Έφυγε από τη ζωή ο επιφανής ομογενής Δημήτρης Καλοειδής

Με την σύζυγό του, Γεωργία, έχουν προβεί σε δωρεές, ανάμεσα σε άλλα, στο Ελληνικό Σχολείο της κοινότητας του Τιμίου Σταυρού του Μπρούκλιν το οποίο φέρει το όνομά τους, στον Οίκο Ευγηρίας του Αγίου Μιχαήλ, στην ιδιαίτερη τους πατρίδα.

Μεταξύ των κοινωνικών δραστηριοτήτων του σε Ελλάδα και Αμερική:

• Η ίδρυση και λειτουργία υπερσύγχρονης ξενοδοχειακής μονάδας στο Μυστρά
• Η δωρεά ασθενοφόρου στο Νοσοκομείο Σπάρτης
• Η δωρεά οχήματος στο Άσυλο Ανιάτων Σπάρτης
• Το έργο της αυτονόμησης της ύδρευσης της Πετρίνας
• Δωρεές σε ιερούς ναούς, φορείς και συλλόγους
• Υποτροφίες σε μαθητές
• Δωρεά για έργο διάσωσης σχολείου στη Νέα Υόρκη
• Δωρεά στο Πολιτιστικό Κέντρο Λακώνων της Νέας Υόρκης
• Δωρεά στο ίδρυμα Αρχιεπισκοπής της Αμερικής για το Κέντρο Ελληνικής Εκπαίδευσης
• Δωρεές σε νοσηλευτικά ιδρύματα, σχολεία, ιερές μονές στην Ελλάδα και στην Αμερική.

-----

Ο Δ. Καλοειδής ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι της μετανάστευσης το 1955 από την ιδιαίτερη πατρίδα, σε ηλικία 21 ετών. Έφτασε στις ΗΠΑ μετά από 10 ημέρες, με το πλοίο «Olympia». 

Εργάστηκε σε ανθοπωλείο στο Μανχάταν και μετά σε ένα μικρό εστιατόριο στο Μπρούκλιν, ως βοηθός σερβιτόρου. Το 1959 κατάφερε να ανοίξει ένα μικρό εστιατόριο. 

Η σύζυγός του Γεωργία έφτασε στις ΗΠΑ το 1963. Αν και ήταν Λακώνισσα με καταγωγή από το χωριό Βλαχιώτη, δεν γνωρίζονταν στον τόπο τους. Αλλά ήρθαν κοντά χιλιάδες μίλια μακριά και παντρεύτηκαν το 1974. 

«Δεν αποκτήσαμε δικά μας παιδιά. Παιδιά μας είναι όλα τα παιδιά της Ομογένειας που έχουν ανάγκη», ανέφερε ο Δ. Καλοειδής, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή». 

Όσον αφορά στην Ελλάδα, επεσήμανε: «Η Ελλάδα είναι ευλογημένη απ’ τον Θεό. Είναι διάσπαρτη με φυσικές ομορφιές και έναν ουρανό καταγάλανο. Αυτό όμως που την κάνει μοναδική είναι οι άνθρωποί της. Δεν γνωρίζω εάν ποτέ θα επιστρέψω μόνιμα, όμως σίγουρα κάθε χρόνο θα περνάω περισσότερο καιρό στην Ελλάδα».

Εθνικός Κήρυξ Νέας Υόρκης