«Είχες αστέρια ολόλαμπρα στον ουρανό σου κι άλλα

κι εκείνα που δεν έλαμψαν ήτανε πιο μεγάλα…»

Θα μου επιτρέψετε, όμως, Μέρες που είναι… Να επικεντρωθώ στον «Αχιλλέα Της Μάνης»… Δεν είναι θέμα μεροληψίας… Τι να κάνουμε…

είναι θέμα ιδιαιτέρου «Αγγίγματος»…

«Πούσαι Αντριωμένε Μπεζαντέ Λιάκο Μαυρομιχάλη»

Πούσαι αντριωμένε Μπεζαντέ Λιάκο Μαυρομιχάλη!

Η μοίρα σε προστάτεψε για να μη δεις το χάλι…

Θα σ’ ανταριάσουν την ψυχή όσοι μιλούν για φιλιωμούς

για να μας σώσουν τάχα από καινούργιους σκοτωμούς

και δεν πειράζει η αρπαγή αιματοποτισμένης γης

για να σωθεί μια προσκυνημένη και δειλή η ζωή…

Πούναι η στεντόρια σου φωνή να το προστάξει να το πει

«Μ’ αυτούς μήτε ψωμί, μήτε κρασί μην μοιραστείς

μήτε Πυρίχειο μην χορέψετε  μαζί στην παροστιά

σε κάθε  σπίτι,  βίγλα και πυργί Μανιατουργιάς,

Είναι κατάρα και ευχή μαζί…

Πούσαι αντριωμένε Μπεζαντέ Λιάκο Μαυρομιχάλη!

Τους τελευταίους Δωριείς σ’ Απέλλα να υπάγεις!

Να τους μηνύσεις τον χρησμό του Φοίβου απ’ τις πόρτες

«Όπως τότε! Ένα ποτάμι γίνετε! Ποτάμι δίχως όχθες…»

Κι όλοι Μαζί! Την Πατρική μου απάντηση να δώστε…

«Στον τόπο αυτό της Γιάτρισσας! Δέσποινας  Πολυαράβου!

Που τονε λένε Μάνη! Της Βέργας οι ξερολιθιές και του Δυρού

τα βράχια πάντα καλωσορίζουνε «Μπραϊμη» - «Μπραιμάκια»

ατρόμητοι όλοι οι Σπαρτιατογέννητοι!  Έστω και με Δρεπάνι».

Άκου Μαυρομιχάλαινα και πονεμένη Μάνα

«Μια Παναγιά σε Γολγοθά η κάθε Αϊτομάνα»

Πέτρα μου αξεδίψαστη, Πέλαγο θυμωμένο

Πυργί, Ερημοκλήσι μου μη κλαίτε Αντριωμένο!

Γιατί αλλιώς, η Μάνη χρειάζεται ατέλιωτες ημέρες

Αφού ορίσαν οι θεοί να φτιάχνει Μπεζαντέδες!

17/3/2021
Παναγιώτης Παπαλεξανδράκος

Σημείωση:

Ο Ηλίας Πέτρου Μαυρομιχάλης (Μπεϊζαδές -ο γιός του Μπέη-), σκοτώθηκε σε ηλικία 27 ετών, στη μάχη στα Στύρα Ευβοίας στις 12 Ιανουαρίου του 1822 στη θέση Κοκκινόμυλος  κατά τη διάρκεια συμπλοκής με Οθωμανούς. Ο Μαυρομιχάλης με λίγους πολεμιστές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και να κλειστούν σε ένα μύλο. Εκεί περικυκλώθηκαν από τους Τούρκους και πολέμησαν μέχρι που εξαντλήθηκαν τα πυρομαχικά τους. Κατά τον Ι. Φιλήμωνα και άλλους Έλληνες ιστοριογράφους, οι έγκλειστοι έσυραν τα σπαθιά και έκαναν ηρωική έξοδο όπου σκοτώθηκαν όλοι. Κατά τον Γάλλο εθελοντή Maxime Raubaud, ο οποίος έμαθε τα νέα λίγες μέρες αργότερα στην Τήνο, ο Μαυρομιχάλης και οι λίγοι άνδρες του (μεταξύ των οποίων και ένας Τηνιακός) αλληλοσκοτώθηκαν για να μη πέσουν ζωντανοί στα χέρια των Τούρκων, παρ΄ ότι οι τελευταίοι εγγυήθηκαν τη ζωή τους. Κατά τον Raybaud, «αυτό το μικρό καταφύγιο [ο μύλος] έγινε θέατρο μιας πεισματικής μάχης και ενός θανάτου αντάξιου των ενδόξων αρχαίων παραδόσεων». Το κεφάλι του κόπηκε και στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο θάνατός του αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα για την Επανάσταση, καθότι ήταν άνθρωπος με μεγάλες αρχηγικές ικανότητες και γενναιοφροσύνη.