«Βάρκα κάτω από συκιά», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Κι όμως όλα μπορούν να γίνουνε σε τούτο τον κόσμο. Όπως, ας πούμε, να δεις μια ψαρόβαρκα με τ’ όνομα «ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΟΛΑΣ» γραμμένο στην πρύμνη της, να έχει «αράξει» κάτω από μια συκιά στο Νέο Κόσμο της Σπάρτης  και μάλιστα να είναι δεμένη με τον κάβο της από ένα χοντρό μπράτσο της συκιάς, λες και θα ’ρθει κάνα κύμα να την ξεκουνήσει.

Κάποτε εδώ, από πάνω μέχρι κάτω, ήτανε μόνο μπαξέδες και κάπου εκεί κοντά στη βάρκα ήτανε ένα μαγκανοπήγαδο με μηχανή, που τα καλοκαίρια, τα απογεύματα, ξεσήκωνε το Ν. Κόσμο με τα αγκομαχητά του, για να καταφέρει να βγάλει νερό και να ποτίσει τους μπαξέδες. Από πάνω, στο δρόμο, ήτανε η ταβέρνα του κυρ-Βαγγέλη του Ζη, ο οποίος τα καλοκαίρια έβγαζε τραπεζάκια στον όχτο, πάνω από τον μπαξέ, ανάμεσα στις αγκινάρες  που ήτανε εκεί φυτρωμένες, και καθούντανε οι βαρελόφρονες για να πίνουνε το κρασάκι τους στη δροσιά.

Πού να το φανταζούντανε, τότε, οι βαρελόφρονες, πως θα ’ρχούντανε οι άνεμοι των καιρών και θα σκόρπιζαν την ταβέρνα του Ζη και τους μπαξέδες και το μαγκανοπήγαδο και «θα ’ρχότανε» και μια βάρκα ν’ αράξει εκεί κοντά στο παλιό τους το στέκι, κάτω από μια παλιά συκιά που κατάφερε να σωθεί;

Πού να το ’ξερε κι η ψαρόβαρκα  η καημένη, ο «ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΟΛΑΣ», ότι θα την έριχνε η μοίρα της καταμεσίς στη στεριά, κάτω από μια συκιά, και αντί να νανουρίζεται απ’ τα κύματα, να γεύεται την αρμύρα της θάλασσας, να ταξιδεύει μεσοπέλαγα σπρωγμένη απ’ τα κουπιά της και αντί ν’ ακούει τα ψάρια να σπαρταράνε στην κοιλιά της, ν’ ακούει τα πουλάκια στα κλαριά, να κουβεντιάζει με τα λουλούδια και τα αγριοχόρταρα που φυτρώνουνε γύρα της και να γεύεται -τα καλοκαίρια- σύκα παραγινωμένα που τη φιλεύει η αφέντρα η συκιά;

Πού να το ’ξερε; 

11-4-2020
Βαγγέλης  Μητράκος