Εκτύπωση

https://www.spartorama.gr/articles/56338/

Spartorama - Print | Αναιτιολόγητες και διχαστικές καλλιτεχνικές επιλογές από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου

Αναιτιολόγητες και διχαστικές καλλιτεχνικές επιλογές από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου - video

Αναιτιολόγητες και διχαστικές καλλιτεχνικές επιλογές από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου
Κύριε Νίκα, αν σας αρέσει να βρίσκεστε ιστορικά στην κόψη του ξυραφιού αυτό αφορά μόνον την δική σας ψυχοσύνθεση, όχι αυτή των Πελοποννησίων
Οδός Εμπόρων

Είναι άτοπο και άστοχο να επιλέγει κανείς να εορτάσει τα 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση αναφερόμενος σε πρόσωπα και γεγονότα που έπονται χρονικά της Ελληνικής επανάστασης. Πόσω μάλλον, όταν  τα πρόσωπα αυτά και οι επιλογές τους, και στην εποχή τους αλλά ακόμη και σήμερα, είναι αμφιλεγόμενα και αποτελούν σημείο τριβής πολλών ιστορικών και ειδημόνων.

Πράγματι η επιλογή του περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Νίκα -της κοιτίδας δηλαδή της επανάστασης- να χρηματοδοτήσει και να προωθήσει σαν ένα από τα πιο σπουδαία δρώμενα του εορτασμού των 200 χρόνων της επετείου, ένα θεατρικό έργο που αναφέρεται στην αμφισβητούμενη προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια μόνο ως άτοπη και άστοχη, για να μην πω διχαστική, μπορεί να χαρακτηριστεί.

Με τα παρακάτω θα προσπαθήσω να υπερασπιστώ τους παραπάνω χαρακτηρισμούς και να καταστήσω σαφές ότι τέτοιες επιλογές κάνει αυτός που δεν ενδιαφέρεται αν θα διχάσει τον λαό ούτε και αν θα τον ενώσει ώστε όλοι μαζί να τιμήσουν, όπως αρμόζει, τα ιερά και τα όσια, -αν έχει μείνει τίποτε όρθιο από όλα αυτά-.

Είναι πασίγνωστο ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν έπαιξε κανέναν θετικό ρόλο (δεν θα αναφερθώ σε αυτούς που πιστεύουν ότι την σαμποτάρισε με τον τρόπο του) στην  κήρυξη της Ελληνικής επανάστασης, γιατί απλούστατα δεν την πίστευε. Ήταν ένας από αυτούς που πίστευε ότι το εγχείρημα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και παρότρυνε τους εμπλεκόμενους να σκεφτούν σοβαρά την αναβολή της έναρξής της για αργότερο, πιο κατάλληλο χρόνο. Είναι γνωστές οι εμπιστευτικές επιστολές του προς πλήθος λογίων και προσωπικοτήτων της εποχής όπου και εκφράζει αυτή την καθόλα τεκμηριωμένη και δικαιολογημένη, για εκείνα τα χρόνια, εκτίμησή του.

Πως επιλέγουμε λοιπόν να τιμήσουμε την έναρξη της επανάστασης μνημονεύοντας κάποιον που δεν έπαιξε κανέναν ουσιαστικό ρόλο (για να μη πω έπαιξε αρνητικό ρόλο) στην οργάνωσή της αλλά και στην μετέπειτα πορεία της; Είναι γνωστό ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν είχε επισκεφτεί ποτέ την ηπειρωτική Ελλάδα μέχρι την άφιξή του στο Ναύπλιο ως πρώτος κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους.

Φυσικά, θα πει κάποιος ότι τιμούμε τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας ο οποίος στα τρία χρόνια που κυβέρνησε οργάνωσε το Ελληνικό κράτος και βοήθησε στην εδραίωσή του. Η παραπάνω φράση περί εδραίωσης μια οργανωμένης πολιτείας δεν αμφισβητείται και ούτε πρόκειται να αμφισβητηθεί από κανέναν (αν και οποιοσδήποτε πρώτος Κυβερνήτης σε ένα νεοσύστατο κράτος, δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά αυτό ακριβώς να κάνει). Ο τρόπος όμως που διακυβέρνησε είναι αμφιλεγόμενος και είναι αυτός που οδήγησε σε συνεχείς τριβές -μέχρι και ένοπλες επαναστάσεις από Μανιάτες και Υδραίους- από την αρχή της θητείας του. 

Πλήθος ιστορικών έχουν ασχοληθεί με την εποχή αυτή, υπάρχουν πολλές πραγματείες, μελέτες και ολόκληρα βιβλία που ασχολούνται με το θέμα, και τα οποία κρίνουν αντικειμενικά την διακυβέρνηση Καποδίστρια και τις αντιδράσεις που αυτή προκάλεσε. Το θέμα ακόμη συζητιέται χωρίς να υπάρχει ομόφωνη άποψη μεταξύ των ιστορικών. Είναι ένα από τα πολλά θέματα της Ελληνικής ιστορίας που ερμηνεύονται ακόμη.

Φυσικά εκείνο που έχει ριζώσει στη σκέψη του μέσου Έλληνα είναι ότι αν ο Καποδίστριας αφηνόταν να συνεχίσει το έργο του η Ελλάδα σήμερα θα ήταν διαφορετική. Και φυσικά εμείς οι ίδιοι φταίμε που δεν συνέχισε το έργο του και με έναν απλοϊκό αφορισμό καταλήγουμε μοιρολατρικά στο συμπέρασμα, ότι «είμαστε άξιοι της μοίρας μας». Άλλοι βέβαια ισχυρίζονται ότι ο Καποδίστριας αγνόησε οτιδήποτε ήταν αυθεντικά Ελληνικό και προσπάθησε να επιβάλει στον κατατρεγμένο Ελληνικό λαό της εποχής τον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, χωρίς να λάβει υπόψη του την ψυχή του Έλληνα. Εκεί που ο Εθνικός ποιητής έδινε διέξοδο με το ανεπανάληπτο «Εθνικό είναι ότι είναι Αληθινό», ο Καποδίστριας επέβαλλε αυταρχικά το μέτρο σύγκρισης «εφάμιλλο του Ευρωπαϊκού». Συγκρούστηκαν ψυχές τότε, καιρός να το συνειδητοποιήσουμε.

Είναι σαφές ότι η εποχή Καποδίστρια, έχει χρησιμοποιηθεί εντέχνως από πολλούς (ξένους και δυστυχώς Έλληνες) για να διχάσει τον Ελληνικό λαό σε αυτούς που θεωρούν ότι «είμαστε άξιοι της τύχης μας» και χάσαμε την μοναδική ευκαιρία να γίνουμε δια της βίας Ευρωπαίοι, και σε αυτούς που πιστεύουν ότι σαν λαός πανάρχαιος, ακόμη «είχαμε και έχουμε πολλά να δείξουμε και να πούμε».

Το ερώτημα είναι με ποιανού βούληση και χρηματοδότηση επελέγη από την περιφέρεια Πελοποννήσου το έργο «Υλικό Καποδίστριας», ως μία από τις κύριες δράσεις εορτασμού της επετείου.

Ας μείνουμε στα γεγονότα:

  • Είναι σαφές από τις επιστολές παραίτησης της κας Μαργαρίτας Σπυριδάκου (εδώ και εδώ) ότι η γνωμοδοτική επιτροπή όχι μόνον δεν εισηγήθηκε ποτέ τέτοιο έργο αλλά ούτε είχε ιδέα για τον σχεδιασμό του
  • Το έργο είναι συμπαραγωγή της Περιφέρειας Πελοποννήσου, του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.  Καλαμάτας και του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.  Ρούμελης (ο καλλιτεχνικός διευθυντής της -που υποδύεται και τον κεντρικό ρόλο- είναι παλιός φίλος του σκηνοθέτη της παράστασης), με τη σύμφωνη γνώμη του Δήμου Καλαμάτας (ο κ. Νίκας υπήρξε Δήμαρχος Καλαμάτας για 13 συναπτά έτη).
  • Σε κοινή επερώτηση των μελών της Γνωμοδοτικής Επιτροπής αναφέρεται (χωρίς να διαψευσθεί ποτέ) ότι η συγκεκριμένη παραγωγή είχε προϋπολογισμό ύψους 150.000 Ευρώ.
  • Ο σκηνοθέτης της παράστασης έχει γράψει και το κείμενο, συμμετέχει ως ηθοποιός στην παράσταση, η δε σύζυγός του ερμηνεύει τον γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο του πλατωνικού έρωτα του Καποδίστρια.
  • Όπως μπορείτε να ακούσετε και στο παρακάτω video o σκηνοθέτης κος Μαργαρίτης που είναι και Καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, όταν εκλήθη από τον κ. Νίκα να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο που να αναφέρεται στην επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης, αμέσως πρότεινε τον Καποδίστρια -που είχε ήδη στα σκαριά- και φυσικά έγινε αμέσως δεκτό. Έτσι γίνονται οι σχεδιασμοί, που δεν έχουν ανάγκη και την γνωμοδοτική επιτροπή αφού και ίδιος ο κ. Νίκας «γνωρίζει από αυτά». 

Για να συνοψίσουμε, ένας αξιόλογος σκηνοθέτης ενός περιφερειακού θεάτρου, επέλεξε -επειδή το είχε στα σκαριά- ένα έργο του οποίου το σενάριο διασκεύασε ο ίδιος για να γιορτάσει ο Μωριάς τις θυσίες των ηρώων του, τιμώντας ένα άσχετο με την επανάσταση πρόσωπο που μάλιστα αντιτάχθηκε στην έναρξη της. Μάλιστα στο παρακάτω διαφωτιστικό βίντεο θα ακούσετε τον κο Μαργαρίτη να μιλάει για προδοσία του Ανδρέα Μιαούλη, βλέποντάς τον μέσα στα στενά πλαίσια του έργου που ανεβάζει.

Μεγάλο το πεδίο που επιλέξατε κε Μαργαρίτη. Αν δεν υπήρχε ο «προδότης», να κυριαρχεί στο Αιγαίο σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης δεν θα υπήρχε ελεύθερη Ελλάδα. Με ποιο δικαίωμα ντύνεστε τον μανδύα του ιστορικού και αποφαίνεστε, έτσι αβασάνιστα, για τους ήρωες μας; Τολμήστε να ανεβάσετε την παράσταση στην Ύδρα. Τολμήστε να την ανεβάσετε στη Μάνη.

Παρόλη την έρευνα που έκανα δεν μπόρεσα πουθενά να δω την παράσταση μαγνητοσκοπημένη. Η περιφέρεια με υπερηφάνεια ανακοίνωσε ότι προγραμματίζεται να παρουσιαστεί και στο Ηρώδειο παρακαλώ. Έψαξα για κριτικές και βρήκα μόνο την ρήση του Βασίλη Μπρακουμάτσου Πρόεδρου της Διοικούσας Επιτροπής  Άλσους Αγίου Γεωργίου Τρίπολης, ότι πρόκειται για μια αποτυχημένη παράσταση. Να δούμε πόσοι «προδότες Υδραίοι και Μανιάτες» θα την δουν.

Κύριε Νίκα,

Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες σας εκθέτουν στα μάτια των Πελοποννησίων. Πέρα από τα ερωτηματικά περί επιλογής, χρηματοδότησης και ανάθεσης της παράστασης, η επιλογή του θέματος δεν έχει καθόλου σκοπό να τιμήσει του αγωνιστές του ’21. Τώρα αν σας αρέσει να βρίσκεστε ιστορικά στην κόψη του ξυραφιού αυτό αφορά μόνον την δική σας ψυχοσύνθεση, όχι αυτή των Πελοποννησίων που σε τελική ανάλυση είναι αυτοί που πληρώνουν -πάλι- το τίμημα, επειδή κι «εσείς ξέρετε».

 

Νίκος Μαυρομιχάλης