Εκτύπωση

https://www.spartorama.gr/articles/59154-marathonas---thermopules---salamina-i-souita-ton-persikon-polemon/

Spartorama - Print | Μαραθώνας - Θερμοπύλες - Σαλαμίνα: Η σουΐτα των περσικών πολέμων

Μαραθώνας - Θερμοπύλες - Σαλαμίνα: Η σουΐτα των περσικών πολέμων

Μαραθώνας - Θερμοπύλες - Σαλαμίνα: Η σουΐτα των περσικών πολέμων
Μουσική: Έφη Ιωάννου – Αναστασία Κόκκινου. Κείμενα: Δημήτρη Κατσαφάνα
Οδός Εμπόρων

Η ταυτότητα του έργου

 

Η σύνθεση του έργου ξεκίνησε το 2012 με τις Θερμοπύλες και ολοκληρώθηκε  το 2018. 

Όπως σημειώνουν  χαρακτηριστικά η Αναστασία Κόκκινου και η Έφη Ιωάννου:

«Θελήσαμε να παραδώσουμε και ένα μάθημα ιστορικής μνήμης μέσα από την τέχνη μας, την ασίγαστη αγάπη προς τους μαθητές μας και την πατρίδα μας. Ένα μάθημα, πρώτα-πρώτα για μας τις ίδιες, λυτρωτικό. Από το έργο μας έχουν εκτελεστεί μόνο οι Θερμοπύλες, από τον Μουσικό Όμιλο Σπάρτης, στα πλαίσια του 30ού «Σπάρταθλον» (2012).  Ευελπιστούμε  το έργο να παρουσιαστεί στη Σπάρτη σε πρώτη εκτέλεση το 2020, που συμπληρώνονται 2500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ενόψει αυτού του εορτασμού, θα οργανωθούν ποικίλες εκδηλώσεις υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. 

Είναι ανάγκη ζωτική για τη Σπάρτη, για όλους εμάς που ζούμε εδώ, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αναδείξουμε το νόημα της συμβολής της Σπάρτης και των Ελλήνων ευρύτερα που αντιστάθηκαν στους Πέρσες, ώστε να μιλάμε σήμερα για Ευρώπη. 

Η Σπάρτη ανήκει στο Δίκτυο Αρχαίων Πόλεων και αρμόζει να έχει κεντρική θέση στους εορτασμούς. Να είναι, μάλιστα, παραγωγός πρωτότυπων έργων που θα εκτελεστούν και αλλού, όχι μόνο αποδέκτης».

 

 

Παραθέτουμε παρακάτω

 

Α) Τα μελοποιημένα κείμενα. Πατώντας στους αντίστοιχους υπερσυνδέσμους μπορείτε να ακούσετε τα έργα.  

  • ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ (MARATHON)  

https://soundcloud.com/soundguyhielmi/marathon-persian-wars-suite-pt1

Γραμμένο για τετράφωνη μικτή χορωδία και επταμελή ορχήστρα (φλάουτο, όμποε, φαγκότο, δύο βιολιά, βιολοντσέλο, κρουστά).

 

  • 1ο κομμάτι: «Αισχύλον Ευφορίωνος...» Αισχύλος, επιτύμβιο επίγραμμα. Μελοποίηση: Αναστασία Κόκκινου 
  • 2ο κομμάτι: «The mountains look on Marathon», Byron, The Isles of Greece (απόσπασμα). Μελοποίηση: Έφη Ιωάννου 
  • 3οκομμάτι: «Άρξομαι δε από των προγόνων πρώτον...» Θουκυδίδης,  Περικλέους Επιτάφιος. Μελοποίηση: Αναστασία Κόκκινου 

 

  • «Θ ε ρ μ ο π ύ λ ε ς - Thermopylai»  

https://soundcloud.com/soundguyhielmi/thermopyles-final 

Μουσικό έργο γραμμένο για τετράφωνη μικτή χορωδία και επταμελή ορχήστρα (φλάουτο, δύο βιολιά, βιολοντσέλο, κιθάρα, σαντούρι, κρουστά). 

  • 1ο κομμάτι: «Ω ξείν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» (Σιμωνίδης). Μελοποίηση: Αναστασία Κόκκινου 
  • 2ο κομμάτι: «Θερμοπύλες» του Κ.Π. Καβάφη. Μελοποίηση: Αναστασία Κόκκινου 
  • 3ο κομμάτι: «Θερμοπύλες» του Νίκου Καζαντζάκη. Μελοποίηση: Έφη Ιωάννου 

Βίντεο στο youtube, από Η/Υ  http://www.youtube.com/watch?v=663Q3kDYMVg 

Απαγγελία: Δημήτρης Κατσαφάνας

 

  • ΣΑΛΑΜΙΝΑ - SALAMIS 

https://soundcloud.com/soundguyhielmi/salamina-persian-wars-suite-pt3 

Μουσικό έργο γραμμένο για τετράφωνη μικτή χορωδία και δεκαμελή ορχήστρα (φλάουτο, όμποε, φαγκότο, τρομπέτα, δύο βιολιά, βιολοντσέλο, κιθάρα, σαντούρι, κρουστά). 

  • 1ο κομμάτι: “The Salamis island” Byron, σε ελληνική μετάφραση. Μελοποίηση: Έφη Ιωάννου 
  • 2ο κομμάτι: «Ίτε παίδες Ελλήνων», από τους Πέρσες του Αισχύλου, μελοποίηση: Αναστασία  Κόκκινου 
  • 3ο κομμάτι: Ο θρίαμβος των Ελλήνων, μετά τη μάχη, σε μουσική της Αναστασίας Κόκκινου και κείμενο, στα αρχαία ελληνικά, του Τιμόθεου του Μιλήσιου, σωζόμενο απόσπασμα από τη χαμένη του τραγωδία Πέρσες.

 

Τα έργα διαρκούν περίπου ένα δεκάλεπτο το καθένα. 

Υπάρχει αφηγητής, για αρχή-ενδιάμεσα-τέλος. 

Τα κείμενα έγραψε ο Δημήτρης Κατσαφάνας.




Κείμενα του αφηγητή

για το μουσικό έργο

ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ - ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ - ΣΑΛΑΜΙΝΑ

Η σουΐτα των περσικών πολέμων

Έφης Ιωάννου – Αναστασίας Κόκκινου, Σπάρτη, 2012-2018

Δημήτρης Γ. Κατσαφάνας

Σπάρτη, Οκτώβριος του 2019


ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

(Εισαγωγικά)

Χίλια τόσα χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού, στην Ελλάδα μια καινούργια, παράξενη δύναμη άρχισε να έρχεται στο φως. Στην Ανατολή, προϋπήρχαν σπουδαίοι πολιτισμοί, αλλά τώρα είχαν σταματήσει ή είχαν εκλείψει. Στην Ελλάδα κάτι είχε ξυπνήσει μέσα στο νου των ανθρώπων. Κι αυτό το κάτι θα έφτανε στο μεγαλείο του ανθρώπου. Στις ψυχές των Ελλήνων πρωτάστραψε το φως, το μέσα φως. Στους αιώνες τους σκοτεινούς οι Έλληνες κοίταξαν γύρω τους πρώτα, μέσα στους αιώνες όμως, κοίταξαν πιο πολύ μέσα τους. Το σκοτάδι έφυγε από την ψυχή τους πρώτα. Και σαν φωτίστηκαν οι ψυχές των Ελλήνων πρώτα, ανέβασαν τους θεούς τους από τα σκοτάδια της γης στον διάφανο Όλυμπο. Κάτι ακόμα: ύψωσαν το φως σε σύμβολο ελευθερίας. Κανένα άλλο μνημείο δεν φανερώνει το ιδανικό τής ελευθερίας, την εξισορρόπηση των αντιθετικών δυνάμεων σε μια αιώνια αρμονία, όσο ο Παρθενώνας.


Τον Παρθενώνα δεν τον χτίσανε τυραγνισμένοι όχλοι,

καματερά ανθρωπόμορφα σπρωγμένα από τη βουκέντρα

φαρμακερά και αλύπητα δυνάστη αιματοπότη.

Τον Παρθενώνα με το λογισμό και με το τραγούδι

τον ύψωσαν των ελεύθερων οι λογισμοί εκεί όπου

και ο Νόμος πρωτόγινε της Πολιτείας προστάτης,

με το ρυθμό πρωτόγινε, κι ήταν κι αυτός τραγούδι.


Τον δρόμο στην ιστορία άνοιξαν οι Μαραθωνομάχοι και οι Σαλαμινομάχοι. Αλλά ο δρόμος αυτός προς τις νίκες των Ελλήνων περνάει από το Στενό των Θερμοπυλών που το πλάτυναν του βασιλιά τής Σπάρτης και των Τριακοσίων τα κορμιά, τόσο πολύ όσο είναι ο κόσμος.


Α΄ ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ (Σεπτέμβρης 490 π. Χ.)

Στην πεδιάδα του Μαραθώνα, 1η Σεπτέμβρη, 9.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς είναι παραταγμένοι απέναντι σε 300.000 Πέρσες. Ο Μιλτιάδης, ο Έλληνας πολέμαρχος, κάνει τη συνηθισμένη θυσία στους θεούς του πολέμου. Τα ιερά δείχνουν καλά, αίσια.

Ξαφνικά οι σάλπιγγες των Ελλήνων σκίζουν τον αέρα. Μπροστά οι ασπίδες, και η φάλαγγα των Αθηναίων ορμά ακάθεκτη διασχίζοντας την ακάλυπτη πεδιάδα, ώσπου με αλαλαγμούς φθάνουν τις γραμμές των Περσών. Ξαφνιάζονται από την παράτολμη επίθεση τόσων λίγων. Τους παίρνουν για τρελλούς. Η σύρραξη κρατάει ώρες. Οι Πέρσες τελικά σώζονται στα πλοία. Πεδιάδα και βουνά γύρω αντηχούν από τους αλαλαγμούς των Ελλήνων. Νίκησε το πρόσωπο και όχι η ανώνυμη μάζα.

Στην ελληνική παράταξη η κίνηση είναι φανερή, αντρίκια, ελεύθερη. Καμιά απειλή αρχηγού, για να μπει στον πόλεμο. Οι Έλληνες ξέρουν, από τον πρώτο ώς τον τελευταίο, γιατί χρωστούν να παλαίψουν. Το περσικό σκοτάδι απέναντι στο φως το ελληνικό. Είναι ο κόσμος του κρυφού και του σκοτεινού, όπου οι άνθρωποι είναι αμίλητοι, άβουλοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά τους σκοπούς του κράτους.

Στα μάτια κοιτάζει ο Έλληνας τους άρχοντές του, την ώρα που στην Ασία έπρεπε να κυλιστούν στο χώμα μπροστά στο βασιλιά τους. Γιατί στην Ελλάδα, η πολιτεία τούς πολίτες της τούς θέλει συνειδητούς, ελεύθερους συνεργάτες και όχι άβουλα όργανά της. Αυτό το πνεύμα, το υψηλό αίσθημα υπεροχής τής ελληνικής ζωής απέναντι στην ασιατική ακινησία, γέννησε την Ποίηση, την Τέχνη, τη Φιλοσοφία, την Δημοκρατία, τον Προμηθέα Δεσμώτη, την Αντιγόνη. Αυτό είναι το μεγαλείο του Ανθρώπου.

Τριάντα χρόνια μετά τη μάχη στο Μαραθώνα, το πρώτο που ιστόρησαν στην Ακρόπολη οι Αθηναίοι ήταν η μάχη του Μαραθώνα. Η Αθήνα τότε εκπροσωπούσε την Ελλάδα. Ο Σιμωνίδης θα γράψει το υπέροχο εκείνο επίγραμμα:


Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι

χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν.


[Ακολουθεί ΧΟΡΩΔΙΑ]


Β΄ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ (480 π. Χ.)

Δέκα χρόνια μετά τον Μαραθώνα, oι Πέρσες έρχονται να πάρουν εκδίκηση. Να τελειώνουν, επιτέλους, με τους Έλληνες. Ποτέ ώς τότε ο γνωστός κόσμος δεν είχε ιδεί τόσα αμέτρητα πλήθη, όσα υπό τον Ξέρξη. Ποικιλία 46 εθνών. Το καθένα με τη δική του παρδαλή στολή, με τον δικό του οπλισμό, όπλα φοβερά για αγώνα σε παράταξη.

Ο Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτες και τους 700 Θεσπιείς τούτη την κρίσιμη ώρα της ιστορίας αγρυπνάει στις Θερμοπύλες. Το βλέπει. Ολοφάνερο: θα προδοθεί. Δεν θα μπορούσε τάχα ο Σπαρτιάτης βασιλιάς, για λόγους στρατηγικής, να υποχωρήσει, να διατηρήσει τη δύναμή του και να βρεθεί μαζί με τους άλλους Έλληνες χρήσιμος; Και βέβαια μπορούσε. Ο νόμος της Σπάρτης ήταν κυρίαρχος αλλά δεν είχε τηρηθεί πάντα, όπως μαρτυρεί η σπαρτιατική ιστορία. Ο νόμος, ο υπέρτατος δεσπότης της Σπάρτης, ήταν επιδεκτικός ερμηνείας. Ο Σπαρτιάτης ναύαρχος του ενωμένου ελληνικού στόλου, ο Ευρυβιάδης, την ίδια εκείνη ώρα, είχε υποχωρήσει μαζί με τον Θεμιστοκλή από το Αρτεμίσιο.

Ο Λεωνίδας προτίμησε την αείμνηστη εκείνη θυσία, δίνοντας το παράδειγμα στους υπόλοιπους Έλληνες, ότι η σωτηρία της Ελλάδας εξαρτάται από την ενωμένη αντίσταση όλων των Ελλήνων. Κάλλος αθάνατο στους αιώνες.

Ο Λεωνίδας, καταμεσής συγκρουομένων δυνάμεων, παρέμεινε στο Στενό των Θερμοπυλών πιστός στα κελεύσματα της Σπάρτης. Με τους νόμους η Σπάρτη μάθαινε στους πολίτες της τα ηθικά και κοινωνικά τους καθήκοντα. Η δική μας αντίληψη σήμερα για τον νόμο είναι ρωμαϊκή, ώστε δεν μπορούμε να φανταστούμε τον νόμο τόσο δημιουργικό, θετικό παράγοντα. Και μπορεί η Σπάρτη να μην ανέδειξε φιλοσόφους. Ανέδειξε όμως άνδρες και γυναίκες με ήθος. Πολλοί Έλληνες, αν και έβλεπαν τα ελαττώματα της Σπάρτης, ένοιωθαν έναν μεγάλο, φθονερό μάλιστα θαυμασμό προς το Σπαρτιατικό ιδεώδες. Τέτοιοι άνδρες ήταν οι Τριακόσιοι. Για τούτο και η απόφαση του Λεωνίδα, στη μεθόριο της ζωής και του θανάτου, πλάτυνε το Στενό των Θερμοπυλών από τα κορμιά των Τριακοσίων, έτσι που χωράει όλος ο κόσμος, που σημαίνει ότι για όλους έρχεται κάποτε η στιγμή να πούνε το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ.

[Ακολουθεί ΧΟΡΩΔΙΑ]


Γ΄ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ( Σεπτέμβρης 480 π. Χ.)

Μετά τις Θερμοπύλες, τα εκατομμύρια των Περσών κατεβαίνουν προς την Αθήνα. Μόλις που προλαβαίνουν να εκκενώσουν την πόλη οι Αθηναίοι. Γυναίκες και παιδιά μεταφέρονται στην Αίγινα και στη Σαλαμίνα. Τραγική μετανάστευση. Βλέπουν δακρυσμένοι την Ακρόπολη και τα σπίτια τους να καίγονται. Ο στόλος των Ελλήνων στο στενό της Σαλαμίνας, οι αρχηγοί συσκέπτονται.

Τριακόσια πολεμικά πλοία των Ελλήνων έχουν αποκλειστεί από 1207 περσικά. Νύχτα, σκοτάδι: περιμένουν οι Πέρσες να τούς επιτεθούν οι Έλληνες. Η νύχτα προχωράει και πουθενά να φανούν οι Έλληνες. Είχαν αγρυπνήσει περιμένοντας οι Πέρσες. Αλλά είχαν αγρυπνήσει και οι Έλληνες, για να χαράξει η αυγή. Και με το πρώτο φως, η σάλπιγγα των Ελλήνων βγάζει φλόγες. Υψώνεται βοή:


«Ω παίδες Ελλήνων, ίτε,

ελευθερούτε πατρίδ’ ελευθερούτε δε παίδας

γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη

θήκας τε προγόνων· νύν υπέρ πάντων αγών».


Τραγούδι χαρούμενο και δυνατό αντιλαλεί στους βράχους ολόγυρα. Αντρίκεια, ελεύθερη η κίνηση των Ελλήνων. Πολεμούν μέσα στο φως της ημέρας. Αν είναι να πεθάνουν οι Έλληνες στη Σαλαμίνα και δε γίνεται αλλοιώς, ας πεθάνουν τουλάχιστον όχι στο σκοτάδι, αλλά μέσα στο φως. Ξέρουν γιατί χρωστούν να παλαίψουν. Και νίκησαν. Νίκησε ο ελεύθερος πολίτης της Ελλάδας. Νίκησε το πρόσωπο, νίκησε η ποιότητα την ποσότητα, την απρόσωπη μάζα. Το ελληνικό πνεύμα, ο έλληνας πολίτης νίκησε τον ανατολικό δεσποτισμό.

Πρωταγωνιστής ο Θεμιστοκλής ο Αθηναίος. Δοξάστηκε σε όλη την Ελλάδα. Η Σπάρτη, η αγέρωχη αυτή πόλη, τίμησε τον Θεμιστοκλή με τιμές, τις οποίες μέχρι τότε κανείς μη Σπαρτιάτης Έλληνας δεν αξιώθηκε. Τόσο μεγάλο αγαθό ήταν για τον Έλληνα η πατρίδα. Πατρίδα σημαίνει έναν τρόπο ζωής, έναν τύπο πολιτισμού, ένα ανθρώπινο ήθος.

[Ακολουθεί ΟΡΧΗΣΤΡΑ - ΧΟΡΩΔΙΑ]


Δ΄ ΠΛΑΤΑΙΕΣ ( τέλη Αυγούστου 479 π. Χ.)

Στις Πλαταιές δόθηκε η τελευταία νικητήρια μάχη των Ελλήνων, εναντίον του Μαρδόνιου. Μετά τη Σαλαμίνα είχε ξεχειμωνιάσει στη Θεσσαλία. Η νίκη στη Σαλαμίνα έπρεπε να ολοκληρωθεί, να επικυρωθεί με μια άλλη τελική μάχη. Στις Πλαταιές, αγωνίστηκαν κατά των 300.000 του Μαρδόνιου οι Λακεδαιμόνιοι, οι Αθηναίοι και οι άλλοι Έλληνες. Ύστερα από στρατηγικές μετακινήσεις των αντιμαχομένων, επήλθε η σύρραξη. Χιλιάδες Πέρσες έπεσαν πολεμώντας ηρωικά. 1360 Έλληνες έπεσαν στο πεδίο της τιμής.

Πλουσιότατη η περσική λεία. Χρυσός και άργυρος, σκεύη πολυτελή, τάπητες και όπλα ποικίλα. Η καταστροφή ολοσχερής. Ο ίδιος ο Μαρδόνιος, μαχόμενος πάνω στο λευκό άλογό του, γενναίος, με εκλεκτούς χίλιους σωματοφύλακές του, κειτόταν ανάμεσα στους νεκρούς. Ένας από την Αίγινα λέει στον Παυσανία: «Τί τον κοιτάτε; Αυτοί αποκεφάλισαν τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και παλούκωσαν το κεφάλι του σε πάσαλο». Και ο νικητής σπαρτιάτης βασιλιάς τού απαντά: «Τί με συμβουλεύεις να κάμω; Τα ίδια; Ο Λεωνίδας είναι τιμημένος στις ψυχές όλων των Ελλήνων. Τέτοιες βέβηλες πράξεις ταιριάζουν στους βαρβάρους, όχι στους Έλληνες».

Σε τρίποδα χρυσό ο Σιμωνίδης θα γράψει το επίγραμμα σε δωρική γλώσσα:


«Ελλάνων αρχαγός, επεί στρατόν ώλεσε Μήδων

Παυσανίας, Φοίβω μνάμ’ ανέθηκε τόδε».


(Των Ελλήνων αρχηγός ο Παυσανίας, επειδή κατέστρεψε τον στρατό των Μήδων, αφιέρωσε στον Απόλλωνα αυτό εδώ, σε ανάμνηση).

Έπειτα από αιώνες, ο Μέγας Κωνσταντίνος θα μεταφέρει τούτο τον τρίποδα στην Κωνσταντινούπολη. Θα τον φέρει τελικά στο φως, το 1856, η αγγλική αρχαιολογική σκαπάνη.

[Ακολουθεί Μουσική - ΧΟΡΩΔΙΑ]


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μαραθώνας - Θερμοπύλες – Σαλαμίνα - Πλαταιές. Οι νίκες εκείνες ως στρατιωτικά γεγονότα είναι νίκες μικρότερες από άλλες, όπως του Μέγα Αλέξανδρου, του Αννίβα ή του Ναπολέοντα. Είναι μεγάλες όμως ως ηθικό γεγονός. Γιατί οι νίκες εκείνες χάραξαν το δρόμο της Ιστορίας. Αν νικούσε ο δεσποτισμός της Ασίας, δεν θα υπήρχε Παρθενώνας, δεν θα υπήρχαν ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης. Και φυσικά δεν θα υπήρχε η Ευρώπη της Αναγέννησης, δεν θα υπήρχε το πνεύμα της Ευρώπης που τροποποίησε τον κόσμο ολόκληρο.

Στη δεκαετία του 1950, μιλώντας πάνω στην Ακρόπολη , ένα μεγάλο πνεύμα της Ευρώπης και πρώτος υπουργός της Γαλλίας, ο Αντρέ Μαλρώ, θα εκφράσει τον θαυμασμό του «για τον λαό που προσευχήθηκε στον Παρθενώνα και στην Αγία Σοφία, για τον λαό που μόνο αυτός στον κόσμο γιορτάζει θριαμβευτικά το ΟΧΙ. Ο κόσμος, είπε, δεν ξέχασε ούτε ξεχνά ότι το πρώτο «ΟΧΙ» ήταν αυτό της Αντιγόνης και του Προμηθέα. Ο κόσμος θα θυμάται πάντα ότι, όταν το τελευταίο θύμα της ελληνικής Αντίστασης έγειρε στο χώμα για να περάσει την πρώτη του νύχτα, κοιμήθηκε στη γη που γέννησε την πιο υψηλή σκέψη, την πανάρχαιη άρνηση, αυτήν που πρόβαλε ο ελεύθερος άνθρωπος, κάτω ακριβώς απ’ αυτόν τον έναστρο ουρανό που ξαγρύπνησε τους νεκρούς της Σαλαμίνας».

Οι Έλληνες είμαστε ο αρχαιότερος και ιστορικότερος λαός της Ευρώπης. Η πρώτη, μα στέρεη καταβολή μας είναι οι αρχαίοι μας κλασικοί, η άλλη είναι «ο ένδοξός μας βυζαντινός ελληνισμός». Χρέος δικό μας είναι όχι να τους μιμηθούμε, αλλά να έχουμε το σθένος να αναμετρηθούμε μαζί τους, να δώσουμε τη δική μας προσωπική απάντηση στις προκλήσεις του καιρού μας. Να νοιώσουμε τον πόνο του αρχαίου Έλληνα, να τον κάνουμε δικό μας πόνο, να τον κάνουμε στήριγμα, για να κρατήσουμε τον δικό μας πόνο αλύγιστο μέσα στην Ιστορία, σήμερα προ παντός που συντελούνται σε πλανητικό επίπεδο ριζικές ανατροπές.

Η ελληνική αρχαία τριάδα του αγαθού, του καλού και του ωραίου είναι θρυμματισμένη στο βάθος του ορίζοντα και συνταράσσει τον συναισθηματισμό μας. Ο κόσμος μας αλλάζει ραγδαία σε πλανητικό επίπεδο. Όμως πάντα θα χρειαζόμαστε πολίτες σαν αυτούς που χάραξε «?ς ?εί» ο Επιτάφιος του Θουκυδίδη και σαν εκείνους που γέννησε η Σπάρτη, άνδρες με ήθος. Πάντα θα αναζητούμε τον άνθρωπο του μέλλοντος που θα ισορροπεί μέσα του τη λογική και την πίστη, τον άνθρωπο που θα βρεθεί μπροστά σε καινούργιους άθλους, όχι πια σαν εκείνους του ομηρικού Οδυσσέα. Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι έλληνας με νέο ένδυμα. Όχι επιστροφή χρονική προς το παρελθόν, αλλά επιστροφή προς το αναλλοίωτο και αιώνιο βάθος της ουσίας που συνέλαβε άπαξ ο Νους των Ελλήνων.

Δημήτρης Γ. Κατσαφάνας

Τελική διόρθωση, Σπάρτη, 2-9-2020

Βιβλιογραφία:

  • Ηροδότου Ιστορίαι, Ζ΄ Πολύμνια, Η΄ Ουρανία
  • Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. Β’
  • Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Γ’ και Δ΄
  • Ιω. Κακριδή, Φως Ελληνικό, Αθήνα 1963
  • Κωνσταντίνου Τσάτσου, Ελληνική Πορεία, Α΄ εκδ., Ίκαρος, Αθήνα χ.χ.
  • H. D. F. Kitto, Οι Έλληνες, εκδ. «η Δαμασκός», Αθήναι 1962


Τον επίλογο, για τη Μάχη των Πλαταιών, που χάρισε την τελική νίκη, γράφει με δική της πρωτοβουλία η Κωνσταντίνα Κατσαφάνα, μαθήτρια τής Β ? Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης. Ήδη προχώρησε τη σύνθεση αρκετά και αναμένουμε την ολοκλήρωσή της.


Λίγα βιογραφικά στοιχεία για τους συντελεστές του έργου

 

Ο Δημήτρης Κατσαφάνας γεννήθηκε στην Παλαιοπαναγιά Λακωνίας (1928). Μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται στη Σπάρτη, την οποία δεν θέλησε ποτέ να εγκαταλείψει. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δίδαξε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης καί διετέλεσε διαδοχικά Γυμνασιάρχης, Λυκειάρχης και Προϊστάμενος Διεύθυνσης Μέσης Εκπαίδευσης. Είναι ενεργό μέλος της "Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών" και του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός".

Παράλληλα προς το διδακτικό του έργο, τη σκέψη του απασχόλησε ο σύγχρονος φιλοσοφικός στοχασμός και η ιστορικότητα των Ελλήνων. (Biblionet)

 

Η Έφη Ιωάννου είναι πτυχιούχος Ανώτερων Θεωρητικών Ευρωπαϊκής Μουσικής, πτυχιούχος ενοργάνωσης πνευστών και διπλωματούχος Σύνθεσης.

Έχει ασχοληθεί με την εκμάθηση και τη διδασκαλία ποικίλων μουσικών οργάνων (πιάνου, κρουστών, τσέλου, σαξόφωνου κ.λπ.)

 

Η Αναστασία Κόκκινου είναι πτυχιούχος Φυσικής, Ανώτερων Θεωρητικών Ευρωπαϊκής Μουσικής, Βυζαντινής Μουσικής, Δρ. Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές και έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. 


Οι συνθέτριες έχουν διακριθεί με έργο τους στον 2ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΚΟΥ ΕΡΓΟΥ της Στέγης Ελληνικών Χορωδιών, 2014-15 (στίχοι Α. Κόκκινου - Μουσική Ε. Ιωάννου: http://www.youtube.com/watch?v=JklYKPeHIYU&feature=youtu.be



Από παλαιότερη ανάρτηση του Συνδέσμου Φιλολόγων Λακωνίας