Εκτύπωση

https://www.spartorama.gr/articles/51164/

Spartorama - Print | «Σαββάτο βράδυ μου έμορφο…», από τον Βαγγέλη Μητράκο

«Σαββάτο βράδυ μου έμορφο…», από τον Βαγγέλη Μητράκο

«Σαββάτο βράδυ μου έμορφο…», από τον Βαγγέλη Μητράκο
«Aκούμπαγαν την κουρασμένη ψυχή τους πάνω στο γιομάτο κατρούτσο, τσούγκριζαν δυνατά τα ποτήρια, γίνονταν όλοι αδερφοί και μοιράζονταν τον πόνο, την αγωνία, το φόβο αλλά και την ελπίδα για το αύριο»
Οδός Εμπόρων

Τα Σαββατόβραδα, βράδια σαν το αποψινό, οι «μονομάχοι» της ζωής, αυτοί που βγάζανε το μεροκάματο στη φάμπρικα, στην οικοδομή, στο λιμάνι, στο πεζοδρόμιο... τραβούσαν για το ταβερνάκι της γειτονιάς.

Εκεί, ακούμπαγαν την κουρασμένη ψυχή τους πάνω στο γιομάτο κατρούτσο, τσούγκριζαν δυνατά τα ποτήρια, γίνονταν όλοι αδερφοί και μοιράζονταν τον πόνο, την αγωνία, το φόβο αλλά και την ελπίδα για το αύριο. Ένας για όλους κι όλοι για τον ένα.

Κι όταν το μυαλό θόλωνε και η καρδιά έγλειφε τις πληγές της, έπιαναν και το βαρύ, το σέρτικο τραγούδι, κι ένας έφερνε γυροβολιά το ζεϊμπέκικο και φοβέριζε το Χάρο, την τύχη την κακιά και την «παλιοκενωνία» κι οι άλλοι, γονατιστοί μπροστά του, βαράγανε παλαμάκια και φώναζαν: «όπα...όπα… να πεθάνει ο κερατάς ο Χάρος».

Κι ύστερα, αργά τη νύχτα, γύριζαν τρεκλίζοντας και τραγουδώντας στα χαμόσπιτά τους, πέταγαν τα παπούτσια κάτω από το κρεβάτι, ξάπλωναν με τα ρούχα πλάι στη Γυναίκα, την αγκάλιαζαν σφιχτά απ’ τις πλάτες κι άφηναν την ανάσα τους να σβήσει μες στα μαλλιά της.

Κάπου μακριά, ένα παραπονιάρικο τραγούδι δραπέτευε από τα ανοιχτά παράθυρα ενός φτωχόσπιτου και ξεψύχαγε στη σκοτεινή την κάμαρα:

 

«Σαββάτο βράδυ μου έμορφο

ίδιο Χριστός Ανέστη,

ένα τραγούδι του Τσιτσάνη

κλαίει κάπου μακριά.

 

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο

τ’ όμορφο τ’ απόβραδο…»

 

Αύριο Κυριακή και μεθαύριο Δευτέρα... έχει ο Θεός. 

 

18-9-2020
Βαγγέλης  Μητράκος