Με δήλωσε εξαρχής πως δεν είναι ειδικός αλλά με είπε πως δεν του αρέσει ο Κόντογλου γιατί λέει έχει μια μανία με την τελειότητα και το άψογο αποτέλεσμα ενώ αυτός, λέει, είναι άνθρωπος και δεν του ταιριάζει αυτή  η τέλεια τέχνη.

Έκπληκτος, άκουα όσα μου έλεγε, υποψιασμένος λίγο  για  την πηγή των απόψεών του.

Δεν του απάντησα μιας και η περίσταση δεν το επέτρεπε, αλλά κυρίως  γιατί θάρρεψα πως  δεν υπήρχε κοινός τόπος και λόγος για να σταθεί μια συζήτηση.

Σκεφτόμουνα ύστερα πόσο σημαντικό πράγμα είναι η μέθοδος για τη σκέψη και τη ζωή γενικότερα.

Η μέθοδος είναι σαν τα τραίνα. Άμα διαλέξεις λάθος τραίνο ή μέθοδο όπου κι αν κατεβείς θα είσαι σε λάθος θέση.

Εκκινώντας ο παρ? ολίγον συζητητής μου από την άποψη πως η τέχνη, και μάλιστα και η εκκλησιαστική, πρέπει να  ταιριάζει  στην κατάσταση όσων απευθύνεται, κατέληγε στο να απορρίψει την τέχνη του Κόντογλου ως δήθεν άψογη και πολλά τέλεια αφού δεν φανερώνει δήθεν τα δικά του πάθια και την ανθρώπινη κατάστασή του, την οποία δεν ξέρω πως την όριζε.

Έμεινα να απορώ...