Vekrakos
Spartorama | «Εποχή Τρικούπη – Δεληγιάννη», από τον Βαγγέλη Μητράκο

«Εποχή Τρικούπη – Δεληγιάννη», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Ευάγγελος Μητράκος 09/07/2019 Εκτύπωση Άρθρα Πολιτική
«Εποχή Τρικούπη – Δεληγιάννη», από τον Βαγγέλη Μητράκο
Εκλογές 2019: ΟΛΑ αναμενόμενα κι έκπληξις ουδεμία!
Οδός Εμπόρων

Ο ελληνικός λαός:

  • Καταψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή, αντί του «άλλου δρόμου» που είχε υποσχεθεί, εξαπάτησε το λαό και ακολούθησε τον δρόμο των προηγουμένων, ψηφίζοντας, μαζί με τη ΝΔ, το μνημόνιο Νο 3.
  • Υπερψήφισε το κόμμα της ΝΔ (αυτό που είχε καταψηφίσει 2 φορές το 2015!!!), το οποίο είχε οδηγήσει τη χώρα στην κρίση και είχε ψηφίσει το μνημόνιο  Νο 2.

Δηλαδή, ένας τραγέλαφος, που αποκαλύπτει έναν λαό παραζαλισμένο, εγκλωβισμένο σε πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα, τα οποία αναπαράγουν την κρίση και τη δυστυχία.

Και δεν είναι μόνον αυτό: Το πολιτικο-οικονομικό σύστημα που ελέγχει τις εξελίξεις στην Ελλάδα κατάφερε να επανασυστήσει τον –εδώ και λίγα χρόνια απειλούμενο- δικομματισμό, έτσι ώστε ο λαός να μπορεί να επιλέγει, ελεύθερα και δημοκρατικά, αν θα τον φάει η Σκύλα ή η Χάρυβδη.

Ο δικομματισμός είναι ένα πανέξυπνο εφεύρημα του Συστήματος, μέσω του οποίου οι πολιτικές παραμένουν ΙΔΙΕΣ (ασχέτως του ποιος πόλος κυβερνάει) και ο λαός  έχει την ψευδαίσθηση πως  ασκεί το δημοκρατικό του δικαίωμα επιλέγοντας έναν από τους δύο πόλους που του προσφέρει το Σύστημα.

Όταν  η Ελλάδα, εν έτει 2019, δίνει στον δικομματισμό πάνω από 70, ουσιαστικά, γυρίζει πίσω στα 1884, στην εποχή της γέννησης του ελληνικού δικομματισμού (Τρικούπης-Δεληγιάννης)  και είναι φανερό πως, εξαιτίας τούτου, ΔΕΝ έχει καμία ελπίδα και προοπτική.

Ο  διαχρονικός πόλος της δεξιάς, μετά από την κρίση που πέρασε πρόσφατα λόγω των τεράστιων ευθυνών του για τα μνημόνια και την κατάντια της χώρας, κατάφερε  (χάρη στη «βοήθεια» που της προσέφερε με την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ) να ανασυγκροτηθεί και να φτάσει στο  (αξιοθαύμαστο γι’ αυτήν και αξιοκατάκριτο για τον λαό ) 40%!!!

Ο άλλος πόλος (δεν θα τον πω «αριστερά» διότι δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος) αναδημιουργείται με έναν τρόπο που αποτελεί ιστορική επανάληψη (το αν θα είναι «φάρσα» ή «τραγωδία» - κατά τον Μαρξ - θα το δείξουν οι εξελίξεις): Όπως το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου γιγαντώθηκε από τη διάλυση της ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΟΥ, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα απέκτησε μπόι από τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που οι όροι είναι διαφορετικοί: Ενώ ο Α. Παπανδρέου κατέκτησε το Κέντρο παρουσιάζοντας ένα νέο – καινοτόμο ιδεολογικό μανιφέστο και πρόγραμμα (ασχέτως αν το υλοποίησε ή όχι),  ο Αλ. Τσίπρας  απλώς άνοιξε την πόρτα στους  οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, που «είδαν το φως και μπήκαν».

Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, το 2015, εγκατέλειψαν,  μαζικά, το καράβι του (το οποίο βούλιαζε από τραγικά λάθη των καπετάνιων του αλλά και του πληρώματος) και επιβιβάστηκαν μαζικά και άτακτα στο καινούριο καράβι του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο  η ιστορική συγκυρία έφερε να παραπλέει στο δικό τους την ώρα του ναυαγίου.

Η επιλογή τους αυτή δεν είχε χαρακτηριστικά ιδεολογικά και πολιτικά. Απλώς  άλλαξαν καράβι  για να μην «πνιγούν» και για να κρατήσουν  ζωντανές τις ψευδαισθήσεις, τις ουτοπίες και τα συνθήματα, στα οποία  είχαν εθιστεί επί 10ετίες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Αλέξης Τσίπρας, όταν αντιλήφθηκε το φαινόμενο, λειτούργησε ως  μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου (για γέλια και για κλάματα)  προκειμένου να συγκινήσει και να κρατήσει τους νέους επιβάτες.  Πραγματικά, αυτό,  ήταν πολύ εύκολο  αφού τα κουμπιά που έπρεπε να πατήσει, ώστε να λειτουργήσουν τα ανακλαστικά τους, ήταν ΚΑΙ μεγάλα ΚΑΙ ευδιάκριτα.

Βεβαίως, επειδή ένα τέτοια «δάνειο» πλήρωμα είναι έτοιμο, ανά πάσαν στιγμή, να αλλάξει και πάλι καράβι, η αγωνία και η ανασφάλεια του Αλ. Τσίπρα είναι να πάει με τα νερά του, δημιουργώντας ένα «νέο» ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.  Εξ ου και η  δήλωση, αμέσως μετά την ήττα του:

«Θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία να μετασχηματιστούν σε μια μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη».

Το μέλλον, λοιπόν, του λαού και της χώρας είναι προδιαγεγραμμένο και η απορία πάντα ανοιχτή και αναπάντητη:

  • Πότε ο λαός αυτός θα διδαχθεί από τα λάθη που κάνει;
  • Πότε οι αριστερές δυνάμεις (όποιες και όσες υπάρχουν) θα κατανοήσουν και θα αναλάβουν τις ευθύνες τους; 

«H σκέψη είναι, στην ουσία, η άρνηση αυτού που βρίσκεται μπροστά μας»

Friedrich Hegel 

 

9-7-2019
Βαγγέλης  Μητράκος


Οδός Εμπόρων