«Ανάσταση στο Κοιμητήρι του Αϊ-Γιώργη», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Πού αλλού, εκτός από ένα Κοιμητήρι, θα ταίριαζε πιο πολύ τούτο το συγκλονιστικό μήνυμα του ειρμού της αναστάσιμης παννυχίδος;

Στις εννιάμισι το βράδυ του Μ. Σαββάτου, λίγο μετά που έδυσε ο ήλιος και άναψαν τα φαναράκια του ουρανού, η παλαιά γλυκόλαλη καμπάνα του Αϊ-Γιώργη της Σπάρτης, με κωδωνοκρούστη τον π. Αθανάσιο Σπηλιώτη, έστειλε παντού, ολόγυρα, το χαρμόσυνο κάλεσμα για τη Λειτουργία της Αναστάσεως, που, χάρη στην ευλογία του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Ευσταθίου και την αυταπάρνηση των ιερέων του Α. Νίκωνος Σπάρτης π. Αθανασίου Σπηλιώτη και π. Κων/νου Σκάλτσα, τελέστηκε για δεύτερη χρονιά, ενωρίτερον της συνήθους ώρας, έτσι όπως συνέβαινε και στα πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη, όπου ηρωικοί και αφοσιωμένοι ιερείς πήγαιναν από χωρίου εις χωρίον στη Σκιάθο για  «να (μη) μείνουν οι άνθρωποι οι χριστιανοί, οι ξωμερίτες, την ημέραν του Πάσχα, αλειτούργητοι.»

Τούτη τη «Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια» η θλιμμένη και απόκοσμη ερημιά του νεκροταφείου έσπασε σαν καθρέφτης που πέφτει χάμω  και γίνεται κομμάτια χίλια. Αυτό το βράδυ, πέρα από την αιώνια και αφοσιωμένη παράσταση και παρουσία των ψηλόλιγνων κυπαρισσιών, οι κεκοιμημένοι του Αϊ-Γιώργη είχαν και μια μεγάλη, ζωντανή συντροφιά, όλους αυτούς που «προσήρχοντο…μ? τ? καλά των ?νδύματα», κρατώντας τις λευκές λαμπάδες τους, για να κάνουν Ανάσταση μαζί τους. Κι από απέναντι, το ταπεινό εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη, φωταγωγημένο και στολισμένο γιορταστικά, ετοιμαζόταν να τους πέμψει το Αναστάσιμο Μήνυμα. Κι εκείνοι, οι κεκοιμημένοι, καταχαρούμενοι, είχαν ανάψει τα καντηλάκια τους ολόγυρα και χαμογελούσαν πλατιά στις φωτογραφίες τους κι ήταν έτοιμοι να λάβουν μέρος κι αυτοί στη Μεγάλη Χαρά της Ανάστασης.

Κι όταν άρχισαν οι θριαμβικές ψαλμωδίες, όλοι μαζί, ζωντανοί και κεκοιμημένοι, συνέψαλλαν και συνεόρταζαν. Κι όταν ο παπα-Θανάσης «προέκυψεν εις τα βημόθυρα, ψάλλων το «Δεύτε λάβετε φως», έλαμψε η εκκλησία μέσα κι έξω και βγήκαν οι νεκροί και οι τάφοι τους απ’ τα σκοτάδια στο Φως. Κι ύστερα, «εξήλθον όλοι εις το ύπαιθρον ν? ακούσωσι την Ανάστασιν. Γλυκείαν και κατανυκτικήν Ανάστασιν εν μέσω των ανθούντων δένδρων, ?των? υπό ελαφράς αύρας σειομένων ευωδών θάμνων, και των λευκών ανθέων της αγραμπελιάς».

Αναγνώσθηκε το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο και ακούστηκε σθεναρά η Μεγάλη και Ανεπανάληπτη εις τους αιώνας είδηση ότι ο ο εσταυρωμένος Ιησούς από τη Ναζαρέτ « ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε·». Κι όταν ετελεύτησε το Ευαγγέλιο κι έφτασε η μεγάλη στιγμή, το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών…» ακούστηκε στον Αϊ-Γιώργη τόσο δυνατό,  που αναταράχτηκε η γης και ρίγησαν οι πλάκες στα μνήματα και τα οστά σκίρτησαν, έτριξαν, χόρεψαν και αναπήδησαν, κατά την Θεία Εντολή που δόθηκε κάποτε στον Προφήτη Ιεζεκιήλ:

 …Προφήτευσον επί τα οστά ταύτα και ερείς αυτοίς: «τα οστά τα ξηρά, ακούσατε λόγον Κυρίου»…

Δεκάδες αναστάσιμα κεριά σπάθισαν τα σκοτάδια του Αϊ-Γιώργη με το Άγιο Φως κι έφεραν σ’ όλους το Μήνυμα της Αναστάσεως, αδερφώνοντας τούτη την επίγεια ζωή με τη ζωή την επουράνια.

«Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα, και ευφρανθώμεν εν αυτή.»

Χριστός ανέστη εκ νεκρών,

θανάτω θάνατον πατήσας,

και τοις εν τοις μνήμασι,

ζωήν χαρισάμενος.

Χριστός Ανέστη!

Και του χρόνου!

26-4-2022
Βαγγέλης Μητράκος