Ευχαριστώ πολύ για το «μοίρασμα» της αφίσας· μοίρασμα αγάπης! Ευχαριστώ και για τις ευχές για την «καλή επιτυχία». 

Οι «Γυναίκες στον καμβά ΙΙ», αποτελούν συνέχεια, κατά κάποιο τρόπο, παρουσίασης που έχει προηγηθεί με τίτλο «Γυναίκες στον καμβά Ι». Στις Γυναίκες στον καμβά Ι», με χρονικά όρια, στο ένα άκρο τον πίνακα του Jacques-Louis David «Ο όρκος των Ορατίων» και στο άλλο την «Olympia» του Edouard Manet είχα στοχεύσει στον τρόπο με τον οποίο η σύλληψη και η απόδοσή της με μια εντελώς, ιδιαίτερη, νέα «γραφή» μαρτυρεί τα τεκταινόμενα με τη γλώσσα της ζωγραφικής, που μερικούς/ές από εμάς έλκει – χωρίς να την παρακάμπτει – περισσότερο από εκείνη της ιστορίας. 

Στην προγραμματισμένη για σήμερα συνάντηση στρέφω τον φακό από τη Γαλλία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Βικτωριανή εποχή (όπως την καταγράφει η λογοτεχνία, κυρίως ο Charles Dickens, o William Thackeray και ο Alfred Tennyson)· προραφαηλίτες (κυρίως μέσα από την αισθητική προσέγγιση του Henry James και του Oscar Wilde)· οι τρεις ελληνίδες μούσες και ο ρόλος τους που ήταν πολύ ευρύτερος από αυτόν του μοντέλου. 

Ετοιμάζω ήδη τις «Γυναίκες στον καμβά ΙΙΙ»· κι εμμένω σ’ έναν κυρίως πίνακα, σ’ αυτόν της γνωστής μας-άγνωστης Μόνα Λίζα. 

Η σημερινή παρουσίαση αναβάλλεται, ύστερα από τη σωστή – κατά την άποψή μου – απόφαση των διοργανωτών. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις έχουν και την κοινωνική τους πλευρά. Να βρεθείς με τους φίλους σου, να πεις μαζί τους δυο κουβέντες, να τους αγκαλιάσεις, να τους φιλήσεις. 

Ας περιμένουμε, λοιπόν, για … φιλιά ασφαλέστερα. Οι «Γυναίκες στον καμβά», ωστόσο, εμμένουν πιεστικά να έρθουν στην παρέα μας και με χαρά, με πρώτη ευκαιρία, θα μοιραστώ τα ψιθυρίσματά τους μαζί σας. 

Σας ευχαριστώ! »

Από ανάρτηση της Γεωργίας Κακούρου-Χρόνη στα ΜΚΔ