Vekrakos
Spartorama | «Μια παραδοχή - προσευχή», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Μια παραδοχή - προσευχή», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 08/06/2019 Εκτύπωση Άρθρα Φιλοσοφία
«Μια παραδοχή - προσευχή», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Συγχώρησε που δεν μπόρεσα να χάσω την ψυχή μου για να τη βρω χάρισμα από τα χέρια σου»
Οδός Εμπόρων

Κομμάτια γίναμε.

Φάγαμε τα νιάτα μας, σπαταλήσαμε τις ζωές μας. Σπάσαμε τα κορμιά, τις ψυχές ρημάξαμε στα ξένα, σκαλωμένοι σε ικριώματα και σκαλωσιές, αραχνιασμένοι σε σπουδαστήρια και σε πανεπιστήμια της γνώσης, σε σκοτεινά λαγούμια μαστορικά θαμένοι.

Κυνηγήσαμε χίμαιρες και κανονικές ουτοπίες. Νομίσαμε πως γίνεται να φτάσεις ένα σκαλί πριν την τελειότητα, ένα βήμα πριν το καλό. Μείναμε μόνοι σε ερημιές και στεναχώριες, σε καταγώγια χορτάσαμε την πείνα μας με ψίχουλα, και τη χαρά της παρουσίας στερηθήκαμε...

Τελικά -αν αλήθεια υπάρχει τελικά- πετύχαμε να αποτύχουμε. Φτάσαμε εκεί όπου δεν έχει ποιότητες και καημούς. Εκεί όπου βλέπεις πως όλα είναι χάρισμα και μυστήριο. Πως δεν γίνεται πουθενά να φτάσεις μόνος, ούτε με άλλους μόνους μαζί.

Σε αυτό το ξέφωτο με σπασμένα φτερά, με μπανταρισμένα πλευρά, με κομματιασμένα γόνατα και ρημαγμένα χείλια σε παρακαλώ.

Συγνώμη όπου δεν πίστεψα στην ουτοπία σου, που θέλησα να φτάσω μόνος, να περάσω στο αδύνατο ως δυνατός κι όχι ως αδύναμος. Συγχώρησε που δεν μπόρεσα να χάσω την ψυχή μου για να τη βρω χάρισμα από τα χέρια σου.

Καλημέρα


Οδός Εμπόρων