Στο καμπαναριό το ρολόι "έξι" χτυπάει

το κεφάλι της η καμπάνα βαρά…

Το ’χε δει στ’ όνειρό του πριν φέξει

 έχει ανάψει το τζάκι παππούς

να ζεστάνει το αίμα πριν τρέξει

και η γιαγιά τα μαλλιά της τραβά…

Το μωρό στην κούνια πεινάει

και είναι μήνας ακόμη σποράς

όσο η μάνα κι αν το κουνάει

κλαίει τη μοίρα της κρυφά η φτωχιά

κι ο πατέρας απ’ τον ύπνο πετιέται

και τρέχει ο φτωχός σαν τρελός…!

Πόλεμος! συμφορά που μας βρήκε…!

«Η Παναγιά μαζί σας παιδιά!»

Τα πατζούρια στον τοίχο χτυπάνε

παλαμάκια στο στρατό που περνά!

Φέτος ο κάμπος χέρσος θα μείνει

μον’ τα βουνά θα οργώσει ο στρατός.

Στις κορφές Ελευθερία θα σπείρει

θα φυτρώσουν δάφνες, μυρτιές.

Με μια λέξη όλοι στα χείλη

μονιασμένοι όσο ποτέ

ο εχθρός κι αν είναι χιλιάδες

«Δεν θα περάσεις! ΟΧΙ! οχτρέ!»

Βασίλης Βλαχάκος