Στρεβλή ανάπτυξη, εγκατάλειψη, ερείπωση, έλλειψη σεβασμού στον πεζό και τον ποδηλάτη, έλλειψη ευαισθησίας στους δημόσιους χώρους
Η πόλη όντας μία από τις πρώτες στην Ελλάδα που σχεδιάστηκαν
στις αρχές του 19ου αιώνα, βάσει του Ιπποδάμειου συστήματος, προικίσθηκε με
όλες τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξή της, προϋποθέσεις που στηρίζονταν στην
ανάδειξη μιας σύγχρονης πόλης που εμπνέεται από την αρχαία ως συνέχεια αυτής. Η αστικοποίηση του πληθυσμού από τα μέσα του 20ου αιώνα με
την παράλληλη αύξηση του βιοτικού επιπέδου, δημιούργησε αυξημένες οικιστικές
ανάγκες και ανάπτυξη της πόλης. Μια ανάπτυξη στρεβλή μιας και δεν έλαβε υπόψη της: Εκτός από τα παραπάνω δομικά προβλήματα από τα μέσα του 20ου
αιώνα μέχρι σήμερα παρουσιάζονται μια σειρά αυξανόμενων συνεχώς προβλημάτων που
δημιουργούν μια αίσθηση εγκατάλειψης, ερειπίωσης, έλλειψης σεβασμού στους
πολίτες και τους επισκέπτες της. Σταχυολογώντας τα προβλήματα αυτά που παρουσιάζονται
διάσπαρτα σε όλη την έκταση της πόλης με συνεχή επιδείνωση και έλλειψη διάθεσης
αποκατάστασης ή αντιμετώπισης από τους κατά νόμο υπόχρεους , επισημαίνονται: Το φωτογραφικό υλικό που εκτίθεται απεικονίζει μερικά από τα παραπάνω προβλήματα της πόλης και μόνο από λίγα σημεία
ορισμένων δρόμων και συγκεκριμένα από
τις Κ.Παλαιολόγου, Λυκούργου, Αγησιλάου,
Άγιδος, Μενελάου, Ευαγγελιστρίας. Τα ίδια προβλήματα παρουσιάζονται σε όλη την πόλη. Τι πρέπει να γίνει: Η πόλη της Σπάρτης θωρακισμένη από το εξαίσιο ρυμοτομικό
σχεδιασμό του Staufert στα 1835 ,έχει ανάγκη από ένα όραμα που θα της επιτρέψει
να προχωρήσει στην επόμενη δεκαετία, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα εργαλεία για
την εξασφάλιση της οικονομικής της μεγέθυνσης που είναι και το σημείο κλειδί
για την δυναμική ανάπτυξή της και την εξασφάλιση του ευ ζην σε αυτήν. Όραμα που η υλοποίησή του μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει την
πολεοδομική ανασυγκρότηση και τον αναγκαίο κυκλοφοριακό επανασχεδιασμό, που με
τη σειρά τους, απαιτούν την ανάπτυξη
ενός Συστήματος Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) που αποτελούν πολιτική
της Ευρωπαικής Κοινότητας και χρηματοδοτούνται απ΄αυτήν. Μέχρι την ανάπτυξη και υλοποίηση ενός ΣΒΑΚ που είναι μια
πολύπλοκη, απαιτητική και πολύχρονη προσπάθεια, χρειάζεται μια σειρά ήπιων, χαμηλού κόστους και άμεσης απόδοσης παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση πολλών
από τα προβλήματα που προαναφέρονται που: ο Δήμος στις 27-12-2018 προχώρησε στη σύναψη Προγραμματικής
Σύμβασης με την Περιφέρεια Πελοποννήσου, το Ε.Μ.Π. και την Αναπτυξιακή ΠΑΡΝΩΝΑ
–Αναπτυξιακή ΑΕ ΟΤΑ για, με χρόνο ολοκλήρωσης των μελετών 14 μήνες. Μια ανάθεση που αυτοακυρώνεται μιας και στο βασικό της
πυρήνα προβλέπει την ανάπτυξη της μελέτης ΣΒΑΚ σα συνέχεια της κυκλοφοριακής
μελέτης που έχει παλαιότερα εγκρίνει ο Δήμος, με επιλογή του σεναρίου
μονοδρόμησης της Κων. Παλαιολόγου από τη
Συμβολή της με τη Θερμοπυλών έως τη συμβολή της με την Όθωνος Αμαλίας και τη
μονοδρόμηση της Λυκούργου από τη Γκορτσολόγου έως την Αγίου Νίκωνος. Ανάθεση που αυτοακυρώνεται γιατί η ανάπτυξη μιας μελέτης
ΣΒΑΚ είναι βασικά ένας κυκλοφοριακός επανασχεδιασμός του κέντρου μιας πόλης, εάν θεωρήσεις λοιπόν δεδομένη τη μονοδρόμηση του βασικού οδικού άξονα που
διέρχεται από το Κέντρο της πόλης και των αλλαγών που επιφέρουν στις λοιπές
επηρεαζόμενες οδούς που έχεις εγκρίνει με προηγούμενη μελέτη, παρέλκει η
ανάθεση ΣΒΑΚ. Αξίζει να επισημανθεί στο σημείο αυτό η θέση που είχε
εκφράσει ο Καθηγητής του Ε.Μ.Π. κος Βλαστός στην ημερίδα που είχαν διοργανώσει
οι Φορείς της πόλης το Σεπτέμβριο του 2016 για την κυκλοφοριακή μελέτη με θέμα
τη πεζοδρόμηση ή μη του Κέντρου της πόλης, όντας τότε μέλος της μελετητικής
ομάδας που την είχε εκπονήσει (μέσα σε 3 μήνες???), ότι η επίμαχη μελέτη ήταν
ΣΒΑΚ ,που έρχεται σε αντίθεση σήμερα με την ανάληψη από το Εργαστήριό του στο
Ε.Μ.Π. της εκπόνησης ΣΒΑΚ, αντίθεση που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Ανεξάρτητα από το τυπικό μέρος του προβλήματος και τα εύλογα
ερωτήματα που παρουσιάζει η ανάθεση,
προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι αγνοήθηκαν οι θέσεις των επαγγελματικών και
επιστημονικών φορέων της πόλης που με υπομνήματά τους έχουν ταχθεί
αιτιολογημένα κατά οποιασδήποτε πεζοδρόμησης ή μονοδρόμησης του βασικού οδικού
άξονα που διέρχεται από το Κέντρο της πόλης, που πρόβλεπε η προαναφερόμενη
κυκλοφοριακή μελέτη και που παρ’όλα αυτά
εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία από τη Δημοτική Αρχή. Πόσο μάλλον όταν τόσο σύμφωνα με τους όρους της ίδιας της
Σύμβασης, αλλά και σύμφωνα με τις
παρ.6, 7 και 8 του άρθρου 22 του πρόσφατου Νόμου του 2019 και της σχετικής κοινοτικής νομοθεσίας, προβλέπεται η ενεργός
συμμετοχή μεταξύ άλλων στην ανάπτυξη των ΣΒΑΚ των Φορέων παροχής συγκοινωνιακού
έργου, αρμόδια επιμελητήρια, εμπορικές και επαγγελματικές ενώσεις,
περιβαλλοντικοί σύλλογοι κλπ. Εν κατακλείδι και πέραν των παραπάνω επισημάνσεων, η
επιβαλλόμενη από τη Δημοτική αρχή, μονοδρόμηση του βασικού οδικού άξονα του
Κέντρου της πόλης για μια πόλη με τις κυκλοφοριακές συνθήκες και τα
πολεοδομικά χαρακτηριστικά της Σπάρτης,
δεν υποστηρίζεται από καμμία επιστημονική προσέγγιση διεθνώς και στην
απευκταία περίπτωση υλοποίησής της τα
αποτελέσματα που θα επιφέρει θα είναι τραγικά για το μέλλον της. Μια εκτίμηση των προβλημάτων που θα προέκυπταν από μια
τέτοια αδικαιολόγητη για τα δεδομένα της Σπάρτης επέμβαση, εκτίθεται στην ομιλία μου που έγινε στη
σχετική ημερίδα των Φορέων της πόλης το Σεπτέμβριο του 2016. (Link6) Σύντομα σε επόμενο άρθρο θα παρουσιασθεί ένα Όραμα για την
πόλη.