Είμαι υπέρ της άποψης ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε τέτοιες ιστορικές συγκυρίες για να πλησιάσουμε με την καρδιά, την ψυχή και το μυαλό μας όσο γίνεται πιο πολύ το νόημα και της θρησκευτικής εορτής αλλά και της θυσίας των προγόνων μας. Η προσπάθεια της κατανόησης των νοημάτων που προκύπτουν από τέτοια θρησκευτικά και ιστορικά γεγονότα θα πρέπει να είναι καθημερινή και αδιάλειπτη. Στην εποχή μας όμως ανεξάρτητα από τη συμπλήρωση διακοσίων ετών από το ’21, είναι απόλυτη ανάγκη ν’ ακουμπήσουμε στο ένδοξο ιστορικό μας παρελθόν για να έχουμε ως κράτος κι ως έθνος παρόν και μέλλον.

Πριν να προσεγγίσουμε το ιστορικό θαύμα των προγόνων μας, πριν προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πως η σπίθα της λευτεριάς έγινε φωτιά μέσα στις ψυχές τους, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι από την πρώτη μας ανάσα έχουμε προικοδοτηθεί ερχόμενοι στον κόσμο με δύο απροσμέτρητης αξίας ευεργετήματα. Είμαστε Ορθόδοξοι και Έλληνες. Φυσικά και δεν πρέπει να υποτιμούμε κανένα λαό και την  ιστορία που τον συνοδεύει. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε τη ζωηφόρο σχέση ορθοδοξίας κι ελληνισμού που κράτησε το γένος ζωντανό στα χρόνια της σκλαβιάς, αλλά διατήρησε και την Επανάσταση ζωντανή όταν έριδες, αστοχίες και υπέρτερες στρατιωτικές δυνάμεις έκαναν ορατό τον κίνδυνο της αποτυχίας. Οποιαδήποτε προσπάθεια σκόπιμης διαστρέβλωσης των γεγονότων και παραχάραξης της ιστορίας δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο την ασέβεια στην μνήμη των προγόνων μας. Είναι η δική μας αυτοκτονία, η χαριστική βολή στο παρόν και το μέλλον της πατρίδας. Το παρόν και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Ζούμε σε μια εποχή με πολλές προκλήσεις και δυσκολίες. Σίγουρα σε σχέση με το 1821 έχουν αλλάξει πάρα πολλά όπως είναι φυσικό άλλωστε. Αλλοίμονο όμως αν αλλάξουν τα πάντα. Αλλοίμονο αν θεωρήσουμε ότι η απόσταση του χρόνου που μας χωρίζει από την Εθνεγερσία μειώνει την αξία της και μπορεί να την θέσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αλλοίμονο αν κόψουμε το νήμα που μας συνδέει με ανθρώπους που προτίμησαν το θάνατο από τη σκλαβιά για ν’ ανατείλει το φως της λευτεριάς. Άλλωστε η Εθνεγερσία του ’21 δεν έγινε μόνο η αιτία της ελευθερίας των Ελλήνων. Είναι στην πορεία του χρόνου και του γένους μας ο οδοδείκτης της ύπαρξης μας. Πως γίνεται όμως αυτό;

Η ελευθερία δεν χαρίζεται. Θέλει αγώνα, πίστη και τεράστια ψυχικά αποθέματα. Ας κοιτάξουμε με τα μάτια της ψυχής τους προγόνους μας. Ας προσπαθήσουμε να τραφούμε έστω και με ψίχουλα απ΄ το δικό τους σθένος και την αγάπη για Χριστό και πατρίδα. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η επιλογή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ως ορόσημο για την έναρξη της Επανάστασης, παρ’ ότι χρονικά είχε ήδη αρχίσει στις 17 Μαρτίου στη δική μας λακωνική γη, στη φάτνη της Επανάστασης, στην Αρεόπολη. Όσο κι αν μας βαραίνουν τα λάθη μας που έχουν φέρει την πατρίδα και την κοινωνία μας σε δύσκολη θέση, όσο κι αν το αδηφάγο βλέμμα όσων μας επιβουλεύονται γίνεται ολοένα και πιο απειλητικό, αν θέλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων ας μην ντραπούμε να κοιτάξουμε τους ήρωες ίσια στα μάτια. Ας πάρουμε το θάρρος να τους ζητήσουμε να μας δώσουν αυτό που τους χάρισε τη ελευθερία. Την πίστη, την αγάπη για την πατρίδα, την αλληλεγγύη που θέτει στην άκρη το «εγώ» και προτάσσει το «εμείς». Έτσι μόνο, ζώντας όσο πιο βιωματικά μπορούμε την ιστορία μας και τη θυσία των προγόνων μας μπορούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Η τέφρα μας από τη σκλαβιά μας έγινε η απαρχή της αναγέννησης μας. Είμαστε αυτοί που μέσα από το θάνατο βρίσκουμε τη ζωή ακολουθώντας τα χνάρια των προγόνων. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Κύριος ήταν αυτός που με την Ανάσταση Του έδωσε την προσδοκία της αιωνίου ζωής.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου έφερε το μήνυμα της γέννησης του Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Μέσα απ’ αυτό το μήνυμα οι ήρωες του ’21 πήραν το θάρρος να κάνουν πράξη τον πόθο τους για μια ελεύθερη ζωή. Ο Θεός όπως έλεγε ο Γέρος του Μοριά έχει υπογράψει το ομόλογο για την ελευθερία της πατρίδος και την υπογραφή του δεν την παίρνει πίσω. Το ιστορικό μας γίγνεσθαι συνεχίζεται υπογράφοντας κάθε νέα γενιά ακόμη μία σελίδα της ιστορίας μας. Ας πάρουμε κι εμείς το μήνυμα πως για να υπογράψουμε με τη δική μας γραφίδα την συνέχεια μας, θα πρέπει να γίνουμε ομοτράπεζοι με τους προγόνους μας, να ενώσουμε το αίμα μας με το αίμα τους, να μετανοήσουμε για τα σφάλματα μας και να χαράξουμε πορεία βασισμένη στα ελληνορθόδοξα νάματα.

Λάζαρης Θεοφάνης