Ο δρόμος για τη Σπάρτη στενωπός

γεμάτος Πλαταιές και Θερμοπύλες

ποτισμένη με αίμα ατραπός

με μάχες, αγώνες και θυσίες

μία ζωή ακοίμητοι φρουροί

φυλάνε της Ιστορίας μας τις πύλες

ο επισκέπτης μένει σκυθρωπός

σε τύμβους, ηρώα και μνημεία.

Ήρωες, Ηρακλήδες κι Αμαζόνες

αιώνια σύμβολα και φάροι οδηγοί

πεσόντες σε όλα τα σημεία

όταν το χρέος τη πατρίδας τους καλεί

Λεωνίδες θρέφει στους αιώνες

της Σπάρτης η λεβεντογέννα γη

με την καρδιά της τους θηλάζει

κι έχει το γάλα της ψυχή.

Σε πυρωμένο σίδερο κι ατσάλι

ασπίδα τα στήθη τους μπροστά

το αίμα στις φλέβες τους κοχλάζει

σαν χείμαρρος κατρακυλά

όταν η Πατρίδα τους φωνάζει

πέφτουν με το κεφάλι τους ψηλά.

Αν οι Τριακόσιοι ήσαν λίγοι

που στάθηκαν όρθιοι σε τόσους πολλούς

οι Εκατόν Δεκαοχτώ ήσαν κολίγοι

μιας ιδέας σε καιρούς χαλεπούς

που πήγαν κρατούμενοι μιας μπότας

προ έξη βημάτων στους ουρανούς.

Το Μονοδέντρι μόνο δεν είναι.

Στην άγονη τούτη και βαθιά ερημιά

έστησε πρόθυμα η Δόξα μνημείο

λιτό στα γενναία κορμιά

που η μνήμη τους αιώνια θα μένει

θύματα μιας σκληρής εποχής

πιστοί στο χρέος στρατιώτες

αντίσταση μιας φριχτής κατοχής

της λευτεριάς αληθινοί θιασώτες

ενάντια στης σκλαβιάς τα θεριά

«..τοις κείνων ρήμασι…» πατριώτες

για Πατρίδα και για Λευτεριά!

Β. Γ. Βλαχάκος