Vekrakos
Spartorama | «Οι κινήσεις των Ανθρώπων», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Οι κινήσεις των Ανθρώπων», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 21/09/2019 Εκτύπωση Άρθρα Φιλοσοφία
«Οι κινήσεις των Ανθρώπων», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Οι κινήσεις των ανθρώπων μοιάζουν σπαθιά ιδίως άμα τις βλέπεις δίχως ν΄ ακούς όσα ομιλούν μεταξύ τους»
Οδός Εμπόρων

Κάθομαι κι ακούγω μουσικές εξαίσιες και βλέπω τες των ανθρώπων κινήσεις· τις στάσεις των κορμών και των ποδιών, τις χειρονομίες, τις συσπάσεις των μορφών. Ομιλούν οι άνθρωποι γύρω μου, πίνουν καφφέ, χαζεύουν και ετάζουν περαστικούς, ρεμβάζουν, τα βάζουν με τα ρούχα τους.

Ώ πόσο επιθετικοί φαίνονται οι άνθρωποι όταν κινούνται, πόσο λίγο συμφιλιωμένοι ομοιάζουν με την πλάση!

Λίγες έως ελάχιστες από τις κινήσεις και τις ενέργειες που παράγουν έχουν χαρακτήρα ήμερο και φιλικό. Οι πλείστες είναι αιχμηρές, κοφτερές και κάτι πληγώνουν γύρω τους, κάτι διαιρούν, κάτι χωρίζουν παράγοντας ασυναίσθητα θάνατο.

Το χώμα πατούν οι περισσότεροι των ανθρώπων βίαια χωρίς διάκριση, χωρίς να εννοούν πως τίποτα δεν είναι στερημένο ζωής. Το φλυτζάνι τους πιάνουν με τρόπο απότομο και απαιτητικό, βιάζονται οι άνθρωποι να πιούν ο,τι είναι μέσα δεν νοιάζονται διόλου για τον ίδιο το φορέα.

Δεν κρατούν τρυφερά, με σέβας και ιεροπρέπεια σχεδόν τίποτα πολλοί των ανθρώπων. Δεν αγγίζουν, κρατούν για να εξουσιάσουν, χρησιμοποιούν κι ύστερα πετούν.

Τα μάτια πολλών πετούν φλόγες και καίνε και πληγώνουν τα εύσχημα και τα ολιγότερον εύσχημα πράγματα. Άλλοτε από φθόνο άλλοτε από πόθο άτσαλο και ανίερο ή από ανασφάλεια και φόβο τυφλό.

Και τα φορέματα των ανθρώπων υποφέρουν από τις ενέργειες τους, από τον τρόπο που τα φέρουν και τα ενδύονται.

Δεν συναισθάνονται πολλοί των ανθρώπων, με φαίνεται, πως τα ενδύματα είναι πράμα σπουδαίο και σημαντικό αφού με αυτά τα ατελήν των ανθρώπων σώματα ευμορφαίνουν περισσότερο και αποκτούν διαστάσεις άλλες πολλές. Έτσι φαίνονται μέσα στα καλλιτεχνημένα ενδύματα τα σώματα σαν παραμύθι, λεβέντικα, κομψά και ήσυχα να κυμματίζουν και να χαϊδεύονται σε πεδιάδες χρώματα και να ανασαίνουν ως αρώματα παράξενα και μεθυστικά.

Οι κινήσεις των ανθρώπων μοιάζουν σπαθιά ιδίως άμα τις βλέπεις δίχως ν΄ ακούς όσα ομιλούν μεταξύ τους.

Οι άνθρωποι δεν διδάσκονται θαρρώ να κινούνται με τρόπους συμφιλιωτικούς κι αγαπητικούς στη ζωή. Δε μαθαίνουν πως η κίνησή των δεν είναι μια αδιάφορη και τυχαία πράξη αλλά σεισμός ισχυρός που διαταράσσει το σύμπαν. Ένας σεισμός που άλλοτε ημερεύει τα σύμπαντα κι άλλοτε τα αναστατώνει επιτείνοντας άτσαλα την εντροπία τους, την πορεία τους προς το μοιραίο τέλος.

Καλό δείλι

Γεώργιος Κόρδης


Οδός Εμπόρων