Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια είναι αξίες που μοιάζουν να χάνονται στο παρελθόν. Η ύλη (το χρήμα κυρίως) ορίζει κάθε μας σκέψη και πράξη. Θυσίες αγίων και ηρώων του έθνους αφαιρούνται από σχολικά βιβλία. Πρέπει βλέπετε να ξεχάσουμε σε ποιους οφείλουμε τα απομεινάρια της όποιας ελευθερίας μας έχουν μείνει. Τη γλώσσα μας την έχουμε αποδομήσει,εδώ και χρόνια. Αλήθεια που είναι η ψιλή και η δασεία στο κείμενο; 

Μα τι θυμάμαι κι εγώ τώρα… Περσινά ξινά σταφύλια θα μπορούσε να πει κανείς… Πάντως όσοι από εμάς έμαθαν τη γλώσσα μας με όλα της τα “στολίδια” δεν έπαθαν και τίποτα. 

Στο χριστουγεννιάτικο δένδρο βέβαια τα στολίδια δεν λείπουν. Μόνο η φάτνη τείνει να εκλείψει, ίσως γιατί φάτνη χωρίς ΧΡΙΣΤΟ πολύ απλά ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ. Κι αυτό ενοχλεί. 

Κι αφού ξεχάσαμε ιδανικά κι αξίες, έχοντας παράλληλα “κατακρεουργήσει” την πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου ήλθε η ώρα να μοιραστούμε την πατρίδα μας με λαθρομετανάστες και “αγαπημένους” γείτονες. 

Κι όλα αυτά επειδή η αγάπη που όλα τα μπορεί,όλα τα επιτρέπει κι όλα τα ισοπεδώνει, πρέπει να είναι πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα. Με μια μονάχα προϋπόθεση. Ολη αυτή η ζοφερή πραγματικότητα να συμβαίνει μακριά από τα σπίτια αυτών που με τους νόμους τους δημιούργησαν το δικό τους παράδεισο κάνοντας κόλαση τη δική μας καθημερινότητα. 

Ευτυχώς όμως εμείς οι απλοί άνθρωποι που αγαπάμε ΧΡΙΣΤΌ και ΠΑΤΡΊΔΑ εννοούμε αλλιώς και τον παράδεισο και την κόλαση. 

Δίπλα σ’ όλα τα παραπάνω να προσθέσουμε και την εκκωφαντική απουσία ταγών σε κάθε επίπεδο.

Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Για εμάς, τις οικογένειες μας, την κοινωνία, την πατρίδα. Η πνευματική επανεκκίνηση για τον καθένα μας είναι απολύτως αναγκαία, φθάνει να παραδεχτούμε μέσα από την αυτοκριτική ότι είμαστε πνευματικώς βαριά ασθενούντες, άρα και συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση. 

Εάν εμείς δεν είχαμε κάνει τις δικές μας εκπτώσεις σε αξίες και ιδανικά, θα είχαμε εξαλείψει την πιθανότητα, αρνητικής για την πατρίδα, πολιτικής διαχείρισης από την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Αφού όμως ο πολίτης έβαλε το “εγώ” μπροστά από το “εμείς “έκαναν και οι πολιτικοί την ίδια σκέψη με τα γνωστά κι ολέθρια για όλους αποτελέσματα. 

Πως μπορεί να γίνει όμως η πνευματική επανεκκίνηση; Είναι πρακτικά εφικτή; Ε ναι λοιπόν είναι. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ είναι εδώ για όλους και ζητάει από εμάς μόνο τη ΜΕΤΆΝΟΙΑ μας. Η χρονική συγκυρία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι ιδανική. Ας πλησιάσουμε με ειλικρινή διάθεση μετανοίας τον ΠΑΤΈΡΑ μας,κι ας του ζητήσουμε με παρρησία το πνευματικό μας “χαρτζιλίκι”.Το έλεος Του φθάνει για όλους και μας σώζει όλους. 

Η προσευχή, η μετάνοια, η εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία δεν χρειάζονται για γίνουν πράξη ούτε πολιτική απόφαση, ούτε ταγούς να μας δώσουν αυτοί το καλό παράδειγμα (μακάρι να υπήρχαν). Από εμάς εξαρτάται αν θα σωθούμε,αν σώσουμε τις οικογένειες μας και την πατρίδα συνολικά. Φθάνει να έχουμε πίστη. Να μην ξεχνάμε παράλληλα το εξής πολύ σημαντικό γεγονός. Η μέσα από μετάνοια Θεόσδοτη αλλαγή κάθε ανθρώπου εκπέμπεται στην οικογένεια και στο γενικότερο περιβάλλον του. 

Επίσης όσες δοκιμασίες κι αν επιτρέπει ο Κύριος για εμάς, θα τις περάσουμε με τον λιγότερο επώδυνο τρόπο. 

Ας μην χάνουμε χρόνο. Ο εαυτός μας, η οικογένεια μας, η πατρίδα μα πάνω απ’όλα ο ΧΡΙΣΤΟΣ μας περιμένουν. Ας είναι τα δάκρυα μας η πιο μεγάλη κατάθεση στην τράπεζα του Κυρίου. Αυτός με την αγάπη Του και την πάντα δίκαιη κρίση Του θα “τοκίσει” τα δάκρυα μας με τη σωτηρία και τη δική μας αλλά και της πατρίδας. 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ
ΛΌΓΙΑ ΘΕΛΟΝΤΟΣ ΝΟΥ