«Η Πανούκλα», από τον Αλμπέρ Καμύ

και μαζί της ο τρόμος

και τα σφιχτοπλεγμένα χέρια

βεβαίωναν ότι κάποτε

είχε υπάρξει στ΄ αλήθεια

εξορία και χωρισμός

με τη βαθύτερη έννοια του όρου.

Ο Ριέ αναλογιζόταν πως αυτή

η χαρά δε θα ήταν ποτέ σίγουρη.

Γιατί ήξερε αυτό που αγνοούσε

το χαρούμενο πλήθος, δηλαδή

πως ο βάκιλος της πανούκλας

δεν πεθαίνει ούτε εξαφανίζεται,

πως μπορεί να μείνει κοιμισμένος

μέσα στα έπιπλα και τα ρούχα

και πως ίσως θα ερχόταν μια μέρα

που για τη δυστυχία και τη γνώση

των ανθρώπων,

η πανούκλα

θα ξυπνούσε τα ποντίκια της

και θα τα έστελνε να ψοφήσουν

σε μια ευτυχισμένη πόλη.

Αλμπέρ Καμύ
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Η Πανούκλα»