Με έλεγες πως όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί για ποιόν απ? όλους να ζωγραφίσω; Ίσως τελικά δεν έχει νόημα και πρέπει να κάνω αυτό που κάνουν οι πολλοί των εικαστικών· να φτιάχνω πράγματα για εμένα να εκφρ?ζω τα εσώψυχά μου να κατα- γράφω τους καημούς μου και ο καθείς ας πάρει ότι θέλει και μπορεί.

Σε έλεγα πως αυτό είναι παράλληλες ζωές, διασταυρούμενες ιδιωτείες και πως αυτό δεν οδηγεί πουθενά παρά σε ατομικά λευκά κελλιά, σε απουσία κοινωνίας.

Ο αποδέκτης ξέρεις δεν είναι στατικό πράγμα, είναι απροσδιόριστο, τρεπτό και ρευστό. Αλλάζει και τρέπεται, υπάρχει ως προς κάτι και γίνεται διαρκώς ως προς αυτό.

Η τέχνη σου επομένως καλό είναι να μην απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα γιατί αλλιώς θα είναι μια ιδιωτική υπόθεση, περιστασιακή και συνεπώς εφήμερη και τελικώς άχρηστη. Καλό είναι να αποτελεί ένα σημείο αναφοράς ως προς το οποίο οι θεατές των έργων σου θα μπορούν να κινηθούν και να γίνουν αυτό που τους καλείς, να πάθουν και να γίνουν.

Είναι σαν να έχεις στο νου σου τη δυνατότητα των θεατών να βλέπουν το φως. Αφού ξέρεις αυτό απλώς φτιάξε φως. Εκείνοι θα κινηθούν ως προς αυτό και θα δουν. Ο καθένας ανάλογα με την απόσταση που θα διανύσει, όσο πλησιάσει ο καθείς.

Έτσι και με την τέχνη σου. Μην δουλεύεις για ένα συγκεκριμένο θεατή αλλά για όλους μαζί και για τον καθένα χωριστά.

Και να έχεις κατά νου πως με την τέχνη και τα έργα σου οι άνθρωποι παθαίνουν κάτι, κινούνται ως προς κάτι, και γίνονται κάτι. Όλα είναι ερεθίσματα, πάθος, ενέργεια, πράγματα εν τέλει και σχέσεις και ποιότητες ζωής.

Η τέχνη σου παράγει, ακόμα κι αν δεν το εννοείς εσύ, ποιότητες ζωής.

Γιατί, ξέρεις, η ζωή είναι μία αλλά υπάρχει με μύριους τρόπους και άπειρες ποιότητες και είναι άθλος μεγάλος να βρεις μέσα σε αυτό το χάος των δυνατοτήτων τρόπους να συναντήσεις μια τροχιά για να κυλήσεις επάνω της κινούμενος προς την ποιότητα της ένωσης που την γνωρίζουν μονάχα οι εραστές.

Καλό δείλι.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Τοπίο ευάλωτο. επιχρωματισμένη Μονοτυπία σε μετάξι Κατάης. 2020.