Η τακτική αυτή στην εποχή μας γνωρίζει μια επικίνδυνη κατάχρηση από την πληθώρα διαφόρων δημοσιολογούντων, οι οποίοι επωφελούνται από την άνθιση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να υπηρετήσουν ιδιοτελείς σκοπούς, επηρεάζοντας την ατομική και την κοινωνική κρίση των συνανθρώπων μας  επί διαφόρων θεμάτων. Πρόκειται κατ’ ουσία για μια υπονόμευση των θεμελίων της δημόσιας ζωής και του δημοκρατικού πολιτεύματος, αφού με τον τρόπο αυτό καλύπτονται οι ευθύνες ή οι ανομίες πολιτικών, οικονομικών και άλλων κοινωνικών παραγόντων κι επιτρέπεται η εξάπλωση της λεγόμενης διαφθοράς την οποία πολλοί καταγγέλλουν λεκτικά, αλλά δεν τολμούν να την αγγίξουν!

Ας δούμε ενδεικτικά μερικά πολυσυζητημένα παραδείγματα, τα οποία από αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν με την επιβολή αυτής της τακτικής της αναλήθειας.

Η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ και το σκάνδαλο με τις υπερτιμολογήσεις φαρμάκων της Νοβάρτις, αντί να ελεγχθούν εις βάθος και να αποδοθούν οι ευθύνες σε όσους εμπλέκονται, έχουν εξελιχθεί σε μια ύποπτη προσπάθεια για να κατηγορηθούν οι λίγοι δημοσιογράφοι που ασχολήθηκαν με αυτά κι αποκάλυψαν το σκοτεινό τους παρασκήνιο! Μόνο στη χώρα μας παρουσιάστηκε το φαινόμενο «όλοι» να παραδέχονται την ύπαρξη αυτών των σκανδάλων, αλλά να μην επιδιώκεται σε βάθος η διερεύνησή τους και η απόδοση ευθυνών. Κάποιοι, μάλιστα, τολμούν να επιχαίρουν γι’ αυτό και πετούν, κατά την προσφιλή τους συνήθεια, τη μπάλα στην εξέδρα!

Στο ζήτημα της πανάκριβης ενέργειας, που έχει τσακίσει τα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γίνεται προσπάθεια να αποτραπεί η συζήτηση για την άκριτα  βεβιασμένη και υπόπτως ασυλλόγιστη κυβερνητική ενέργεια να κλείσουν όλες οι λιγνιτικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος εν ονόματι της «πράσινης» ενέργειας (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες), κάτι που ευνοεί καταφανώς και μονομερώς τα γερμανικά συμφέροντα και την ίδια στιγμή  η Γερμανία κρατάει τις λιγνιτικές της μονάδες ανοιχτές μέχρι το έτος 2038! Η Κυβέρνηση αντί να πάρει την πρωτοβουλία για να γίνει μια σοβαρή συζήτηση από τις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και επιστημονικές δυνάμεις της χώρας και να χαραχτεί  μια κοινή και μακροπρόθεσμη ενεργειακή πολιτική,η οποία θα υπηρετεί πρωτίστως τα εθνικά μας συμφέροντα, χωρίς να παραβλέπει τον περιβαλλοντικό παράγοντα, πετάει και πάλι την μπάλα στην εξέδρα, αναπτύσσοντας  εκθέσεις ιδεών για τη λεγόμενη πλανητική κλιματική κρίση και το δήθεν ελιξήριό της: την «πράσινη» ενέργεια!

Η κυβερνητική παράταξη συμπλήρωσε πάνω από δύο χρόνια στην εξουσία την οποία κέρδισε αξιοποιώντας έναν επικοινωνιακό ορυμαγδό καταγγελιών κατά της προηγούμενης κυβέρνησης και πλουσιοπάροχων υποσχέσεων για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο ελληνικό κράτος. Έκτοτε σε κάθε σοβαρή κρίση επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση: «Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μη λες»! Είτε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, είτε στις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, είτε στις πλημμύρες, είτε στην περίθαλψη των σεισμοπαθών, είτε  στην πρόσφατη χιονόπτωση η μπάλα πηγαίνει  από την κυβερνητική πλευρά ολοταχώς για την εξέδρα με προφανείς δικαιολογίες, μετατόπιση ευθυνών, αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση κι επικοινωνιακά τερτίπια που πλέον «βγάζουν μάτι»! Κι από κοντά οι φιλοκυβερνητικοί κονδυλοφόροι που τα βλέπουν όλα «καλώς καμωμένα», μόνο που τους διαψεύδει περίτρανα η καθημερινή πραγματικότητα, που ζουν οι απογοητευμένοι πολίτες οι οποίοι πίστεψαν στα μεγάλα προεκλογικά λόγια.

Η πολιτική ζωή της χώρας μας, με κυβερνητική ευθύνη, βρίσκεται σε μια πρωτοφανή συνεχή κατάπτωση. Όσοι ζήσαμε τα χρόνια της Μεταπολίτευσης δεν μπορούμε να βρούμε καμία αναλογία του σημερινού τρόπου διακυβέρνησης με τη διακυβέρνηση λ.χ. των: Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, του Γεωργίου Ράλλη, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Καραμανλή και του Αλέξη Τσίπρα, παρά τα λάθη ή τις ελλείψεις τους. Και το πιο ανησυχητικό είναι πως ο ελληνικός λαός, ένας λαός που έχει αποδείξει στο παρελθόν την πίστη του στη Δημοκρατία, σήμερα έχει λουφάξει στην ψευτοασφάλεια του σπιτιού του εκφοβισμένος από αυτούς, που εργαλειοποίησαν ένα θέμα δημόσιας υγείας, όπως η πανδημία, για να του επιβάλλουν σε όλα τα επίπεδα της ζωής του την επικίνδυνη αρχή του  «κάτσε σπίτι», προκειμένου αυτοί να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους. Πλην, όμως, επέστη καιρός της πληρωμής!

Υ.Γ.:  Υπενθυμίζω ότι κυβερνητικός αξιωματούχος, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, επέρριψε ευθύνες στους εγκλωβισμένους της Αττικής Οδού γιατί… δεν έκατσαν στο σπίτι τους!

Γιάννης Μητράκος