα πως μια από τις θετικές επιδράσεις τους ήταν ο πλούσιος και σύνθετος λόγος τους, με τον οποίο θα μπορούσαν να διοχετεύσουν στους νέους έναν ολόκληρο κόσμο γλωσσικής εμπειρίας. Δυστυχώς και μετά λύπης μου διαπίστωσα, όπως και πολλοί ακόμα, ότι οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμενοι δημοσιογράφοι δεν είναι σε θέση ούτε κατά διάνοια να ανταποκριθούν  στην υψηλή τους αποστολή με αποτέλεσμα να βομβαρδιστούμε από εκφράσεις, όπως «την βασιλομήτωρ», «ο τέως εκλιπών» και ακόμα χειρότερα «η τέα βασίλισσα»!

Χωρίς να παραβλέπω το μερίδιο ευθύνης της παιδείας και ακόμα της ίδιας της οικογένειας για την κατάσταση αυτή, δεν μπορώ παρά να τονίσω την ευθύνη της τηλεόρασης ειδικά, λόγω της εξέχουσας θέσης που κατέχει στην συνείδηση του κοινού και της καθημερινής σχέσης πομπού – δέκτη. Ο δημοσιογράφος ασκεί λειτούργημα. Οφείλει να τηρεί όλες ανεξαιρέτως τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά και να είναι άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας. Οφείλει να μορφώνεται και να επιμορφώνεται διαρκώς, να έχει υψηλές απαιτήσεις ο ίδιος από τον εαυτό του, να μην συγχωρεί λάθη και παραλείψεις, να γίνει θεματοφύλακας αυτής της μοναδικής στον κόσμο γλώσσας. Διαφορετικά, χωρίς καμιά πρόθεση κινδυνολογίας, δεν θα αποχαιρετούμε πια τέως βασιλείς, αλλά την ίδια μας την γλώσσα. Θα γίνει, μάλλον «τέα γλώσσα»

Κονίδη Ευγενία
Φιλόλογος