Ήσουν και εξακολουθείς να παραμένεις ο άνθρωπος των εκπλήξεων. Την ώρα του μαθήματος (για όσους είχαν την χαρά και την τύχη να σε γνωρίσουν ως καθηγητή) αλλά κι έξω απ’ αυτή. Είχες πάντα κάτι καινούργιο να πεις, κάτι καινούργιο να προσφέρεις. Μα την μεγαλύτερη έκπληξη την προσφέρεις απλόχερα από εκεί που είσαι τώρα. Έρχεσαι και κρατάς συντροφιά ταυτόχρονα σε όλους όσους σε γνώρισαν. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό και κάθε στιγμή της ζωής μας. Το ξέρεις ότι έχουμε ανάγκη την παρέα σου και δεν μας χαλάς το χατίρι. Τι κι αν το σώμα δεν πατά στη γη. Τι κι αν δεν σε βλέπουμε με τα μάτια του σώματος. Σε βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας. Κι όπως πάντα λέγαμε η ψυχή πρέπει να είναι αυτή που πρέπει να προσεχθεί και να σωθεί. Εσύ δάσκαλε έβαζες την ψυχή σου δίπλα στις δικές μας. Μοιράστηκες τη χαρά, τη λύπη, την αγωνία μας, τα ερωτηματικά μας. Οι ψυχές που έσμιξαν η μια δίπλα στην άλλη δεν χωρίζουν ποτέ, έτσι δεν είναι δάσκαλε; Για να είσαι κι εσύ από ψηλά κι εμείς από εδώ σε διαρκή επικοινωνία αγάπης. Για πάντα μαζί.

Λάζαρης Θεοφάνης

-------

Μικρό συμπλήρωμα, τιμής ένεκεν

Λένε ότι άμα δεν ξέρεις γεωγραφία δεν ορίζεις την πορεία σου μέσα στον χώρο.

Λένε ότι άμα δεν γνωρίζεις ιστορία δεν ορίζεις την πορεία σου μέσα στο χρόνο.

Λένε ότι αν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου δεν ορίζεις την πορεία σου μέσα στην ζωή.

Εδώ κι ένα χρόνο νοιώθω τις γνώσεις μου ελλιπείς, ασυμπλήρωτες, ασχολίαστες, άκριτες και αδοκίμαστες. Πορεύομαι με όλο και μεγαλύτερη δυσκολία, σαν να μην ορίζω επ΄ ακριβώς τον δρόμο μου.

Να γιατί είναι πολύτιμοι οι πραγματικοί φίλοι στην ζωή. Γιατί ρυθμίζουν, με τον τρόπο τους, την πυξίδα μας να δείχνει πάντοτε προς τον Βορρά.

Ν.Μ.