«Το σπίτι δεν είναι φυλακή. Είναι λιμάνι. Κι όταν περάσει η μπόρα ας εκτιμήσουμε τη συναναστροφή με φίλους και γνωστούς»

Με ένα κινητό έχουμε όλο τον κόσμο στα χέρια μας. Το χέρι μας όμως δεν μπορούμε να δώσουμε τώρα στο διπλανό μας...

Ο εχθρός που λέγεται κορωνοϊός είναι αόρατος κι όμως επενδύονται (σωστά) τεράστια ποσά αφ΄ ενός μεν για την εύρεση αποτελεσματικού εμβολίου, αφ΄ ετέρου δε για την τόνωση της οικονομίας. Για τον αυτοέλεγχο μας πόσο χρόνο "επενδύουμε" για να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι; 

Να σημειωθεί ότι η διαδικασία αυτή είναι ανέξοδη αλλά εν τέλει λυτρωτική. Έχουμε να κάνουμε μόνο με τον εαυτό μας που τον βλέπουμε και τον ξέρουμε πιο καλά απ΄ τον καθένα. Κλεινόμαστε στο σπίτι γιατί έτσι επιτάσσουν οι συνθήκες. Ας μην κλειστούμε στον εαυτό μας. Όσο μπορούσαμε να κυκλοφορούμε ελεύθεροι βγαίναμε με φίλους αλλά πολλοί από εμάς "μιλούσαμε" με το κινητό μας.

Ας μιλήσουμε πιο πολύ με την οικογένεια μας. Ας αγαπήσουμε όλα όσα μπορούμε να κάνουμε δημιουργικά μέσα στα σπίτια μας. Το σπίτι δεν είναι φυλακή. Είναι λιμάνι. Κι όταν περάσει η μπόρα ας εκτιμήσουμε τη συναναστροφή με φίλους και γνωστούς. Ας πάψουμε να ταυτιζόμαστε με το κινητό.

Ο άνθρωπος δεν θα γίνει ποτέ αντικείμενο. Να προσέξουμε μην μας κυριεύσει ο φόβος. Η πίστη, η γνώση και η λογική είναι τα όπλα μας. Μην παραδώσουμε τις ζωές μας στο πρόβλημα του ιού. Άλλωστε η ζωή είναι ένας αγώνας μέσα στον οποίο "χωράνε" πολλά προβλήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Ας ασκηθούμε στις παρούσες συνθήκες γιατί κανείς δεν ξέρει τι προβλήματα θα κλειθούμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον (άμεσο κι απώτερο).

Για όσους από εμάς πιστεύουν στο Θεό είναι σίγουρα θλιβερό το γεγονός των κλειστών ναών. Ας σκεφθούμε όμως την εικόνα των αδειών καθισμάτων των ναών τις Κυριακές σε αντιδιαστολή με τις γεμάτες καφετέριες εκεί περί τις 11.00 π.μ.. Μήπως τελικά πρέπει να στερηθούμε κάτι για να εκτιμήσουμε σωστά την αξία του; Μήπως οι ναοί "έπρεπε" να κλείσουν (αποτέλεσμα των αμαρτιών μας) για να γεμίσουν ασφυκτικά όταν επιτραπεί ξανά; Μήπως η παρατεταμένη παραμονή στο σπίτι είναι άλλη μια ευκαιρία πνευματικής οικοδομής μέσα από την κατ΄ οίκον προσευχή και μελέτη ψυχοφελών αναγνωσμάτων που θα μας καταστήσουν σοφότερους όταν αποκατασταθεί η ελεύθερη έξοδος μας στον κοινωνικό μας περίγυρο;

Ας δούμε ότι τελικά δεν είναι δεδομένο τίποτα! Δεδομένο είναι μόνο ότι υπάρχουμε τώρα. Αυτή τη στιγμή. Ας το εκτιμήσουμε. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι. Να βάλουμε μπροστά από το ΕΓΏ το ΕΜΕΙΣ. Να αγαπήσουμε ξανά και πιο πολύ τον άνθρωπο, την οικογένεια, την πατρίδα, τον κόσμο και για όσους από εμάς πιστεύουν πρώτα απ΄ όλα τον Τριαδικό Θεό. 

Εις το επανειδήν. Πιο σοφοί, πιο ελεύθεροι, πιο ρεαλιστές έχοντας επαναδιαπραγματευθεί σε πιο στέρεες βάσεις τη στάση μας απέναντι στο Θεό και τη ζωή που απλόχερα μας χαρίζει.

Για την υπογραφή Λόγια Θέλοντος Νου