Γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών (απέναντι από το Ρούπελ) το 1934 από γονείς πρόσφυγες με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη. Αθλητής του Ηρακλή από τα 14 του χρόνια με έφεση στα 100 και 200 μέτρα, τη σκυταλοδρομία και στο μήκος. 

Όπως αναφέρει η κυρία Λυρούδη (αδελφή του Γεωργίου Κατσάνη), όταν ήταν παιδιά τα βράδια του χειμώνα η μητέρα τους, τους έλεγε ιστορίες για το τι τράβηξαν καθώς έρχονταν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Ο μικρός Γεώργιος που ήταν τότε μαθητής του δημοτικού έλεγε στη μητέρα του: «Αχ, βρε μαμά, δεν θέλω τίποτε να κάνω, παρά δυο κουβέντες να γράψει η ιστορία για μένα, να πολεμήσω τους Τούρκους». Το αποτέλεσμα ήταν να φαίνεται πολύ λίγο ό,τι και αν γράψει κανείς για ένα τέτοιο ήρωα, που η ιστορία κατέταξε στο «αλφαβητάρι» των αθανάτων… 

Το 1952 μπαίνει στη Σχολή Ευελπίδων και το 1956 κατατάσσεται στο Σώμα Καταδρομών. Το 1973 αναχωρεί για την Κύπρο, έχοντας ο ίδιος ζητήσει μετάθεση στην Εθνική Φρουρά στην οποία είχε υπηρετήσει 5 χρόνια πριν ως διοικητής λόχου στην 31η Μ.Κ. Ως διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών είχε διαταγή το βράδυ της 20ης προς 21ης Ιουλίου του 1974 να καταλάβουν τις παρυφές του υψώματος του Αγίου Ιλαρίωνα, ύψωμα με στρατηγική σημασία στον Πενταδάκτυλο. Ειδικότερα, στόχος ήταν να γίνει κατάληψη στα Πετρομούθια και εν συνεχεία να γίνει κίνηση προς Κοτζάκαγια. 

Την επόμενη το πρωί γίνεται προσπάθεια για εξουδετέρωση της τουρκικής αντίστασης η οποία ενισχύθηκε με αλεξιπτωτιστές και καταδρομείς. Αντιθέτως, η ενίσχυση των Ελλήνων καταδρομέων δεν ήλθε ποτέ. Πολλοί μιλούν για προδοσία… 

Σε μια αντεπίθεση ο Κατσάνης τραυματίζεται θανάσιμα, χωρίς οι συμπολεμιστές του λόγω των συνεχών ροών των αυτομάτων τουρκικών όπλων να καταφέρουν να πάρουν στην κατοχή τους το άψυχο σώμα του. 

Μετά από 45 χρόνια ταυτοποιούνται τα οστά του και μεταφέρονται με ειδική πτήση του στρατού στη Θεσσαλονίκη. Η ταφή έγινε με τις δέουσες τιμές στη γενέτειρά του, το Σιδηρόκαστρο Σερρών την 15η Φεβρουαρίου 2020. Στην επιμνημόσυνη δέηση χοροστάτησαν οι μητροπολίτες Σιδηροκάστρου και Ζιχνών και Νευροκοπίου. Το παρόν έδωσαν εκπρόσωποι της κυβερνήσεως, του στρατού, της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο αθλητικός σύλλογος του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, φίλοι και συμπολεμιστές του από την Ελλάδα και την Κύπρο και πλήθος κόσμου. Μόνη εκκωφαντική απουσία, αυτή της Κυπριακής κυβερνήσεως όπως παρατήρησε ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Κύπριος στην καταγωγή και συμπολεμιστής του Κατσάνη την εποχή εκείνη. Τι ΝΤΡΟΠΗ στα αλήθεια!!! 

Στην κεντρική πλατεία της πόλης του Σιδηροκάστρου υπάρχει η προτομή του και η επιγραφή που λέει τα εξής: «Επετέλεσες στο αποκορύφωμα λεβέντη αετέ μας Γιώργο το καθήκον και τον όρκο σου στην πολυπόθητη πατρίδα και είν’ απροσμέτρητα περήφανη η ιδιαιτέρα σου πατρίδα. Πολέμησες σαν Έλληνας, σαν ήρωας μεγάλος και έγινες ΣΥΜΒΟΛΟ που αιώνια θα μείνει και κάθε θνητός εδώ το γόνυ του θα κλείνει». 

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων σε αναφορά του για τον Κατσάνη μεταξύ άλλων λέει: «Πίστεψε στην ελευθερία της Κύπρου κι έχυσε το αίμα του. Γι’ αυτό αιώνια θα σε ευγνωμονούμε. Σου χρωστάμε την Κερύνεια ελεύθερη. Το σπουδαιότερο οφείλουμε την ταφή σου».

«Δεν κυνηγούσες τον θάνατο αλλά τον διάλεγες». Αυτά είναι τα συγκλονιστικά λόγια που γράφονται στο Κενοτάφιο του Γεωργίου Κατσάνη που βρίσκεται στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, στη Λευκωσία. 

Ο αθλητικός σύλλογος του ΗΡΑΚΛΗ θέλοντας να τιμήσει τον αθλητή και ήρωα Γεώργιο Κατσάνη έδωσε το όνομά του στο κλειστό γήπεδο βόλεϊ της ομάδας όταν το 1987 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του. 

Ο Γεώργιος Κατσάνης πιστός στο καθήκον προς την πατρίδα δεν φοβήθηκε το θάνατο. Γι αυτόν ο θάνατος δεν ήταν το τέλος της επίγειας παρουσίας του, αλλά η αρχή της αιώνιας τιμής, μνήμης και δόξας.

Θεοφάνης Λάζαρης

Πηγές:

• metrosport.gr
• Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων
• άρθρο Δρ. Αυγουστίνου (Ντίνου) Αυγουστή, αναπλ. Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ webedition